2/11/18

Οι άλλες ν' απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Χαρούλα Βερίγου- Μπάντιου


Το βιβλίο "Οι άλλες ν' απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα" είναι μια συλλογή από διηγήματα που όλα τους αφορούν γυναίκες που έζησαν στην Ήπειρο. Η συγγραφέας έχει χρησιμοποιήσει το γλωσσικό ιδίωμα της Ηπείρου, ειδικά στο λόγο των γυναικών, αλλά αυτό δεν αποτελεί επ' ουδενί πρόβλημα, δεν υπήρξε σημείο που να με δυσκόλεψε αφού μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν χωρίς δυσκολία. 
Κοιτάξτε. Εγώ δεν είμαι οπαδός των διηγημάτων. Μέχρι να καταφέρω να τοποθετηθώ στο χώρο και τον χρόνο και να μάθω τα ονόματα των πρωταγωνιστών, συνήθως το διήγημα τελειώνει και εγώ πρέπει αμέσως να συντονιστώ με το επόμενο. Με μεγάλη μου χαρά όμως διαπίστωσα ότι αυτό το βιβλίο είναι εξαίρεση. 
Μέσα στις δυο πρώτες σελίδες η συγγραφέας μας παρουσιάζει την ηρωίδα της ιστορίας (όλες οι ιστορίες αφορούν γυναίκες) και τα βασικά στοιχεία της ζωής της. Χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να αφήνει ελλείψεις, στις επόμενες σελίδες αποδίδεται πλήρως ο χαρακτήρας τους, τα συναισθήματα και τα όνειρά τους. Μπορεί η καθημερινότητα της καθεμιάς να διαφέρει, υπάρχουν όμως κοινά στοιχεία: οι δυσκολίες, ο πόνος, η πίκρα και το κουράγιο που χρειάζεται να κάνουν, τις περισσότερες φορές δυστυχώς κοινό σημείο αποτελεί και το πένθος τους. Υπάρχει όμως και η αγάπη, το νοιάξιμο, η συμπαράσταση από άλλες γυναίκες και τις περισσότερες φορές η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει.
Περιγράφεται η αληθινή ζωή στο παρελθόν και στο παρόν, ανάλογα το διήγημα, όλα όμως έχουν κοινό παρονομαστή τη γυναίκα που παλεύει να επιβιώσει σε δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, που αναγκάζεται να υπακούσει στις εντολές των πεθερικών, να παραστήσει τη δούλα και τη νοσοκόμα, να υποκύψει στις διαταγές του άντρα, να χρεωθεί την ευθύνη για την ατεκνία ή τη γέννα ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες.
Δύσκολες εποχές, δύσκολες συνθήκες αυτές που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες της Ηπείρου όπως περιγράφεται στα διηγήματα, είναι όμως τόσο κοντά στην πραγματικότητα όπως την έχω ακούσει από τις διηγήσεις μεγαλύτερων, ώστε με προκαλεί να πω ότι οι ιστορίες είναι πραγματική απεικόνιση της ζωής. Για εμένα που αγαπώ πολύ τα βιβλία που περιγράφουν άλλες εποχές ή άλλους τρόπους ζωής, και μου αρέσει να γνωρίζω κάτι διαφορετικό από αυτό που ζω εγώ στην τωρινή εποχή, τούτο το βιβλίο ήταν εξαιρετικό, όχι μόνο για τη δύναμη του κάθε διηγήματος αλλά και για τη γραφή της συγγραφέως που με λίγες λέξεις καταφέρνει να μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα.



Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 



Γυναίκες Ηπειρώτισσες σκιορίσματα της φύσης...
Όταν κατεβαίνει παγωμένος o αέρας από τη Μουργκάνα, τον Γράμμο, το Μιτσικέλι, τα Τζουμέρκα, την Πίνδο, θαρρείς φυσά για να γυρίσει ακόμη μια φορά σελίδες της μνήμης και της ιστορίας. Πρόκληση και πρόσκληση μιας άλλης ανάγνωσης για να συλλαβίσεις το χρέος, να ψιθυρίσεις και να συμπληρώσεις ονόματα.
Σε τούτη την άγονη φλούδα της γης, καθεμιά γυναίκα του παλιού καιρού είναι ένας θρύλος, ένα σύμβολο. Γυναίκες Ηπειρώτισσες, της αντοχής, της υπομονής, της περηφάνιας, της αυτοθυσίας, της τιμής. Θα τις ανταμώσεις, στα καταράχια και στα ρέματα, στις βρύσες, στις ρούγες, στα ρόγκια ζαλωμένες ξύλα ή και με τη σαρμανίτσα στην πλάτη καμιά φορά. Θα τις αναγνωρίσεις από την πυρωμένη ψυχή, αυτή που κρατούν απαράδοτη στα δόντια και δεν θα τις αστοχήσεις ποτέ. Μέσα σου, θα καίει και θα φέγγει το βλέμμα τους.
Γυναίκα Ηπειρώτισσα, της άγρυπνης πάλης...
Για εσένα, με ευγνωμοσύνη, τούτη η ταπεινή κατάθεση της δικής μου ψυχής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου