Οφείλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι το βιβλίο αυτό ήταν για εμένα μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο δεν καταλαβαίνεις τίποτα απολύτως για την πλοκή, μαρτυρά ελάχιστα. Ξέρεις ότι η πρωταγωνίστρια είναι γυναίκα (υποθέτεις λοιπόν ότι δεν είναι κοριτσάκι της εφηβείας, ούτε και στην πρώτη νιότη της) και μέχρι εκεί είναι αυτά που ο συγγραφέας σου επιτρέπει να γνωρίζεις πριν ανοίξεις το βιβλίο.
Στην πραγματικότητα αποτελεί μια καθαρή αποτύπωση της καθημερινότητας που ζουν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Όλη η σαπίλα της κοινωνίας περιγράφεται ξεκάθαρα: ναρκωτικά, εκπόρνευση "η επικράτηση του ισχυρότερου" και άλλα φαινόμενα που δεν τα πολυσκεφτόμαστε (εγώ τουλάχιστον). Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ψυχογράφημα των ηρώων του. Είναι πραγματικά ο καθένας αυτό που φαίνεται; Η βασική πρωταγωνίστρια είναι μια σκληρή γυναίκα, τι την οδήγησε όμως να φτάσει μέχρι εδώ; Και την έτερη πρωταγωνίστρια του βιβλίου; Ποια η ιστορία της; Είναι όντως γεννημένη πόρνη;
Πίσω από όλα αυτά, καλά κρυμμένη η αγάπη. Ο πόνος της εγκατάλειψης και ο αγώνας να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Όλα όσα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο στο βιβλίο σε βάζουν σε σκέψεις.
Είναι πολύ μικρό το βιβλίο, μόνο 160 περίπου σελίδες κειμένου, κι όμως είναι εξαιρετικά περιεκτικό. Με λίγες λέξεις περιγράφονται οι ζωές πολλών ανθρώπων και περνιούνται πολλά μηνύματα.
Να επισημάνω κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση: το μεγαλύτερο τμήμα του βιβλίου είναι γραμμένο σε δεύτερο πρόσωπο. Δεν το έχω συναντήσει αυτό κάπου αλλού, οπότε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Επίσης, δεν αναφέρονται ονόματα εκτός από ένα. Δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα των δύο αντρών της ιστορίας, οι όποιες αναφορές σε αυτούς γίνονται με βάση το επάγγελμά τους. Η βασική πρωταγωνίστρια παραμένει τελείως ανώνυμη και θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε γυναίκα στη θέση της.
Πρέπει ακόμη να πω ότι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται είναι κάποιες φορές ακατάλληλο για ανηλίκους. Συνήθως σοκάρομαι και ντρέπομαι όταν πετυχαίνω σε βιβλία λέξεις που χαρακτηρίζονται ως "αργκό" ή και κάτι περισσότερο, όμως εδώ δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο, το κείμενο έπρεπε να είναι ακριβώς έτσι (εσείς οι σεμνότυφοι σαν και εμένα μη φοβάστε όμως: η χρήση των συγκεκριμένων λέξεων και εκφράσεων είναι σε εξαιρετικά περιορισμένο βαθμό και δοσμένες με μέτρο και προσεκτικά).
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Σε µια πόλη εχθρική και αφιλόξενη µια γυναίκα οχυρώνεται πίσω από τη µοναξιά της για να επιβιώσει. Μοναδικό της όνειρο να επιστρέψει κάποια µέρα στη φωτεινή γη της ουτοπίας της. Μια σύγχρονη νουβέλα των µητροπόλεων, ένα σκοτεινό παραµύθι για την απώλεια, για την οργή γύρω και µέσα µας.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Το κτήµα του παππού είναι κατηφορικό. Στα χαµηλά µαζεύονται νερά και σχηµατίζουν µια ρηχή λιµνούλα που µόλις χωράει το πέλµα. Μια άνοιξη που ζεµατούσε ο ήλιος, πέρασα κάτω απ’ τον ξύλινο φράχτη για να εξερευνήσω τα µυστικά της. Θυµάµαι ακόµη την αύρα της αιωνιότητας καθώς περπατούσα για πρώτη φορά ελεύθερη. Κάθε βήµα ιερό, κάθε σπιθαµή γης κι ένα παρθένο βασίλειο. Στην επιφάνεια του νερού γυρίνοι είχαν βγει περίπατο, γιόρταζαν γιατί κανείς τους δεν θα γινόταν πρίγκιπας ποτέ. Όπου κι αν κοίταξα φως κι ο ορίζοντας άπειρος κι ανέπαφος απ’ τα σηµάδια που αφήνουν πίσω οι ανθρώπινες γενιές. Έφτασε ο καιρός. Πρέπει να φύγω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου