3/7/17

Γεύση από νεράντζι, της Αιθερίας

Έκλεισα το βιβλίο με μια αίσθηση στεναχώριας. Δεν είναι απαισιόδοξο το βιβλίο, είναι όμως από αυτά που σε αναγκάζουν να κοιτάξεις κατάματα τη ζωή σου και να αναγνωρίσεις τα λάθη που έχεις κάνει. Δεν μπορεί να μην ταυτιστείς με την ηρωίδα, δε γίνεται. Ίσως και αν γίνεται δηλαδή αν είσαι έφηβος ή κάπου γύρω στα 20 χρόνια σου οπότε και τα "λάθη" σου αφορούν μόνο εσένα, αλλά για εμάς τους υπόλοιπους που τα λάθη μας και οι κινήσεις μας επηρεάζουν και άλλους δεν είναι εύκολο να μην κάνουμε έστω και άθελα ανασκόπηση των βασικών στιγμών της ζωής μας.
Ας γίνω πιο αναλυτική. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, σαν καταγραφή των σκέψεων και των αναμνήσεων μιας γυναίκας που τώρα είναι στα 60 της και ζει αντιμετωπίζοντας τη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Κάθεται λοιπόν και αναπολεί όλη τη ζωή της, μας περιγράφει βασικές στιγμές από τα παιδικά της χρόνια, από τον πρώτο της έρωτα, το γάμο και τη μητρότητα. Και φυσικά, κάνω αυτόματα (και αυθαίρετα) διαχωρισμό του βιβλίου μέσα στο μυαλό μου σε δύο ενότητες, την αρρώστια και τις προσωπικές αναμνήσεις.
Για το θέμα της ασθένειας δεν θα πω πολλά, δεν μπορώ άλλωστε αφού δεν έχω τις γνώσεις. Όμως περιγράφει σαφώς όλα τα πρώτα συμπτώματα όπως και την πορεία που έχει η νόσος με τις επιπτώσεις στο κορμί της. Καλό είναι να διαβάζουμε τέτοια πράγματα ώστε να είμαστε υποψιασμένοι, όμως να τονίσω ότι το βασικό θέμα του βιβλίου δεν είναι η ασθένεια αλλά η ενδοσκόπηση στο παρελθόν της πρωταγωνίστριας.
Μέσω της εξιστόρησης προσωπικών βιωμάτων και συναισθημάτων μας δίνει εξαιρετικά παραδείγματα του τρόπου διαμόρφωσης του χαρακτήρα ενός παιδιού βάση των όσων συμβαίνουν στην παιδική του ηλικία. Όσα ξέρω από τις σχολές γονέων που έχω παρακολουθήσει, από βιβλία που διάβασα και από συζητήσεις με φίλους περιγράφονται ανοιχτά με τη μορφή βιώματος της ηρωίδας, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει το «γιατί» τα άτομα που εμπλέκονται στην ιστορία της συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται. Επίσης, γίνεται φανερό ότι ο τρόπος που έχει ανατραφεί κάποιος παίζει τεράστιο ρόλο σε όλες τις μετέπειτα αποφάσεις που καλείται να πάρει στη ζωή του, όπως τη δημιουργία οικογένειας και την ανατροφή των δικών του παιδιών.
Γενικά, συνάντησα τον εαυτό μου πολλές φορές στην εξιστόρηση γεγονότων της ηρωίδας (πουθενά μέσα στο βιβλίο δεν αναφέρονται ονόματα, κι όμως δεν μπερδεύτηκα ούτε στιγμή) και προβληματίστηκα.
Το αρνητικό είναι ότι κάποιες φορές ο λόγος που χρησιμοποιεί είναι λίγο δύσκολος, η σύνταξη των προτάσεων ελαφρώς πολύπλοκη ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα, αλλά δεν συμβαίνει αυτό σε όλο το βιβλίο, μόνο σε κάποια σημεία. Και για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε το οπισθόφυλλο του βιβλίου: αυτή η σύνταξη και ο τρόπος γραφής θέλουν από εμένα την απόλυτη συγκέντρωσή μου για να καταλάβω το νόημα. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι γραμμένο απλά και η ροή γρήγορη.


Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
«Στην ψυχή της στοιβαγμένοι σωροί από συμβάντα, εντολές και κρυμμένες ενοχές σε περιτύλιγμα στάχτης από θυμούς παμπάλαιους! Την υποψιάζει στα σαράντα της μια ανίατη αρρώστια και παίρνει τους μέσα της δρόμους! Σε ανήλιαγα τρίσβαθα κι αθέατα επίπεδα, σε χειμάρρους αλλοτινής οργής και κάτω από θλιμμένες μαρκίζες και πλερέζες πόνου αναζητά τον εαυτό της που έχει ξεχαστεί στους πύρινους δρόμους της εκλογίκευσης και στα τρίστρατα των διλημμάτων! Θέλει την αποδοχή, για να γαληνέψει και να χτυπήσει ντέφι στο σύμπαν!»

2 σχόλια: