24/8/18

Ποτέ και πουθενά, Neil Gaiman



Μιας και είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω τείνω πια να συμφωνήσω με όλους αυτούς που λένε ότι έχει "πολύ ωραία πένα" και ότι είναι ένας σύγχρονος παραμυθάς, μόνο που γράφει παραμύθια για ενηλίκους. 
Ο Ρίτσαρντ είναι ένας κανονικός άνθρωπος που ζει μια συμβατική ζωή, μάλιστα οι περισσότεροι από εμάς θα τον θεωρούσαμε τυχερό που έχει όσα επιθυμεί στη ζωή του. (Τα έχει όμως; είναι ευτυχισμένος με την αρραβωνιαστικιά του; με τη δουλειά του; με την καθημερινότητά του όπως έχει διαμορφωθεί; ). Ξαφνικά, μετά από μια κίνηση ανθρωπιάς που κάνει σταματώντας να βοηθήσει ένα κορίτσι, χάνει όλα όσα θεωρούσε δεδομένα μέχρι τότε και μπαίνει σε έναν καινούριο κόσμο, κρυμμένο από εμάς τους ανθρώπους. Είναι ο κόσμος του "Κάτω Λονδίνου", επικίνδυνος, σκοτεινός, με πλάσματα ανθρωπόμορφα, ανθρώπους με μαγικές δυνάμεις, ποντίκια που μιλάνε, με κακούς να τον κυνηγούν αλλά και με φίλους να τον προστατεύσουν. Δεν είναι τρομαχτικό, δεν έχει στιγμές έντασης από αυτές που θα σε κάνουν να τρως τα νύχια σου από την αγωνία, είναι όμως πολύ ωραίο και κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο, δε βαρέθηκα ούτε στιγμή. Υπήρχαν κιόλας στιγμές που γέλασα....
Θα προσπαθήσω να κρατήσω από το βιβλίο το μήνυμα να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο στη ζωή μου, ότι όλα μπορεί αν ανατραπούν και αυτό να μην είναι απαραίτητα κακό, όσο κι αν φαίνεται έτσι αρχικά. 
Χάρηκα που το διάβασα, με έβαλε εύκολα μέσα στον κόσμο της ιστορίας του και το ευχαριστήθηκα. 

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Κάτω από τους δρόμους του Λονδίνου, κάτω από τον κόσμο τον χειροπιαστό του Εδώ και του Τώρα, υπάρχει κι ένας κόσμος άγνωστος, απέραντος, μυστικός, σκοτεινός, ανείπωτος: ο κόσμος του Ποτέ και Πουθενά. Τον κατοικούνε τέρατα και άγγελοι, καλόγεροι και φονιάδες, κυνηγοί και θηρία, ληστές κι αγαθούληδες, τυχοδιώκτες και πρόβατα. Είναι γεμάτος τρομακτικές αβύσσους και παλάτια που φτάνουν ως το κέντρο της γης. Και μόνο όσοι στ’ αλήθεια δεν έχουν τίποτα, όσοι γλιστράνε και πέφτουν από τις ρωγμές του «πραγματικού» κόσμου, μπορούν να περνάνε από τον έναν κόσμο στον άλλον: τα ποντίκια των υπονόμων, οι άστεγοι, οι φυγάδες, οι τρελοί.

Ο Ρίτσαρντ ζει μια τακτοποιημένη, μετρημένη ζωή στον Πάνω Κόσμο της Πραγματικότητας, όταν μια και μόνη ανθρώπινη στιγμή, μια στιγμή καλοσύνης, θα τον βυθίσει σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο, σ’ έναν χρόνο έξω από τον χρόνο, σ’ έναν λαβύρινθο απέραντο, που οι δρόμοι του χάνονται στο απόλυτο σκοτάδι ή στο απόλυτο κακό, για ν’ αναδυθούν ξανά εκεί που κανείς δεν τους περιμένει. Βρίσκεται παγιδευμένος στο Ποτέ και Πουθενά – και σε μια περιπέτεια που τινάζει στον αέρα κάθε έννοια τόπου, χρόνου και τάξης, όπως τα ήξερε μέχρι τότε στη ζωή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου