2/12/16

Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών

Η άποψή μου για το βιβλίο: "Ο κρυφός πυρήνας των ερυθρών ταξιαρχιών" του κ. Δημήτρη Μαμαλούκα.


Διαβάζοντας τον τίτλο του βιβλίου περίμενα ότι όλο το βιβλίο θα αφορούσε μια ιστορική έρευνα και μια ανάλυση για τις ερυθρές ταξιαρχίες. Οι γενικές μου γνώσεις όσον αφορά το θέμα τελειώνουν στο ότι μάλλον ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση στην Ιταλία παλιότερα… Και πάντα μου έρχεται στο μυαλό ο εξής συνδυασμός: Ερυθρές ταξιαρχίες- Άλντο Μόρο, χωρίς να ξέρω το γιατί ή κάτι παραπάνω επί του θέματος. Αυτά……Επίσης βλέποντας το εξώφυλλο του βιβλίου δεν βρίσκω κάτι που να με προδιαθέτει ότι θα διαβάσω μυθιστόρημα, μάλιστα για κάποιο λόγο μου θυμίζει τα βοηθήματα της έκθεσης (βλέπε Παπανούτσο) που με υποχρέωνε η μαμά μου (φιλόλογος) να διαβάζω για το μάθημα της έκθεσης.
Όμως το διάβασα και χαίρομαι πάρα πολύ, ειδικά επειδή είναι γραμμένο από Έλληνα. Δεν φανταζόμουν ότι μπορεί Έλληνας να γράψει τόσο καλό αστυνομικό, δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξη, μάλλον είναι θέμα στατιστικής: (σε σχέση με τα βιβλία που εκδίδονται και όσον αφορά τα δικά μου γούστα είναι λίγοι οι συγγραφείς που γράφουν πραγματικά καλά, από αυτούς ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να γράψουν ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, και ακόμη πιο λίγοι αυτοί που καταφέρνουν εκτός από το μυστήριο να σε μεταφέρουν μέσα στο βιβλίο με τις περιγραφές τους…ε, τι πιθανότητες υπάρχουν ένας από αυτούς να είναι Έλληνας; Δεν είμαστε και πολλά εκατομμύρια..)
Τέλος πάντων, πλατειάζω…Το βιβλίο αφορά την εξαφάνιση ενός νεαρού φοιτητή ονόματι Αλεσάντρο και τις έρευνες που γίνονται για την ανεύρεσή του. Η ιστορία είναι τόσο σε πρώτο πρόσωπο, όπου ο Νικόλα, ο κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας μας διηγείται τις ενέργειές του για να εντοπίσει τον Αλεσάντρο, όσο και σε τρίτο πρόσωπο στα σημεία που χρειάζεται να περιγραφούν ενέργειες των άλλων εμπλεκομένων στην υπόθεση. Δεν είναι ένα βιβλίο που να αφορά τη δράση μιας τρομοκρατικής οργάνωσης (όπως είχα φοβηθεί εγώ), απλά κάποιο γεγονός για το οποίο ευθύνεται η συγκεκριμένη οργάνωση παίζει σημαντικό ρόλο στην ροή και την εξέλιξη της ιστορίας.
Στα πολύ θετικά του βιβλίου βάζω (εκτός από τη φαντασία του συγγραφέα) τον τρόπο με τον οποίο περιγράφει καταστάσεις. Καταφέρνει χωρίς πολυλογίες να σε βάζει μέσα στην ιστορία, σε όλα τα σημεία που χρειάστηκε να βάλω τη φαντασία μου να δουλέψει η εικόνα ήταν έτοιμη μπροστά μου, χωρίς κενά. 
Γενικά οφείλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον συγγραφέα.

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Όταν ο νεαρός φοιτητής Αλεσάντρο Φοντάνα εξαφανίζεται ξαφνικά από την Μπολόνια, η μητέρα του ζητάει τη βοήθεια του Γκαμπριέλε Αμπιάτι, παλιού της γνωστού και ερασιτέχνη ντετέκτιβ. Ο Γκαμπριέλε με τη βοήθεια του φίλου του, Νικόλα Μιλάνο, αναζητούν την τύχη του νεαρού σε μια σκοτεινή κι εχθρική Ιταλία, μέχρι που ένας γνωστός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας εκδίδει το τελευταίο του μυθιστόρημα. Το βιβλίο θα κινητοποιήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό αντιδράσεων αφού φαίνεται να ξεθάβει θανάσιμα μυστικά, καλά κρυμμένα μέχρι τότε, μιας τρομοκρατικής ομάδας που έδρασε στο Μιλάνο τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ’70, και να σχετίζεται άμεσα με την εξαφάνιση του Αλεσάντρο.
Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών είναι μια καταβύθιση στα μολυβένια χρόνια, με τις πολιτικές ανακατατάξεις, τα κλασικά αυτοκίνητα, τα μικρά μουσικά γκρουπ προγκρέσιβ, την αμφισβήτηση, αλλά κυρίως με τη σκιά των τρομοκρατικών ομάδων…
Η εκδίκηση και το αίμα θα έχουν τον πρώτο λόγο σ’ αυτή τη νέα υπόθεση του Νικόλα Μιλάνο και του Γκαμπριέλε, ηρώων της Χαμένης Βιβλιοθήκης του Δημήτρη Μόστρα.
«Όταν πήγαμε στο Μιλάνο, ήταν μια τρέλα. Μέναμε όπου βρίσκαμε, σε πάρκα, σε σταθμούς, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε κοινόβια, μας φιλοξενούσαν άγνωστοι τύποι που γνωρίζαμε σε πλατείες, σε διαδηλώσεις. Ήταν η εποχή με τις απεργίες, τα συνδικάτα, το ξύλο, τις δολοφονίες, τις βόμβες… Όπως είπε κάποιος, “το πρωί ανάβαμε το ραδιόφωνο, για να μάθουμε ποιον είχαν πυροβολήσει το προηγούμενο βράδυ οι τρομοκρατικές ομάδες”. Τα ταραγμένα χρόνια, Νικόλα. Τα μολυβένια χρόνια»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου