Χμμμ, δεν ξέρω πώς να το κρίνω αυτό το βιβλίο. Γενικά όταν διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα και ειδικά αυτά που αφορούν τους πολέμους μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, προσπαθώ να είμαι όσο πιο αντικειμενική μπορώ, να μην αφήσω τον πατριωτισμό να με επηρεάσει. Έλα όμως που δεν είναι πάντα εύκολο.
Χωρίζω από μόνη μου το βιβλίο σε τρία μέρη.
Στο πρώτο μέρος, περιγράφει τη ζωή στο Εσκίμπαχτσε, όπου ζουν μαζί χωρίς προβλήματα Αρμένιοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα. Η περιγραφή είναι εξαιρετική, τόσο ο χώρος όσο και τα άτομα που παρουσιάζονται περιγράφονται όμορφα και με σαφήνεια. Ιδιαίτερα καλά περιγράφεται ο τρόπος ζωής, η καθημερινότητα και η αρμονική συμβίωση ανάμεσα στους πιστούς των θρησκειών που είχαν βρει τρόπο να απομακρύνουν τους φανατισμούς και να σέβονται ο ένας τη θρησκεία του άλλου.
Στο δεύτερο μέρος... αρχίζουν οι πόλεμοι και πολλοί από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου πολεμούν ή υφίστανται τις συνέπειες των πολέμων. Είναι εξαιρετικά τα κεφάλαια που ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών (δεν θέλω να πω ποιος) περιγράφει τις αναμνήσεις του από τη συμμετοχή του στον πόλεμο και την εμπειρία του από τις μάχες στα χαρακώματα, είναι θαυμάσια η περιγραφή του τρόπου που διεξαγόταν παλιότερα οι μάχες, πριν κυριαρχήσουν οι μηχανές και τα αεροπλάνα.
Να πω επίσης ότι εμβόλιμα στην πλοκή υπάρχουν κεφάλαια που ονομάζονται "Μουσταφά Κεμάλ" και όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο είναι καταγραφή της ζωής του Κεμάλ και των ιστορικών γεγονότων που διαδραματίζονταν. Οι ιστορικές αυτές αναφορές συμπορεύονται και προχωρούν στο χρόνο ταυτόχρονα με την πλοκή και τη ζωή των πρωταγωνιστών της ιστορίας
Τώρα όσον αφορά το "τρίτο μέρος" είναι λίγο δύσκολο να το δω αντικειμενικά. Το βιβλίο είναι γραμμένο ξεκάθαρα από τη μεριά των Τούρκων (ή σωστότερα των Οθωμανών), οπότε στην ουσία εξιστορεί την "άλλη πλευρά" της ιστορίας. Σε φέρνει αντιμέτωπο με τα εγκλήματα που έκαναν οι Έλληνες, βάζει Τούρκους να περιγράφουν τα όσα είδαν όταν μπήκαν στα μέρη τα οποία μόλις είχε εγκαταλείψει ο Ελληνικός στρατός και όπως και να το κάμουμε δεν είναι ωραίο να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με εγκλήματα που έκαναν οι ομοεθνείς σου. Δεν είναι ανθελληνικό το βιβλίο- κάθε άλλο, μη δώσω τέτοια εντύπωση. Μιλάει και για τη γενοκτονία των Αρμενίων και για τα εγκλήματα των Τούρκων, απλά μιλάει και για όσα έκαναν οι Έλληνες.
Σε αυτό το μέρος, το τμήμα που καταλαμβάνει η καταγραφή ιστορίας είναι λίγο μεγαλύτερο σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο, οπότε η προσωπική ζωή των πρωταγωνιστών του βιβλίου μένει λίγο πίσω, αλλά πραγματικά δίνει μια αρκετά καλή περιγραφή των γεγονότων που προηγήθηκαν της μικρασιατικής καταστροφής και της στάσης που κράτησαν οι Ευρωπαίοι σε όλα αυτά τα γεγονότα.
Δεν ξέρω, αν θεωρείτε τον εαυτό σας ώριμο αναγνωστικά ώστε να διαβάσετε ένα βιβλίο που βάζει ορισμένα πράγματα στη θέση τους (ειλικρινά τώρα, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι σε έναν πόλεμο μόνο η μια πλευρά εγκληματεί;) να το διαβάσετε οπωσδήποτε, το μόνο που μπορεί να σας εμποδίσει από το να του δώσετε βαθμό 10/10 είναι ο θιγόμενος εθνικός εγωισμός- ή τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ.
Βαθμολογία: 10/10
(Το βιβλίο αυτό το διάβασα χάρη στη διαδικτυακή μου φίλη τη Βούλα, που μου το χάρησε!!!!! )
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο άνθρωπος είναι ένα πουλί δίχως φτερά και το πουλί είναι ένας άνθρωπος δίχως βάσανα...
Την αυγή του 20ου αιώνα, σε μια πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας, συμβιώνουν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Παρά τις θρησκευτικές διαφορές τους, η φιλία και η αγάπη βρίσκουν έδαφος να φωλιάσουν στις καρδιές τους.
Ανάμεσα στους κατοίκους, συναντούμε τον Ισκαντέρ τον Κανατά-φιλόσοφο, τη Φιλοθέη, μια χριστιανή καλλονή ερωτευμένη με τον Ιμπραήμ το μουσουλμάνο, κι ένα σωρό πρόσωπα που ζουν μαζί, γελούν και κλαίνε, χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν είναι παρά μονάχα πιόνια στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων αυτού του κόσμου. Καθώς οι άνεμοι του πολέμου σαρώνουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ο Κεμάλ Ατατούρκ αναδεικνύεται σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη, μια σπίθα αρκεί για να βάλει φωτιά στην αρμονική συνύπαρξη αιώνων.
Από το συγγραφέα του πασίγνωστου μυθιστορήματος "Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι".
(Το βιβλίο αυτό το διάβασα χάρη στη διαδικτυακή μου φίλη τη Βούλα, που μου το χάρησε!!!!! )
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Την αυγή του 20ου αιώνα, σε μια πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας, συμβιώνουν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Παρά τις θρησκευτικές διαφορές τους, η φιλία και η αγάπη βρίσκουν έδαφος να φωλιάσουν στις καρδιές τους.
Ανάμεσα στους κατοίκους, συναντούμε τον Ισκαντέρ τον Κανατά-φιλόσοφο, τη Φιλοθέη, μια χριστιανή καλλονή ερωτευμένη με τον Ιμπραήμ το μουσουλμάνο, κι ένα σωρό πρόσωπα που ζουν μαζί, γελούν και κλαίνε, χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν είναι παρά μονάχα πιόνια στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων αυτού του κόσμου. Καθώς οι άνεμοι του πολέμου σαρώνουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ο Κεμάλ Ατατούρκ αναδεικνύεται σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη, μια σπίθα αρκεί για να βάλει φωτιά στην αρμονική συνύπαρξη αιώνων.
Από το συγγραφέα του πασίγνωστου μυθιστορήματος "Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου