Η πόλη των κατόπτρων (το πέρασμα - 3), του κ. Justin Cronin

Κλείνοντας το βιβλίο νιώθω σαν σχιζοφρενής. Δεν ξέρω αν μου άρεσε. Υπήρχαν στιγμές που διάβαζα και θαύμαζα, υπήρχαν και άλλες στιγμές που βαριόμουν ή απορούσα για ποιο λόγο μου τα λέει όλα αυτά. Υπάρχει δυστυχώς και σε αυτή την τριλογία η φθίνουσα πορεία που διακρίνω σε όλες τις τριλογίες που έχω διαβάσει μέχρι τώρα: ο πρώτος τόμος με ενθουσιάζει, ο δεύτερος μου αρέσει και ο τρίτος είναι απλά καλός, και αυτό αν είμαι τυχερή και δεν βαρεθώ τη ζωή μου διαβάζοντας (βλέπε "κοτσυφόκισσα" που παρ' ότι πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από τότε που τη διάβασα ακόμη τη βαριέμαι).

Όπως και στα άλλα δύο βιβλία υπάρχει μια ιστορία που καλύπτει χρόνια του παρελθόντος. Μου άρεσε πολύ, και μάλιστα αποδείχθηκε το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου για τα γούστα μου. Με αυτή την ιστορία κλείνει ο κύκλος, καλύπτονται απορίες που δεν ήξερα ότι τις είχα αλλά χάρηκα που απαντήθηκαν.

Μετά περνάμε στην ιστορία του "παρόντος", όπου ξανασυναντούμε τους γνωστούς μας ήρωες στον καινούριο κόσμο που έφτιαξαν. Δεν μου άρεσαν. Μου φάνηκε ότι άλλαξαν, όπως αλλάζουμε όλοι με τα χρόνια. Σοβάρεψαν, έχασαν τη γενναιότητά τους, δεν είχαν κάτι ηρωικό πλέον (ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω τη λέξη ηρωικό). Υπήρχαν σκηνές που μου άρεσαν πολύ και πίστεψα πολλές φορές ότι θα ξαναβρεί τη μοναδικότητά του, αλλά δυστυχώς ήταν εξίσου πολλές και οι σκηνές που ήταν γραμμένες δυσνόητα και γρήγορα για τα γούστα μου (και με αυτό εννοώ ότι η περιγραφή ήταν ανεπαρκής και θύμιζε ταινία με μάχες που η εικόνα αλλάζει ταχύτατα και δεν προλαβαίνεις να δεις τίποτα).

Παρ' όλα αυτά, ήταν καλό κλείσιμο για την τριλογία. Απλά θα προτιμούσα να ήταν μικρότερο, δεν υπήρχε λόγος να είναι τόσο μεγάλο, σε αντίθεση με τους δύο πρώτους τόμους. Α, και μια συμβουλή: νομίζω ότι στην κούρασή μου συνέβαλε και το ότι διάβασα όλη την τριλογία μέσα σε ένα μήνα, σχεδόν συνεχόμενα τα βιβλία. Μάλλον ήθελε ένα διάλειμμα μεγαλύτερο μεταξύ τους.

Βαθμολογία: 6/10

Ο πρώτος τόμος: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/06/justin-cronin.html
Ο δεύτερος τόμος: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/06/2-justin-cronin.html

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Η επιδημία που σχεδόν αφάνισε την ανθρωπότητα επιτέλους ανήκει στο παρελθόν. Για μια νέα γενιά παιδιών, οι άλλοτε τρομεροί μιαροί είναι τέρατα του μύθου, πλάσματα βγαλμένα από ένα εφιαλτικό παραμύθι στο οποίο κανείς δεν πιστεύει πια.
Για την Αλίσια όμως οι εφιάλτες είναι αδύνατον να αποτελέσουν παρελθόν. Η φωνή που αναδύεται μέσα από εκείνους τους εφιάλτες την οδηγεί σε μια από τις μητροπόλεις του Καιρού Πριν: την ερειπωμένη πλέον Νέα Υόρκη.
Ερειπωμένη αλλά όχι έρημη. Την πόλη αυτή έχει επιλέξει ως καταφύγιό του ο Μηδέν, το πρώτο και πλέον τρομερό δημιούργημα του μοιραίου γενετικού προγράμματος που αποτέλεσε την καταστροφή της ανθρωπότητας.
Η Αλίσια γνωρίζει ότι ο εφιάλτης είναι αδύνατον να τελειώσει πραγματικά μέχρι να εξοντωθεί ο Μηδέν.
Όμως αυτό που ανακαλύπτει εκεί δεν είναι ό,τι περίμενε.
Έρχεται αντιμέτωπη με έναν αντίπαλο περισσότερο τρομερό και ταυτόχρονα ανθρώπινο από όσο θα μπορούσε να φανταστεί, ο οποίος την οδηγεί σε ένα ζοφερό ταξίδι στο παρελθόν προκειμένου να της εξηγήσει πώς ξεκίνησαν όλα - και να της αποκαλύψει το αναπόφευκτο τέλος.
Η τριλογία του Τζάστιν Κρόνιν είναι ένα εκπληκτικό έργο, που ξεχωρίζει για την εξαιρετική αφηγηματική δυναμική του, το συναρπαστικό εύρος του οράματός του και την ιδιαίτερη γλαφυρότητα της γλώσσας του.
"Η πόλη των κατόπτρων" ρίχνει με τρόπο καθηλωτικό την αυλαία της τριλογίας που προορίζεται να κερδίσει μια θέση ανάμεσα στα κλασικά έργα της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας.