"Κρυφτό" της κ. Ελεονώρας Σουρλάγκα

Πωπω, έφαγα μερικά ξεγυρισμένα χαστούκια με αυτό το βιβλίο..... πολύ τα ευχαριστήθηκα που λένε.

Μας περιγράφει τμηματικά και χωρισμένη σε περιόδους τη ζωή και τη σχέση της Μυρσίνης και του Πανσέληνου, ξεκινώντας από τα παιδικά τους χρόνια και καταλήγοντας στα γεράματα. Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, και από τους δύο εναλλάξ, και εξιστορούν την ίδια χρονική περίοδο εκθέτοντας ο καθένας τη δική του άποψη για τα γεγονότα όπως τα έζησε και εξηγώντας "το γιατί και το πώς".

Αν κάτσω να το αναλύσω σαν μυθιστόρημα είναι μια ιστορία λίγο- πολύ συνηθισμένη, την έχουμε ξαναδιαβάσει, ίσως την έχουμε ζήσει, περιστρέφεται κυρίως γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και τον πρώτο μεγάλο έρωτα που για κάποιους ανθρώπους είναι και ο πιο δυνατός, έντονος και ίσως μοναδικός στη ζωή τους. Οκ, δεν τρέχει και τίποτα.

ΟΜΩΣ.

Ταυτίστηκα πάρα πολύ με τη Μυρσίνη... Στην παιδική της ηλικία είδα τα λάθη που κάνω εγώ ως μητέρα, είδα λάθη των γονιών μου στην εφηβεία μου (τα οποία σίγουρα θα κάνω και εγώ, ως γονιός καταλαβαίνω και τη λογική των γονιών της και όχι μόνο την καταπίεση τη δική της). Οι έρωτες, η ανάγκη για αγάπη, για αποδοχή, για αναγνώριση και κατανόηση από τον περίγυρο.... Οι συμβιβασμοί που αναγκάζεσαι να κάνεις, το πόσο πολύ μπορεί να συγκρούεσαι με έναν άνθρωπο λόγω διαφορετικών βιωμάτων και χαρακτήρων, η έλλειψη επικοινωνίας, ο διαφορετικός τρόπος σκέψης που μπορεί να καταστρέψει σχέσεις και να δημιουργήσει παρεξηγήσεις....Βαρέθηκα να σκέφτομαι "Αχ, αυτό το έπαθα και εγώ, θυμάμαι τότε......" Και στο τέλος η λύτρωση από την καταπίεση που έρχεται μόνο όταν μάθεις καλά τον εαυτό σου και πια είσαι ελεύθερος να ζήσεις όπως θέλεις. Τεραστίων διαστάσεων χαστούκια, όχι αστεία.

Και ο Πανσέληνος... η ορφάνια, η αγάπη από τους συγγενείς, ο εγωισμός (;) και η προσπάθεια συνεχώς να αποδείξει ότι είναι "κάποιος" και δεν υστερεί... Πόσο πολύ μπορεί να επηρεαστεί ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του αγοριού από τον πατέρα του; Από τις κοινωνικές συμβάσεις; Πόσο μετράει ο εγωισμός, για ποιό λόγο πρέπει να φέρεσαι διαφορετικά από ότι αισθάνεσαι; Και στο τέλος η λύτρωση και για αυτόν, μέσω της μοναδικής διεξόδου που αγάπησε ποτέ...

Και πιο αγαπημένη φιγούρα από όλες (τις επίσης αγαπημένες υπόλοιπες φιγούρες του βιβλίου) η Θεία Ματίνα, η κατεξοχήν μητρική φιγούρα που έχουμε όλοι μέσα στο μυαλό μας για την ιδανική μητέρα.

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ από όποιον κακομοίρη μπει στον κόπο να διαβάσει όλο αυτό το σεντόνι που έγραψα, το βιβλίο δεν είναι κανένα δυσκολοδιάβαστο βιβλίο ψυχολογίας. Αντίθετα, είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα στο οποίο όμως έχουν καταγραφεί με θαυμάσιο τρόπο κάποιες βασικές αρχές ψυχολογίας (ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα).

Και προφανώς θα το συστήσω, ειλικρινά απορώ γιατί έχει μόνο λίγες κριτικές ενώ κυκλοφορεί δύο ολόκληρα χρόνια, θα έπρεπε να διαβαστεί από όλους είτε είναι γονείς είτε είναι παιδιά. 

Βαθμολογία: 10/10