Το βιβλίο το αγόρασα κάποια στιγμή που το είχα βρει σε προσφορά επειδή μου άρεσε η περίληψη στο οπισθόφυλλο, αλλά το κρατούσα στη βιβλιοθήκη μου και δεν το διάβαζα επειδή φοβόμουν ότι θα έχει πολλές βαρύγδουπες εκφράσεις, θα είναι πολύ περιγραφικό, με δύσκολο λεξιλόγιο (ότι θα είναι δυσνόητο με λίγα λόγια) και ότι θα με στεναχωρήσει. Δεν είχα διαβάσει και άλλο βιβλίο της συγγραφέως, οπότε το άφηνα κάθε φορά στην άκρη για κάτι πιο εύκολο ή εύπεπτο.
Τελικά το διάβασα και μάλιστα ταχύτατα και το ευχαριστήθηκα κιόλας. Ο τρόπος γραφής είναι στρωτός, ήρεμος, όμορφος, περιγραφικός όσο χρειάζεται χωρίς περιττά στοιχεία, κάποιες στιγμές μάλιστα μου φαινόταν σαν να διαβάζω παραμύθι. Και φυσικά η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Η Πεμπέ και η Τζαμίλα είναι δίδυμες, τα δύο τελευταία παιδιά μιας οικογένειας που έχει ήδη άλλες έξι κόρες. Όλοι μαζί ζουν σε ένα σπίτι σε ένα Κουρδικό χωριό στις όχθες του Ευφράτη στην Τουρκία. Η Πεμπέ παντρεύεται, μετακομίζει στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στο Λονδίνο και δημιουργεί τη δική της οικογένεια. Η Τζαμίλα συνεχίζει να ζει στο χωριό τους.
Ως αναγνώστες παρακολουθούμε την πορεία της ζωής της Πεμπέ από τη γέννησή της μέχρι το θάνατό της. Δυστυχώς (για εμένα) δεν έχει δοθεί μεγάλη έκταση στα γεγονότα των πρώτων χρόνων της ζωής της στο μικρό χωριό, θα ήθελα να "δω" λίγο περισσότερο τον τρόπο ζωής των φτωχών Κούρδων εκείνα τα χρόνια. Με κάλυψε ωστόσο πλήρως η πλοκή και η εξιστόρηση και αιτιολόγηση των γεγονότων για την ενήλικη ζωή της.
Η αφήγηση γίνεται τόσο σε πρώτο όσο και σε τρίτο πρόσωπο και η πλοκή ενώ στην αρχή φαίνεται λίγο μπερδεμένη αφού μεταφέρεται από το παρόν στο παρελθόν (αν και η χρονολογία αναφέρεται στον τίτλο του κεφαλαίου) στη συνέχεια στρώνει. Μου άρεσε πολύ η σκιαγράφηση των χαρακτήρων που εμφανίζονται στην ιστορία όπως επίσης και η επιγραμματική περιγραφή των ηθών και των συνηθειών που επικρατούσαν στους μουσουλμανικούς κύκλους του Λονδίνου τη δεκαετία του 1970 και οι διαφορές τους με τους Άγγλους.
Συνοψίζοντας θα πω ότι είναι ένα πολύ ωραίο κοινωνικό μυθιστόρημα που περιγράφει με όμορφο τρόπο δύσκολες καταστάσεις.
Βαθμολογία: 8/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«Η μητέρα μου πέθανε δύο φορές. Εγώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δε θ’ άφηνα την ιστορία της να ξεχαστεί…» Αφήνοντας πίσω τη δίδυμη αδελφή της, η Πεμπέ εγκαταλείπει την Τουρκία για την αγάπη – ακολουθώντας το σύζυγό της Αντέμ στο Λονδίνο. Εκεί οι Τοπράκ ελπίζουν να φτιάξουν μια καινούρια ζωή για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους. Κι όμως, όσο μακριά κι αν ταξιδέψουν, οι παραδόσεις και οι πεποιθήσεις που άφησαν πίσω τους οι Τοπράκ μένουν μαζί τους – μεταγγισμένες στο αίμα τους. Ο πρωτότοκος γιος τους είναι ο μικρός Ισκεντέρ, ο οποίος θυμάται την Τουρκία και νιώθει την προδοσία πιο βαθιά απ’ όλους. Η αδελφή του, η Εσμά, είναι πιστή και αφοσιωμένη παρά τον πόνο και τη θλίψη της. Και τέλος, ο Γιούνους, ο οποίος γεννήθηκε στο Λονδίνο, είναι ντροπαλός και αλλιώτικος από τους άλλους. Παγιδευμένα από τα λάθη του παρελθόντος, τα παιδιά των Τοπράκ βλέπουν τη ζωή τους να διαλύεται και να μεταμορφώνεται εξαιτίας μιας άγριας δολοφονικής πράξης. Ένα δυνατό μυθιστόρημα που ξετυλίγεται στην Τουρκία και το Λονδίνο τη δεκαετία του ’70 και του σήμερα, και διερευνά τον πόνο και την απώλεια, την αφοσίωση και την προδοσία, τα βάσανα των μεταναστών, τη ρήξη της παράδοσης με τον σύγχρονο κόσμο, καθώς και την αγάπη και την απογοήτευση που πολύ συχνά διαλύει τις οικογένειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου