Δεύτερο βιβλίο του κ. Μαμαλούκα που διαβάζω, δεύτερη φορά που θέλω να πω ότι ο τίτλος (για εμένα) δεν αντιπροσωπεύει το μυθιστόρημα, οπότε μη φοβάστε και εσείς οι γυναίκες και διαβάστε το.
Τι περίμενα: ούτε ξέρω καλά- καλά. Σίγουρα όμως περίμενα ότι όλοι οι βασικοί ήρωες του βιβλίου θα συναντηθούν κάποια στιγμή σε μια διαδρομή, (λεωφορείο, μποτιλιάρισμα σε μια εθνική οδό, δεν ξέρω, κάτι τέτοιο) και ο δρόμος θα παίξει βασικό ρόλο στην ιστορία. Ή ότι θα υπάρχουν εκτενείς περιγραφές διαδρομών με το αυτοκίνητο, το κυρίως τμήμα της ιστορίας θα αφορά διαδρομές, η πλοκή θα είναι χωρικά τοποθετημένη στα αυτοκίνητα των πρωταγωνιστών. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Το πήρα μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε πάρα πολύ το άλλο βιβλίο του συγγραφέα "Ο κρυφός πυρήνας των ερυθρών ταξιαρχιών" και ήθελα να διαβάσω και άλλο δικό του.
Τελικά τι διάβασα: ένα βιβλίο που μπορείς να το πεις αστυνομικό, μπορείς να το πεις κοινωνικό, σίγουρα το λες σύγχρονο αφού αφορά την εποχή μας. Ο κάθε ένας από τους ήρωες είναι μοναδικός και αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κατηγορίας πολιτών. Η φτωχιά εργαζόμενη νέα γυναίκα που παλεύει να τα βγάλει πέρα και ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει το φριχτό παρελθόν με ότι συνέπειες έχει αυτό για την ψυχολογία της. Ο λαθρομετανάστης που παλεύει για το μεροκάματο και ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει τον πόνο από το χαμό δικών του προσώπων, τη μοναξιά του και την αδιαφορία των συμπολιτών μας. Ο διεφθαρμένος αστυνομικός που με κάποιον τρόπο καταλήγεις να τον συμπαθήσεις στο τέλος. Ο πάμπλουτος βλαμμένος που δεν τον συμπαθείς καθόλου μέχρι το τέλος. Και θύματα. Πολλά θύματα της καθημερινότητας.
Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικά δομημένοι ως χαρακτήρες, χωρίς να χρειαστεί να αναλωθεί πουθενά ο συγγραφέας σε μακροσκελείς περιγραφές συναισθημάτων. Η γραφή είναι στρωτή, πουθενά δεν μπερδεύεις τα πρόσωπα μεταξύ τους, η πλοκή μεταφέρεται χωρικά σε πολλές περιοχές και δεν είναι στατική (ούτε και συμβαίνουν τα πάντα μέσα σε αυτοκίνητα όπως είχα φανταστεί).
Γενικά είναι πολύ ωραίο βιβλίο, έχει και πληροφορίες που αφορούν αυτοκίνητα για εσάς που σας αρέσουν αυτά, έχει τραγούδια που παραπέμπουν σε αυτοκίνητα και διαδρομές, έχει και μια περιγραφή μιας διαδρομής δοσμένη με πολύ όμορφο τρόπο ακόμη και για εμένα που δεν γνωρίζω την Αθήνα.
Το μάθημα που πήρα από αυτό το βιβλίο: θα προσπαθήσω να μην "γράφω βιβλίο μέσα στο μυαλό μου" όταν διαβάζω έναν τίτλο.
Βαθμολογία: 8/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Φθινόπωρο 2008.
Μια μυστηριώδης πυκνή ομίχλη σκεπάζει σχεδόν καθημερινά την ελληνική πρωτεύουσα. Σ' αυτή τη γιγαντιαία βρόμικη Πόλη η μοίρα θα πλέξει στον αιώνιο ιστό της μια χούφτα από τις μοναχικές ψυχές που κατοικούν μέσα της.
Τη Δέσποινα, μια νεαρή κοπέλα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το χάθηκε, τον εφιάλτη που τη βασανίζει. Τον Αμίρ, ένα δύστυχο λαθρομετανάστη που περιφέρεται στην εθνική οδό στοιχειωμένος από την ιδέα της εκδίκησης.
Τον Τσίκη, ένα διεφθαρμένο υπαστυνόμο που αγωνίζεται να επιπλεύσει στο βόθρο που ο ίδιος τροφοδοτεί κάθε μέρα.
Κι ακόμα τον Πετράρχη, ένα μισότρελο δολοφόνο που περνά τις νύχτες του μαζί με την ερωτική Μιράντα, οδηγώντας στα όρια μια κατάμαυρη Ford Mustang του '68.
Η μοναξιά τους πνίγει σαν μυθικό τέρας που ξεπηδά από τη νοσηρή Μητρόπολη, από την ποταπή Πόλη που κυριεύει τα πάντα.
Ένα μοντέρνο, πολυφωνικό μυθιστόρημα, ένα ατμοσφαιρικό αστικό νουάρ, γκρίζο και σκληρό σαν την άσφαλτο, σαν όνειρο που μένει, σαν εφιάλτης που γοητεύει...
Μια κραυγή εναντίον της αποξένωσης της μεγαλούπολης, εναντίον της μοναξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου