Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, προειδοποιώ ότι δεν μπορώ να το δω αντικειμενικά. Το δανείστηκα δύο φορές και μετά πήγα και το αγόρασα για να το έχω στη βιβλιοθήκη μου.
Η μικρή Φωτούλα μεγαλώνει με τη γριά, άσχημη και κακότροπη Ειλένκω. Πείνα, βρωμιά, ορφάνια, ξύλο, ζητιανιά, δουλειά στους "μπαξέδες", αμορφωσιά και καθημερινός αγώνας για να επιβιώσουν σε μια σκληρή εποχή όπου το φαγητό ήταν μετρημένο και ο κόσμος τα ορφανά παιδιά τα θεωρούσε υποδεέστερα των υπολοίπων, πόσο μάλλον τα "αγνώστου πατρός". Όμως η Φωτούλα δεν το βάζει κάτω: ονειρεύεται, απαιτεί και καταφέρνει να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα όταν το σκάει από το σπίτι της Ειλένκως με ένα θίασο (μπουλούκι τον ονομάζει), και μετά από κόπους και πολύ δουλειά (και τύχη) καταφέρνει να ξεφύγει από τη φτώχεια και τη μιζέρια και να ζει μια άνετη ζωή. Μέχρι που στο τέλος πια του βιβλίου μαθαίνει την καταγωγή της και την αληθινή ιστορία των γονιών της, η οποία είναι αρκετά πρωτότυπη θα μπορούσα να πω.
Αγαπημένο είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας που περιγράφει τη ζωή της Φωτούλας με τη γιαγιά της σε μια πόλη που κόβω τα μαλλιά μου (όπως άλλοι κόβουν το χέρι τους) ότι είναι το Διδυμότειχο. Περιγράφει τη δύσκολη ζωή στην επαρχιακή μεταπολεμική Ελλάδα της δεκαετίας του 50, σε εποχές ξεχασμένες πια- και ευτυχώς δηλαδή αφού η καθημερινότητα φαίνεται να είναι εξαιρετικά δύσκολη και σκληρή. Ακόμη όμως και μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα υπάρχουν ψήγματα ανθρωπιάς και αγάπης, όταν ο άνθρωπος δίνει από το υστέρημά του για να κάνει ένα παιδί να χαμογελάσει για λίγο.
Εξίσου όμορφη είναι και η περιγραφή της ζωής της τόσο με το θίασο (όπου ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στη ζωή των καλλιτεχνών των μπουλουκιών που αφθονούσαν εκείνη την εποχή), όσο και στην Αθήνα όπου η Φωτούλα βλέπει κάποια από τα όνειρά της να πραγματοποιούνται αλλά μέσα της συνεχίζει να ζει το πεισματάρικο και φοβισμένο κορίτσι που ήταν κάποτε.
Ο χαρακτήρας της Φωτούλας είναι πλήρως σκιαγραφημένος, δεν μου έμειναν κενά και απορίες, μπορούσα να κατανοήσω και να εξηγήσω τα αίτια πίσω από κάθε ενέργειά της. Όμως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι η Ειλένκω, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα και την πιο αγαπημένη μου κακιά από όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει...
Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι θα σας αρέσει το βιβλίο, είναι ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα ευπώλητα, μια εξιστόρηση της ζωής ενός κοριτσιού με εικόνες από χρόνια δύσκολα και φτωχικά. Ακόμη παραπάνω όμως το συστήνω σε όσους έχετε καταγωγή από τον Έβρο ή έχετε επισκεφτεί το Διδυμότειχο ώστε να μπορέσετε να φέρετε στο μυαλό σας εικόνες του ποταμιού και του κάστρου της πόλης και να τοποθετήσετε στο χώρο τα γεγονότα, ακόμη και αν έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια από την εποχή που περιγράφεται.
Βαθμολογία: 9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου