Βίκτωρας Κυριακόπουλος. Διάσημος φωτογράφος, κάτοικος Αγγλίας που πηγαίνει στη Σκιάθο για να φωτογραφήσει ότι του κάνει εντύπωση από το νησί. Είναι εκεί κοντά στα σαράντα, πολύ γοητευτικός, με ωραίους τρόπους, κατασταλαγμένος ως προς τις απαιτήσεις του από τη ζωή και εκ πεποιθήσεως εργένης. Κοινώς: ο άντρας που καμιά γυναίκα δεν θα ήθελε να ερωτευτεί όταν ονειρεύεται να δημιουργήσει οικογένεια. Αυτός είναι ο βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, ή τουλάχιστον έτσι αφήνει η συγγραφέας να φανεί στην αρχή του βιβλίου.
Στο πρώτο μέρος ο Βίκτωρας φτάνει στη Σκιάθο και γυρνάει στο νησί βγάζοντας φωτογραφίες. Ταυτόχρονα μας συστήνονται τα άτομα που θα τον πλαισιώσουν. Οι περιγραφές των χώρων που επισκέπτεται είναι εξαιρετικές, με κάνανε να θέλω να επισκεφτώ το νησί, άνοιξα το ίντερνετ και έψαχνα φωτογραφίες. Δεν είναι κουραστικές ούτε μοιάζουν με τουριστικό οδηγό, η συγγραφέας έχει καταφέρει να είναι τόσο περιγραφική όσο χρειάζεται ώστε να μου εξάψει την περιέργεια και να ψάξω μόνη μου για τον κάθε χώρο που επισκέπτεται και φωτογραφίζει ο Βίκτωρας.
Στο δεύτερο μέρος όμως όλα αλλάζουν. Το μυθιστόρημα γίνεται πολυπρόσωπο, τα άτομα που μας συστήθηκαν στο πρώτο μέρος αναλαμβάνουν σημαντικό ρόλο στην πλοκή και μέσω του χαρακτήρα και της προσωπικής ιστορίας καθενός από αυτούς τίθενται σημαντικά θέματα που αφορούν κοινωνικούς προβληματισμούς. Πιστεύω ότι καθένας θα βρει κοινά στοιχεία με κάποιο από τα πρόσωπα που αναφέρονται και θα αναγνωρίσει σκέψεις και συναισθήματα που βίωσε κάποια στιγμή της ζωής του. Αγαπημένη μορφή η "γριά", η Γραμματική, που έχοντας ζήσει όλο τον πόνο που της αναλογούσε σε αυτή τη ζωή έχει μόνο κακές κουβέντες να πει σε όλο τον κόσμο (τη συμπόνεσε η ψυχή μου).
Σε γενικές γραμμές το βιβλίο είναι γραμμένο όμορφα, η ιστορία κυλάει στρωτά και χωρίς πολλές εντάσεις και τα κοινωνικά μηνύματα είναι άφθονα δίνοντας τροφή για σκέψη στους αναγνώστες.
Βαθμολογία: 6/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Σκιάθος 2011. Ο διάσημος φωτογράφος Βίκτωρας Κυριακόπουλος φτάνει από το εξωτερικό στο νησί του Παπαδιαμάντη για να καταγράψει με τον φακό του τις γνωστές και άγνωστες πλευρές του τόπου στο πλαίσιο του επόμενου επαγγελματικού του εγχειρήματος. Εκεί στη σκιά του Άθω (Σκιά + Άθως = Σκιάθος), παρακολουθούμε τις περιπλανήσεις του στο νησί, βλέπουμε πτυχές της ελληνικής πραγματικότητας και γινόμαστε μάρτυρες μιας διαδρομής που κινείται σε δύο επίπεδα:
Το πρώτο είναι αυτό της καλλιτεχνικής αγωνίας, που ψάχνει τρόπους για να βρει έκφραση σε ένα μέρος προικισμένο από τη φύση, αλλά εγκλωβισμένο ταυτόχρονα στη φήμη του ως τουριστικός προορισμός.
Το δεύτερο είναι αυτό της εσωτερικής αναζήτησης του ήρωα, ο οποίος ψάχνει εναγωνίως απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μέσα από τα μάτια του και, κυρίως, μέσα από τον φακό του παρακολουθούμε, σαν σε ταινία, την κοινωνία των ανθρώπων σε κάθε μορφή έκφρασής της και, αναπόφευκτα, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ή μέρος αυτού στην πληθώρα των χαρακτήρων που ο ήρωας συναντάει και συναναστρέφεται. Παράλληλα, γνωρίζουμε μέρη και σημεία του νησιού, τα οποία συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα που επιθυμεί ο ήρωας να οικοδομήσει, όπως επίσης και κομμάτια της ιστορίας του νησιού μέσα από τις περιπλανήσεις του, εκεί που συνήθως ο μέσος ταξιδιώτης δεν επιχειρεί να φτάσει, καθώς και την καταγραφή των ηθών και εθίμων της ελληνικής κουλτούρας και παράδοσης.
Το τέλος αυτού του ταξιδιού σημαδεύεται από ένα αναπάντεχο γεγονός, το οποίο, μέσα από την τραγικότητά του, οδηγεί τον ήρωα στις απαντήσεις που έμεναν χρόνια εκκρεμείς, μετατρέποντας τον δρόμο του γυρισμού σε ένα λυτρωτικό ταξίδι αυτογνωσίας και εσωτερικής γαλήνης.
Εκεί, κάτω απ’ τη σκιά του Άθω, πάνω στο πλοίο της επιστροφής, ο Βίκτωρας Κυριακόπουλος αναγνωρίζει για πρώτη φορά τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης να επιβάλει το φως πάνω στο σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου