1/2/19

Το τραγούδι του Αχιλλέα, της Madeline Miller


Είναι φανερό από το οπισθόφυλλο ότι το βιβλίο αφορά τη ζωή του Αχιλλέα και του Πατρόκλου, καθώς και τη μεταξύ τους σχέση. Αυτό που δεν φαίνεται είναι το πόσο ωραία είναι γραμμένο το βιβλίο. Για εμάς που γνωρίζουμε έστω και λίγο την ελληνική μυθολογία και που περάσαμε μια χρονιά στο γυμνάσιο διαβάζοντας την Ιλιάδα δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν τα ξέρουμε για τον μυθικό Αχιλλέα, αλλά είναι ευχάριστο να διαβάζεις πολλούς από τους μύθους που αφορούν εκείνη την περίοδο συγκεντρωμένους και δεμένους όμορφα σε ένα μυθιστόρημα. 
Την ιστορία μας την αφηγείται ο Πάτροκλος. Ξεκινάει περιγράφοντας τη δική του ζωή και το πώς βρέθηκε να μεγαλώνει δίπλα στον Αχιλλέα, ως σύντροφός του στην εκπαίδευση αλλά και στη ζωή και τελειώνει με το τέλος του Τρωικού πολέμου. Ο αρχαίος ελληνικός μύθος μπλέκεται πολύ όμορφα με την πιθανή πραγματικότητα, αφού διαβάζοντας το βιβλίο δεν ξενίζει καθόλου η εμφάνιση του κένταυρου Χείρωνα ή το γεγονός ότι ο Πυλαίας (βασιλιάς της Φθίας και πατέρας του Αχιλλέα) ήταν παντρεμένος με τη νηρηίδα Θέτιδα (θεά της θάλασσας και μητέρα του Αχιλλέα). Περίπου στο πρώτο μισό του βιβλίου περιγράφεται η παιδική- εφηβική ηλικία των δύο ηρώων, η ανατροφή τους και ο τρόπος με τον οποίο δέθηκαν μεταξύ τους. Το δεύτερο μισό είναι αφιερωμένο στον Τρωικό πόλεμο. 
Μου άρεσε καταρχήν ο τρόπος που γράφει η συγγραφέας. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα να παρουσιάζει τη σχέση του Αχιλλέα και του Πατρόκλου ως ξεκάθαρα ερωτική (στο βιβλίο αυτοί οι δύο ήταν ζευγάρι και μάλιστα χωρίς καθόλου περιθώρια παρερμηνείας) και παρόλα αυτά να μην θέλεις να της πετάξεις το βιβλίο στο κεφάλι φωνάζοντας κάτι- οτιδήποτε για τον ανδρισμό του ήρωα Αχιλλέα. Επίσης, μου άρεσε πολύ η ανθρώπινη υπόσταση του Αχιλλέα. Έπαιζε μουσική, δεχόταν τα πράγματα όπως ήταν, θύμωνε, παρεξηγιόταν και πείσμωνε, όμως αγαπούσε βαθιά και πάλευε για τα πιστεύω του. 
Έχω φυσικά κάποιες ενστάσεις και απορίες (όπως για παράδειγμα: για ποιο λόγο δεν αναφέρει πουθενά μέσα η συγγραφέας για την αχίλλειο πτέρνα που ήταν το μόνο τρωτό σημείο του Αχιλλέα, εκτός και αν μου ξέφυγε εμένα). Επίσης δεν μου άρεσε η περιγραφή της φυσικής παρουσίας της Θέτιδος, την παρουσιάζει τρομαχτική, έως και άσχημη, εγώ όμως πίστευα ότι ως Θεά της θάλασσας ήταν πανέμορφη. Ταιριάζει βέβαια στο χαρακτήρα που της αποδίδει, αλλά και πάλι, την περιγράφει πολύ τρομαχτική. Και κάτι ακόμη: δεν θυμόμουν καθόλου ότι πήγε στην Τροία ο γιος του Αχιλλέα για να πάρει τη θέση του, και για να πω την αλήθεια δεν μου άρεσε και τόσο το τμήμα του βιβλίου που αναφέρεται στην παρουσία του. 
Συνοψίζοντας: το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Είναι μια όμορφη διήγηση ενός θρύλου, μια απεικόνιση ενός μυθικού ήρωα με τρόπο λίγο ασυνήθιστο ίσως για τα σημερινά δεδομένα, αλλά παρόλα αυτά είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. 

Βαθμολογία: 9/10

"Έχεις ακούσει το ψιθύρισμα του δάσους μια φθινοπωρινή νύχτα; Σου έχουν τραγουδήσει για τον πόλεμο και την αγάπη; Άγγιξες ποτέ με τα δάχτυλά σου το σώμα ενός ημίθεου;"
Ο νεαρός Πάτροκλος απογοητεύει τον πατέρα του και εξορίζεται στην αυλή του βασιλιά της Φθίας. Εκεί μεγαλώνει στη σκιά του εκθαμβωτικού Αχιλλέα, ο οποίος έχει τη δύναμη να αλλάζει τις ζωές των γύρω του και σύμφωνα με τις προφητείες θα γίνει ο άριστος των Ελλήνων.
Τα δύο αγόρια γίνονται φίλοι και στέλνονται να μαθητεύσουν στη σπηλιά του θρυλικού δάσκαλου Χείρωνα. Εκεί η σχέση τους ανθίζει και ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί, όμως οι Μοίρες έχουν υφάνει το δικό τους σχέδιο.
Ξέπνοοι αγγελιαφόροι φέρνουν το μήνυμα ότι ένας πρίγκιπας από την Τροία έκλεψε την ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο. Πρέπει τώρα οι βασιλιάδες να ξεπλύνουν την ντροπή και για να γίνει αυτό χρειάζονται το δόρυ και την ασπίδα του Αχιλλέα.
Ο ήρωας γνωρίζει ότι για να κατακτήσει την αθανασία το τίμημα θα είναι βαρύ, αλλά πιστεύει ότι ένα τραγούδι μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τους θεούς. Η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης έχει μόλις ξεκινήσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου