Ιρένα Σέντλερ, του Ζιλμπέρ Σινουέ

Πρόκειται για την καταγραφή της αληθινής ιστορίας της Πολωνής Ιρένα Σέντλερ η οποία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έσωσε τη ζωή περίπου 2.500 παιδιών από Εβραϊκές οικογένειες απομακρύνοντάς τα από το γκέτο της Βαρσοβίας.

Η καταγραφή των γεγονότων είναι πολύ καλή. Ο Σινουέ περιγράφει με στρωτή γραφή τον τρόπο δράσης της Ιρένα, τις κινήσεις που έκανε για να μπορέσει να οργανώσει το σχέδιο απομάκρυνσης των παιδιών, τις δυσκολίες που συνάντησε αλλά και τη βοήθεια που βρήκε. Περιγράφει επίσης πολύ καλά το χαρακτήρα της και βασικά στοιχεία της οικογενειακής ιστορίας της που την ώθησαν στο να λειτουργήσει με τον συγκεκριμένο τρόπο, αλλά δεν εντρυφεί ιδιαίτερα στα συναισθήματά της. Δεν λείπουν όμως από το βιβλίο οι συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές αφού φροντίζει να τονίσει τα αισθήματα τρίτων. 

Άθελά μου μπήκα στη θέση όλων των γονιών που αναφέρονται, σφίχτηκε η καρδιά μου με τις αποφάσεις που κλήθηκαν να πάρουν. Όλη η φρίκη του πολέμου τελικά συμπηκνώνεται στην προσπάθεια ενός γονιού να βρει έναν τρόπο να κρατήσει ζωντανό (αρχικά) και ασφαλές το παιδί του, κάτι που είναι σαφές πολλές φορές μέσα στη διήγηση.

Όμως το βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο στην Ιρένα και στις ενέργειές της, θα ήταν αδύνατο άλλωστε κάτι τέτοιο όταν αναφερόμαστε στο γκέτο της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια της κατοχής της Πολωνίας από το Γ Ράιχ. Περιγράφει με λίγες λέξεις αλλά με πολλή ένταση τις συνθήκες ζωής των Εβραίων μέσα στο γκέτο. Φανταστείτε: σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι είχαν εξαναγκαστεί να ζήσουν αποκλεισμένοι σε μια μικρή περιοχή της πόλης, και μάλιστα υπό πολύ άσχημες συνθήκες. Δεν τους επιτρεπόταν να έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα για την επιβίωση. Το φαγητό ήταν τόσο λίγο που δεν επαρκούσε για να τραφούν, δεν είχαν πρόσβαση στην αγορά τροφίμων, σε φάρμακα και είδη καθαριότητας, ούτε καν σε τρεχούμενο νερό! Οπότε μέσα σε όλα είχαν να αντιμετωπίσουν και τις αρρώστιες οι οποίες λόγο υπερσυμπήκνωσης πληθυσμού και απαράδεκτων συνθηκών υγιεινής εξαπλώνονταν με ταχύτατους ρυθμούς.

Πολύ ωραίος είναι και ο τρόπος που περιγράφει το πώς έγινε γνωστή η "μετεγκατάσταση" των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το πόσο πολύ δυσκολεύτηκαν να δεχτούν ότι η φήμες για εξόντωση (σωματική) των Εβραίων ήταν αληθινές- και ποιος να τους αδικήσει που αδυνατούσαν να τις πιστέψουν;

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Είμαι σίγουρη ότι όσοι αγαπούν να διαβάζουν για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα το έχουν ήδη στα υπόψιν τους, αλλά θα ήθελα να το προτείνω και στους υπόλοιπους. Οι αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων που έδρασαν με αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους ειδικά σε εκείνες τις τόσο δύσκολες εποχές σπανίζουν αλλά υπάρχουν, και άτομα σαν την Ιρένα Σέντλερ είναι μικρές αποδείξεις ότι υπάρχει στ' αλήθεια αγάπη και ανιδιοτέλεια. 

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Από το 1942, με κίνδυνο της ζωής της, η Ιρένα Σέντλερ, υπάλληλος της Κοινωνικής Πρόνοιας στη Βαρσοβία, κατάφερε να φυγαδεύσει περίπου δυόμισι χιλιάδες παιδιά από το εβραϊκό γκέτο, ενώ φυλάσσονταν νύχτα και μέρα από τους Ναζί. Ξεγελώντας τις Αρχές, κατάφερε να τα περάσει μέσα από υπόγεια ή υπονόμους, μέσα σε κούτες από χαρτόνι, σε βαλίτσες, σε σακίδια, σε μαξιλαροθήκες, κάτω από σκουπίδια. Το 1965 ανακηρύχθηκε «Δίκαιη των Εθνών».

Μέσα από τη γλαφυρή του πένα, ο Ζιλμπέρ Σινουέ φέρνει στο φως την άγνωστη για πολλούς αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που αψήφησε τον φόβο και τον θάνατο και ανέδειξε το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.