Άγγελέ μου.. ένα φτερούγισμα στον κόσμο των ναρκωτικών, της κ. Αλεξοπούλου Κυριακής

Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να υπάρχει σε πολλά αντίτυπα στις σχολικές βιβλιοθήκες, εύκολα προσβάσιμο στους νέους και στους γονείς τους.

Το θέμα που πραγματεύεται είναι προφανώς τα ναρκωτικά. Δεν θα πω πολλά πράγματα για την πλοκή της ιστορίας, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία άλλωστε, δε νομίζω ότι η συγγραφέας ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα. Πιστεύω ότι μίλησε με άτομα εθισμένα ή απεξαρτημένα, πιθανότατα και με γιατρούς, συγκέντρωσε όσα μπόρεσε και τα έδεσε σε μια ιστορία ώστε να περάσει τα μηνύματα που πρέπει.

Ο τοξικομανής της ιστορίας ονομάζεται Σταύρος. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μας δίνεται η καθημερινότητά του, ο αγώνας του να βρει την ημερήσια δόση του ώστε να νιώσει (σωματικά) καλά, η ντροπή που αισθάνεται για διάφορες πράξεις του, η αγωνία του να απεξαρτηθεί, ο σωματικός και ψυχολογικός αγώνας του, οι υποτροπές.. Και όταν πια η ζωή του χαμογελά, έρχεται αντιμέτωπος με το στίγμα του πρώην ναρκομανή.

Όμως η συγγραφέας δε μένει εκεί. Αναπτύσσει τα συναισθήματα όλων των ατόμων του περίγυρου του Σταύρου. Οι γονείς του: ο ένας είναι αποφασισμένος να παλέψει στο πλευρό του παιδιού του, ο άλλος κουράστηκε πια να παλεύει και θέλει να γλιτώσει, να σταματήσει να είναι ο δαχτυλοδεικτούμενος γονιός του ναρκομανή. Αναλύεται όλη η γκάμα των συναισθημάτων για τον κάθε γονιό, με κυρίαρχο συναίσθημα την αγάπη για το παιδί τους.

Η Μαρία: ο πρώτος ουσιαστικός δεσμός του Σταύρου. Οι γονείς της Μαρίας: πώς αντιδρούν όταν μαθαίνουν ότι ο δεσμός της κόρης τους είναι/ ήταν εθισμένος σε ουσίες;

Ταυτόχρονα με την ιστορία του Σταύρου γνωρίζουμε και τις ιστορίες άλλων εθισμένων στα ναρκωτικά. Υπάρχουν εξαιρετικές περιγραφές καταστάσεων μέσα από τα μάτια του Σταύρου, όπου η συγγραφέας σου δίνει ταυτόχρονα περιγραφή του χώρου, της εξωτερικής εμφάνισης του ατόμου, των σκέψεών του καθώς και μια σύγκριση με το παλιό (προ εθισμού) παρουσιαστικό του. 

Για να μην εξυμνώ το βιβλίο, να πω επίσης και μερικά αρνητικά: η ιστορία όπου αναφέρεται στη Μαρία και την οικογένειά της δεν είναι τόσο δυνατή. Επίσης με ξένισε λίγο το θέμα με τις παραγράφους στους διαλόγους.

Βαθμολογία: 9/10 

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

"Καμμένο χαρτί είσαι, να το ξέρεις..."
Καρφιά τρυπούσαν το μυαλό και την ψυχή τα πικρά λόγια της μάνας του, που του είχε πει ένα βράδυ.
Η ηρωίνη κυλούσε καθημερινά στις φλέβες του.
Οι παραισθήσεις τον ταξίδευαν μακριά, σ' έναν κόσμο μακρινό, δικό του. Ένα γράμμα, μια κατάθεση ψυχής, που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει τον παραλήπτη του.
Μια αγάπη δυνατή, που ίσως να άλλαζε τα πάντα.
Ο Σταύρος, μπλεγμένος στα δίχτυα των σκληρών ναρκωτικών, κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να βγει απ' αυτόν τον βούρκο.
Καθημερινά παλεύει με το θάνατο, σώμα με σώμα.
Δύσκολος αγώνας.
Άραγε, θα καταφέρει να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του, ν' αρχίσει μια καινούργια ζωή ή θα παραμείνει στον βούρκο των ναρκωτικών;

Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, τη δύναμη της ψυχής και πάνω απ' όλα τη δύναμη της πίστης.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και βιώματα ζωής.

Γράφτηκε για όλους αυτούς, που πάλεψαν και παλεύουν ακόμα να βγουν από το δύσκολο δρόμο των ναρκωτικών, να καταλάβουν ότι αξίζει να ζει ο άνθρωπος με όλες τις δυσκολίες και να αγωνίζεται....

Η ζωή είναι γεμάτη καταιγίδες, οι οποίες φεύγουν για να δούμε το ουράνιο τόξο, που όταν το κοιτάζεις μπορείς να αλλάζεις ολοκληρωτικά, γιατί τα χρώματά του φωτίζουν βαθιά την ψυχή σου.

Είναι δύσκολη η επιβίωση, όμως αν έχουμε ψυχική θέληση και θετική σκέψη, οι στόχοι μας πραγματοποιούνται και σίγουρα βγαίνουμε δυνατότεροι.

Ήρθαμε εδώ για να εκπληρώσουμε τον σκοπό μας