28/8/17

Η Χρυσαλίδα, του Κυριάκου Χαλκόπουλου


Στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι συγκεντρωμένα 12 διηγήματα κοινό σημείο των οποίων είναι η ζοφερή, σκοτεινή εικόνα που δημιουργούν. Αν και το θέμα του καθενός είναι διαφορετικό και διαδραματίζονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, δεν μπόρεσα να φανταστώ καμία από τις αφηγήσεις να συμβαίνει στο φως του ηλίου, μέσα στο μυαλό μου όλα διαδραματίζονταν το σούρουπο ή αργά το βράδυ. Προσωπικά δεν θα κατατάξω τις ιστορίες στην κατηγορία του τρόμου, πιο πολύ μου φαίνεται να προσεγγίζουν την κατηγορία της φαντασίας, αλλά είναι σίγουρα αρκετά σκοτεινές και δημιουργούν το απαιτούμενο σφίξιμο στο στομάχι, οπότε η κατηγοριοποίηση δεν έχει και τόση σημασία. 

Η αφήγηση σε όλα είναι σε πρώτο πρόσωπο αλλά ο πρωταγωνιστής είναι διαφορετικός, αν και μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάποια από τα διηγήματα συνδέονται μεταξύ τους- κάποιοι από τους πρωταγωνιστές συναντιούνται ή ο χώρος όπου διαδραματίζονται οι περιγραφόμενες καταστάσεις μοιάζουν. Βέβαια μπορεί και να κάνω λάθος...

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να επιλέξω ποιο από τα διηγήματα μου άρεσε πιο πολύ, εξάλλου όλα ήταν ωραία το καθένα με τον τρόπο του. Σε κάποια η εξέλιξη είναι λίγο πιο αργή ή λίγο πιο γρήγορη αλλά κοινό σημείο σε όλα είναι ότι υπάρχει ανατροπή που δεν την περίμενα και αυτό φυσικά είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη. 
.
Ο λόγος του συγγραφέα είναι στρωτός, με όμορφη χρήση της γλώσσας, και χρησιμοποιεί παρομοιώσεις πετυχημένες.  Όμως σε κάποια (πολύ λίγα είναι η αλήθεια) σημεία τύχαινε να υπάρχουν προτάσεις αρκετά μεγάλες, με αποτέλεσμα να χάνω τον ειρμό μου και να χρειάζεται να τις διαβάσω για δεύτερη φορά ώστε να είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα σωστά αυτά που ο συγγραφέας θέλει να μου μεταφέρει. 

Βαθμολογία: Δεν θα βάλω, δεν ξέρω πώς να βαθμολογήσω συλλογή διηγημάτων.

Θεματοφύλακες λογοτεχνών

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Η “Χρυσαλίδα” αποτελείται απο δώδεκα διηγήματα, μερικά απο τα οποία είχαν σε προηγούμενες εκδοχές τους τυπωθεί σε περιοδικά. Το μεγαλύτερο σε έκταση φτάνει τις τριάντα σελίδες, και ονομάζεται “Το Αντικείμενο των Ονείρων”, καθώς περιγράφεται εκεί η ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος επιχείρησε στη δύσκολη αυτή εποχή να λύσει με μια θριαμβευτική κίνηση τα οικονομικά (και άλλα) προβλήματα του, όμως αντίθετα είδε να αναδύεται απο μέσα του, απο τον κόσμο των ονείρων του, μια απειλή μεγαλύτερη και απο τις εξωτερικές.
Τα κείμενα αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο, συχνά με ημερολογιακό ύφος, ή με τη μορφή γράμματος. Συνδέονται όλα απο την προσπάθεια της μεταμόρφωσης σε κάτι καλύτερο, όπως η αντίστοιχη της κάμπιας που μέσα στη χρυσαλίδα της θα μετατραπεί σε πεταλούδα και μετά θα πετάξει ελεύθερα κάτω απο το δυνατό Ήλιο.
Τα θέματα τους είναι ψυχολογικά, ενώ υπάρχει σίγουρα μια σκοτεινή ατμόσφαιρα στον κόσμο που παρουσιάζεται, παρά την ομοίως επίμονη ελπίδα των αφηγητών που δεν εγκαταλείπουν το στόχο τους.
Σε αρκετά γίνονται αναφορές και στη φιλοσοφία, με αφορμή τις σπουδές του συγγραφέα τους, αλλά και την εργασία που έχει στις δημοτικές βιβλιοθήκες απο το 2014, ως οργανωτής “σεμιναρίων” με αντικείμενο την αρχαία ελληνική φιλοσοφία απο το Θαλή ως τον Αριστοτέλη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου