Ο άνθρωπος σκιά, του Κόντι ΜακΦέιντεν

Καιρό είχα να διαβάσω ένα καλό αστυνομικό, το ευχαριστήθηκα. Δεν μάντεψα ούτε το δράστη ούτε τίποτα άλλο από τα βασικά στοιχεία της πλοκής, με έπιασε απροετοίμαστη (αλλά προσωπικά δεν μπαίνω στη διαδικασία να μαντέψω τον ένοχο, απλά κάθομαι και απολαμβάνω τη διαδικασία με την οποία μας δίνονται τα στοιχεία στα αστυνομικά μυθιστορήματα).

Λοιπόν. Βρήκα τον τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο εξαιρετικά άρτιο. Μιλάω για τη δομή του βιβλίου, τον τρόπο με τον οποίο σταδιακά μας αποκαλύπτονται όσα πρέπει να ξέρουμε τόσο για την πλοκή όσο και για την προσωπική ζωή και το παρελθόν του καθενός από τους πρωταγωνιστές. Η ιστορία σε γενικές γραμμές ήταν καλή, ίσως και πολύ καλή, και τα γεγονότα δεμένα όμορφα μεταξύ τους. Δε λέω ότι δεν είχε κάποιες υπερβολές αλλά προσπάθησε να αιτιολογήσει τα πάντα και σε εμένα τουλάχιστον δεν έμειναν απορίες. Επίσης συμπάθησα τη βασική ομάδα των πρωταγωνιστών και χαίρομαι που βλέπω ότι είναι το πρώτο από μια σειρά βιβλίων με τη Σμόουκι Μπάρετ (και προφανώς ολόκληρη την ομάδα της), θα χαρώ να μεταφραστούν και τα υπόλοιπα.
Μια μικρή ένσταση μόνο έχω όσον αφορά τη Σμόουκι, θα την ήθελα πιο ανθρώπινη όσον αφορά τις ικανότητές της, ας μην ήταν τόσο εξαιρετική και "διαισθητική". Επίσης κάποια στιγμή μου φαίνεται ότι παραμερίστηκαν λίγο όλοι οι υπόλοιποι της ομάδας της και η λύση ήρθε μόνο από τη Σμόουκι. (Τέλος πάντων, τις λεπτομέρειες κοιτάμε τώρα).
Οι σκηνές των φόνων που περιγράφει είναι ενίοτε σκληρές. Και το εννοώ αυτό. Δίνει με λεπτομέρεια περιγραφή δολοφονιών ή της εικόνας που είδαν οι αστυνομικοί όταν μπήκαν στον τόπο του εγκλήματος. Αυτό το λέω επειδή δεν θεωρώ το συγκεκριμένο βιβλίο κατάλληλο για όσους αποφασίζουν να ξεκινήσουν με αυτό την ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων. (Ας πάρουν κάποιο άλλο οι συγκεκριμένοι για να μη λήξει πρόωρα η θητεία τους ως αναγνώστες αστυνομικής λογοτεχνίας). Όσοι έχουν στομάχι που αντέχει τέτοιες περιγραφές ας το διαβάσουν άφοβα. 

Σε γενικές γραμμές το θεωρώ ένα καλό αστυνομικό βιβλίο (με μικρές δόσεις σπλάτερ), το διάβασα με χαρά και απερίσπαστη και κυρίως χωρίς να βαρεθώ καθόλου. 

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

"Καταπνίγω μια πομφόλυγα υστερίας "

....................................................
Ε; 
Τι καταπνίγει;
Συγχαρητήρια στον μεταφραστή, με έβαλε και έψαχνα λεξικό βραδιάτικα.  

Βαθμολογία:  8/10.


Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Η Σμόουκι, πράκτορας του FBI στο τμήμα δίωξης κατά συρροήν δολοφόνων, ήταν εξοικειωμένη με ό,τι κρύβεται στις πιο σκοτεινές γωνιές του ανθρώπινου μυαλού – τίποτα όμως δεν θα μπορούσε να την προετοιμάσει για τη μέρα που ένας δολοφόνος θα σημάδευε με τον χειρότερο τρόπο τη ζωή της. Όλα γύρω της γκρεμίστηκαν. Παραιτήθηκε από τη δουλειά της, παραιτήθηκε από την ίδια τη ζωή. Κι ενώ όλα πια έχουν γίνει συντρίμμια, μια διεστραμμένη ιδιοφυΐα, ένας φονιάς-τέρας, τη βγάζει από το τέλμα και επιστρέφει στην υπηρεσία της, και τότε βρίσκεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της… Ποιος θα είναι το επόμενο θύμα στη λίστα του αδίστακτου δολοφόνου;