Κάπου χωρίς να το ξέρουμε, Μεταξία Κράλλη

Στο βιβλίο "Κάπου χωρίς να το ξέρουμε" παρακολουθούμε τη ζωή του Μάχου και της Χρύσας από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τη δεκαετία των 40 τους. Κατά τη γνώμη μου το βιβλίο αυτό είναι ο ορισμός του κοινωνικού μυθιστορήματος. Τόσο οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές όσο και τα άτομα που τους περιβάλλουν είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, δεν διαφέρουν σε κάτι από εμάς και τον κοινωνικό μας περίγυρο. Είναι άνθρωποι της μεσαίας κοινωνικής τάξης που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους όσο πιο άνετα και όμορφα γίνεται.
Βρίσκω πολύ όμορφο και πρωτότυπο τον τρόπο που είναι χωρισμένα τα κεφάλαια. Το καθένα αντιστοιχεί σε μια χρονιά που κάτι σημαντικό έγινε στη χώρα μας, κάτι που σημάδεψε τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Σε κάθε μια από αυτές τις χρονιές μαθαίνουμε για την πορεία του Μάχου και της Χρύσας, παρακολουθούμε τις εξελίξεις στη ζωή τους καθώς και την πορεία τους στο εργασιακό και στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Για εμένα που απ' ότι φαίνεται είμαι κοντά στην ηλικία με τη συγγραφέα ήταν όμορφο να θυμάμαι αυτές τις στιγμές, αλλά επίσης μπορούσα με ευκολία να κάνω την αντιστοίχιση στην πορεία της δικής μου ζωής.
Μου άρεσε επίσης πολύ η περιγραφή του χαρακτήρα του καθενός από τους δύο πρωταγωνιστές. Χωρίς αναλύσεις, χωρίς περιττά λόγια τους παρακολουθούμε να μεγαλώνουν και να διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους, πώς από μικρά παιδιά γίνονται ενήλικες που καλούνται να πάρουν αποφάσεις σημαντικές για την πορεία της ζωής τους, πώς επιδρούν στο χαρακτήρα τους οι σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους ή με μέλη της οικογένειάς τους.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως οι σχέσεις των πρωταγωνιστών με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους παρουσιάστηκαν εξαιρετικά αληθινές, η συγγραφέας δεν έκανε καμία προσπάθεια να ομορφύνει την πραγματικότητα, αφού μέσα σε μια οικογένεια σίγουρα θα υπάρχουν κόντρες, θάνατοι αλλά και κάποιες φορές θα τύχει τα μέλη της να απομακρυνθούν το ένα από το άλλο.
Το βιβλίο είναι ήρεμο, χωρίς τις εντάσεις που συναντούμε πολλές φορές σε κοινωνικά μυθιστορήματα - και εννοώ αυτά που οι πρωταγωνιστές περνούν τα πάνδεινα και στο τέλος συναντούν την πραγματική ευτυχία. Εδώ έχουμε μια όμορφη αποτύπωση της πραγματικής σύγχρονης ζωής των Ελλήνων πολιτών που ανήκουν στη μεσαία τάξη, μια όμορφη καταγραφή της πορείας της ζωής τους.
Γενικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι ένα όμορφο ανάγνωσμα, ήρεμο και καλογραμμένο που είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσει εξαιρετική συντροφιά σε όποιον επιλέξει να το διαβάσει.

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Χρύσα και Μάχος, Μάχος και Χρύσα. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Ένας μαθητής και μια μαθήτρια. Που μετά γίνονται ένας φοιτητής και μια φοιτήτρια. Και μετά ένας χημικός μηχανικός και μια δικηγόρος. Ζουν στην Αθήνα. Δηλαδή… όχι πάντα. Ερωτεύονται – ο Μάχος περισσότερο από τη Χρύσα. Ταλαιπωρούνται – η Χρύσα περισσότερο από τον Μάχο. Ίσως όμως κι όχι… Ενθουσιάζονται, πενθούν, διασκεδάζουν, πέφτουν και ξανασηκώνονται. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται πολλές φορές, χωρίς όμως ποτέ να συναντηθούν οι δυο τους. Κι αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό που όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται να ζήσουν, φαίνεται να τους ξεφεύγει. Γιατί στην αληθινή ζωή τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως θα έπρεπε να έρθουν. Ή μήπως όχι;

Μια ιστορία για δυο ανθρώπους στην ίδια πόλη, ένα βιβλίο για τις χαρές και τις λύπες που φέρνουν μαζί τους τα χρόνια καθώς περνούν, αλλά και για τη μαγεία που μας περιμένει στην επόμενη στροφή, όταν πια έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε αυτήν.