15/9/17

Την Κυριακή έχουμε γάμο, του Γιάννη Ξανθούλη


Όλος παραδόξως το βιβλίο αυτό αποτέλεσε την πρώτη μου επαφή με τη γραφή του κ. Ξανθούλη, οπότε δεν ήξερα τι να περιμένω.  
Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι μου άρεσε σαν ιστορία, ήταν μια μικρή ματιά στον τρόπο που ζούσαν οι ευκατάστατοι της περιοχής μου τα περασμένα χρόνια. Οπωσδήποτε επίσης ήταν πολύ όμορφο να διαβάζω περιγραφές για περιοχές της πόλης μου που έχουν υποστεί πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια των ετών που μεσολαβούν από την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία μέχρι σήμερα.
Όσο για την πλοκή, μπορώ να πω ότι αν και δεν υπήρχε έντονη δράση δεν βαρέθηκα ούτε στιγμή, η ιστορία ήταν δοσμένη με τρόπο τέτοιο που μου κράτησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια να δω τι θα γίνει στη συνέχεια. Βρήκα κάποιους χαρακτήρες του βιβλίου λίγο τραβηγμένους (όπως την Κούλα και τους συμπέθερους) αλλά όλοι οι υπόλοιποι σκιαγραφηθηκαν επαρκώς και μου ήταν πολύ συμπαθείς.
Και όσοι είστε από την ευρύτερη περιοχή Αλεξανδρούπολης ή και Κομοτηνής λύστε μου μια απορία: υπάρχει κάποια περιοχή που να λεγόταν Μακρινή ή κάποια εκκλησία "Αγίου Ελισσαίου" που εγώ τα αγνοώ; Επειδή τείνω να πιστέψω ότι άλλαξε τα ονόματα των τοποθεσιών ή είναι δημιουργήματα της φαντασίας του. 
Συμπερασματικά να πω ότι το βιβλίο το διάβασα εύκολα, ευχάριστα και με άφησε με μια γλυκιά αίσθηση- ίσως νοσταλγική για εποχές που πέρασαν και δεν τις γνώρισα. 

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 


…Ο γάμος γίνεται την Κυριακή και προκαλεί την ανατροπή στο ταξίδι. Ταξίδι στο παρατεταμένο καλοκαίρι μιας γυναίκας στα μαύρα και του μικρού γιου της. Μάνα και παιδί πενθούν έναν άντρα χαμένο στα χρόνια του πολέμου. Πληροφορίες δεν υπάρχουν παρά μόνο υποθετικό πένθος, υποθετική ορφάνια.
Και τώρα το ταξίδι. Μακρινό καλοκαιρινό ταξίδι από την Αθήνα στον Έβρο• ταξίδι φορτωμένο δισταγμούς και επιθυμίες. Εκεί θα ’ρθουν αντιμέτωποι με όλα τα διλήμματα της ζωής τους, επώδυνα και γεμάτα από τις χαρές που τους λείπουν. Πάνω τους, μια ύπουλη συναστρία ειρωνικών αστερισμών• και μέσα σ’ όλα ο γάμος, σαν οξύμωρο περιστατικό μεταξύ τρελού πανηγυριού και τραγωδίας.
Οι ήρωες της ιστορίας αυτής θα παίξουν και θα μπλεχτούν μέσα στον χρόνο. Στο παρόν και στο μέλλον, με τις τρικλοποδιές του αορίστου… Γι’ αυτό και τα αισθήματά τους, έντονα όσο ποτέ, θα ενηλικιωθούν με επικίνδυνη ταχύτητα. Μέσα από τη ματιά του παιδιού κι ενός καλοκαιριού με συστατικά τον έρωτα, το πάθος, τον θάνατο και το γέλιο. Όπως η ίδια η ζωή. Και πίσω απ’ όλα ο γάμος, σαν πρόσχημα σοβαρό, με την αστεία αθωότητά του.
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ο Ιορδάνης Μακρής με τον Ιορδάνη Λεοντίου και την κοινή τους λαχτάρα για το ταξίδι-περιπέτεια, ας το αφήσουμε σε όσους συμμερίζονται τους γρίφους και αποδέχονται την πρόσκληση στον γάμο της Κυριακής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου