6/5/19

Φωτεινή πολιτεία, Andres Barba


Ο συγγραφέας τοποθετεί την ιστορία του σε μια πόλη, το Σαν Κριστόμπαλ, που συνορεύει με ένα μεγάλο ποτάμι και μια ζούγκλα. Χωρίς να αναλώνεται σε μακροσκελείς περιγραφές καταφέρνει και δημιουργεί στο μυαλό του αναγνώστη ένα ασφυκτικό κλίμα με ζέστη και υγρασία, το οποίο φροντίζει να διατηρεί και όποτε χρειάζεται να τονίζει σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου.  
Ο αφηγητής της ιστορίας είναι υπάλληλος του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων και καταφτάνει στην περιοχή προκειμένου να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που αφορά την αντιμετώπιση της υποβάθμισης των ιθαγενών της περιοχής. Ξαφνικά, και χωρίς κανείς να μπορεί να προσδιορίσει την ακριβή χρονική στιγμή, γίνεται αντιληπτό ότι στην πόλη υπάρχει μια ομάδα παιδιών τα οποία ζητιανεύουν, δεν ανήκουν στις οικογένειες της πόλης, δεν συνοδεύονται από ενηλίκους, κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν, μιλούν μια γλώσσα ακατανόητη για τους κατοίκους και κανείς δεν ξέρει πού μένουν! Κάποια στιγμή ένας ενήλικος φέρεται βίαια σε ένα από τα παιδιά, και το αποτέλεσμα είναι η ανταπόδοση των παιδιών να έρθει με εξαιρετικά βίαιο τρόπο, γεγονός που θα αλλάξει όλη την καθημερινότητα των κατοίκων του Σαν Κριστόμπαλ.
Βρίσκω εξαιρετική την ιδέα του συγγραφέα να βάλει τον αφηγητή να μας διηγηθεί την ιστορία μετά την παρέλευση μιας εικοσαετίας. Όλο το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με τρόπο σαν να απευθύνεται σε αναγνώστες που γνωρίζουν την τελική κατάληξη των γεγονότων, και ο ίδιος προσπαθεί να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία και ψάχνοντας να βρει μια εξήγηση για όσα συνέβησαν.
Πολλά βασικά στοιχεία της υπόθεσης δίνονται ήδη στο οπισθόφυλλο, και παρά το ότι γνώριζα ήδη ότι το τέλος των παιδιών είναι τραγικό (άρα πιθανολογούσα ότι πέθαναν) όταν ήρθε η στιγμή που πια διάβασα τον τρόπο με τον οποίο έγινε αυτό στεναχωρήθηκα πολύ. Φυσικά, πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στον συγγραφέα (και στην μεταφράστρια) για τη γρήγορη ροή του κειμένου και την ποιότητα της ιστορίας, αφού δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις το ενδιαφέρον κάποιου όταν δίνεις από την αρχή βασικά στοιχεία της πλοκής.
Εκτός από την ιστορία αυτή καθ' αυτή, το βιβλίο αναγκαστικά σε βάζει να κάνεις σκέψεις για τη δομή της κοινωνίας μας. Είναι άραγε ο τρόπος που είναι δομημένες οι σημερινές κοινωνίες ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει; Τα παιδιά έχουν δημιουργήσει μια δική τους κοινωνία χωρίς αρχηγούς η οποία φαίνεται να λειτουργεί! Καταφέρνουν μάλιστα να επιβιώσουν μόνα τους!
Γενικά βρήκα το βιβλίο πρωτότυπο. Και ο τρόπος που είναι γραμμένος (σαν καταγραφή των αναμνήσεων του αφηγητή) αλλά και η υπόθεση ήταν πολύ ωραία και ενδιαφέροντα.

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου


Τριάντα δύο παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά μια μέρα στη μικρή πόλη των τροπικών, το Σαν Κριστόμπαλ. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν ούτε μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα τους. Είναι πεινασμένα και ξεσπούν σε ένα κύμα βίαιων πράξεων διασαλεύοντας την ηρεμία και ανατρέποντας την οικονομική σταθερότητα της κοινότητας. Όταν δύο ενήλικες μαχαιρώνονται σ’ ένα σουπερμάρκετ από τα παιδιά, όλοι οι μεγάλοι αρχίζουν να αποφεύγουν ακόμα και το βλέμμα τους επειδή φοβούνται πως θα είναι το επόμενο θύμα...
Είκοσι χρόνια αργότερα ένας αξιωματούχος της πόλης του Σαν Κριστόμπαλ που είχε εμπλοκή στην υπόθεση γράφει ένα χρονικό αποτυπώνοντας γεγονότα, στοιχεία και φήμες για το πώς η κοινότητά τους αναγκάστηκε να επαναπροσδιορίσει την έννοια της τάξης, της βίας και του ίδιου του πολιτισμού στη διάρκεια του ενάμιση χρόνου που αυτά τα παιδιά παρέμειναν στην πόλη πριν από το τραγικό τους τέλος.
Αγωνιώδες και σπαραχτικό, με αιχμηρότητα ανάλογη αυτής της Καρδιάς του Σκότους του Κόνραντ, η Φωτεινή πολιτεία είναι ένα ζοφερό μεταφυσικό παραμύθι με τη μορφή μιας σοκαριστικής σύγχρονης ιστορίας που θα μπορούσε και να είναι αληθινή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου