Το να γράψει κάποιος την οδύσσεια από την πλευρά της Πηνελόπης είναι σίγουρα μια πολύ καλή και έξυπνη ιδέα. Το βρήκα καλό, ανάλαφρο και σίγουρα πολύ μικρό. Δεν ξέρω αν έκανε έρευνα η συγγραφέας για να το γράψει ή αν αρκέστηκε μόνο στην Οδύσσεια, μου φάνηκε περιληπτικό και θα το ήθελα πιο μεγάλο, είναι τόσο αραιογραμμένο και τόσο λίγο που μέχρι να μπω στο κλίμα το είχα κιόλας τελειώσει. Πάντως μου άρεσε.
Βαθμολογία: 7/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στην "Οδύσσεια" η Πηνελόπη -γυναίκα του Οδυσσέα και εξαδέλφη της Ωραίας Ελένης- παρουσιάζεται σαν υπόδειγμα πιστής συζύγου. Όταν φεύγει ο Οδυσσέας για την Τροία, μένει μόνη είκοσι χρόνια και καταφέρνει να διατηρήσει το βασίλειο της Ιθάκης, ν' αναθρέψει το γιο της και να κρατήσει σε απόσταση τους Μνηστήρες. Όταν γυρίζει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, σκοτώνει τους Μνηστήρες και -περιέργως- δώδεκα θεραπαινίδες της Πηνελόπης.
Η Άτγουντ ξαναδιηγείται την ιστορία και αναθέτει την αφήγηση στην Πηνελόπη και στις δώδεκα θεραπαινίδες της, και ρωτάει: "Τι οδήγησε στον απαγχονισμό των θεραπαινίδων και τι είχε πραγματικά στο μυαλό της η Πηνελόπη;"
Σ' αυτόν τον εκπληκτικό και με χιουμοριστικό τρόπο ξαναειπωμένο μύθο, η γνωστή ιστορία δίνεται από τη συγγραφέα με σοφία και συμπόνια. Με γνώση και δυναμισμό, ξετυλίγοντας το αφηγηματικό και ποιητικό της ταλέντο, η Άτγουντ δίνει στην Πηνελόπη καινούργια ζωή και οντότητα, και προσπαθεί ν' απαντήσει σ' ένα αρχαίο μυστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου