Η βασική ιδέα του βιβλίου είναι πολύ καλή: το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού μολύνεται από έναν μύκητα (αποκαλούμενο με το πολύ όμορφο όνομα "δρακοστιγμα" ) που προκαλεί το φαινόμενο της αυτανάφλεξης. Κανείς δεν γνωρίζει τον τρόπο μετάδοσης, κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό θα είναι φορέας του δρακοστίγματος πριν αναφλεγεί και φυσικά δεν υπάρχει θεραπεία.
Η βασική ηρωίδα είναι η Χάρπερ, σχολική νοσοκόμα, που όταν εμφανίζεται η επιδημία προσφέρει τις υπηρεσίες της στο νοσοκομείο και φυσικά μολύνεται. Η αντιμετώπιση του συζύγου της δεν είναι αυτή που περίμενε, ούτε καν το παιδί που περιμένουν δεν αρκεί για να τον πείσει να φερθεί όπως θα επιθυμούσε η Χάρπερ, οπότε και αυτή αποφασίζει να ρισκάρει και να φύγει προσπαθώντας να μείνει ζωντανή μέχρι να γεννήσει το παιδί της.
Εκ των πραγμάτων μιλάμε για μυθιστόρημα φαντασίας, σίγουρα δεν είναι τρόμου και επίσης δεν μπορώ να το πω δυστοπικό, αφού περιγράφονται μόνο οι πρώτοι μήνες της επιδημίας που αφανίζει τον κόσμο.
Γενικά, ο τρόπος γραφής του συγγραφέα μου φάνηκε απλός και στρωτός, παρά τις πολλές σελίδες του το διάβασα εύκολα το βιβλίο. Μου άρεσε επίσης που έκανε μια προσπάθεια να εμβαθύνει στις ανθρώπινες συμπεριφορές και ειδικά σε αυτές που αναπτύσσονται σε κλειστές κοινωνίες όταν υπάρχει ταυτόχρονα μόνιμη απειλή για την ανθρώπινη ζωή.
Όμως δεν κατάφερε να με κάνει να καταλάβω το χαρακτήρα κανενός από τους ήρωες, δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για τον κάθε χαρακτήρα, στο ένα κεφάλαιο τους συμπαθούσα και στο επόμενο τους αντιπαθούσα. Ακόμη και τώρα που τελείωσα το βίβλο όλοι μου είναι αδιάφοροι. Δεν μου άρεσε που χρησιμοποιούσε αδικαιολόγητα χυδαιολογιες, πιστεύω ότι δεν ταίριαζαν με το πνεύμα των πρωταγωνιστών. Επίσης, από τη μέση και μετά κουράστηκα και βαρέθηκα λίγο και αρκετά νωρίς στην πλοκή δεν με έπειθε πια, ήταν υπερβολικά παράλογα όσα συνέβαιναν για τα γούστα μου.
Σε γενικές γραμμές πάντως είναι αρκετά καλό και διαβάζεται εύκολα, ξέρω σίγουρα ότι περίμενα κάτι περισσότερο αλλά αυτό μάλλον είναι δικό μου πρόβλημα και όχι του βιβλίου.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Κανείς δεν ξέρει πώς και από πού ξεκίνησε η πανδημία.
Το FOX έλεγε ότι ο μύκητας εξαπολύθηκε από το ISIS, με τη χρήση σπορίων που είχαν παρασκευαστεί από τους Ρώσους τη δεκαετία του 1980. Το MSNBC έλεγε ότι είχε δημιουργηθεί από βιολόγους της Χαλιμπάρτον και τον είχαν κλέψει φανατικοί Χριστιανοί κολλημένοι με την Αποκάλυψη. Το CNN ανέφερε και τις δύο θεωρίες.
Οι γιατροί το αποκαλούν Draco incendia trychophyton. Για όλους τους υπόλοιπους είναι απλώς το Δρακόστιγμα. Ένα ιδιαιτέρως μεταδοτικό σπόριο που σημαδεύει το σώμα όποιου προσβληθεί από αυτό με μαύρα και χρυσά στίγματα –μέχρι την αυτανάφλεξη.
Δεν υπάρχει θεραπεία. Κανείς δεν είναι ασφαλής.
Η Χάρπερ Γκρέισον είναι σχολική νοσοκόμα. Είναι έγκυος και έχει μολυνθεί από το Δρακόστιγμα. Και καθώς ο κόσμος γύρω της μετατρέπεται σε στάχτες, το μόνο που θέλει είναι να ζήσει. Έστω μέχρι να καταφέρει να γεννήσει το παιδί της.
Και τότε, ο Πυροσβέστης έρχεται…
Ο πολυβραβευμένος Τζο Χιλ επιστρέφει με μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης στο τέλος του κόσμου και παρουσιάζει ένα καθηλωτικό δυστοπικό μυθιστόρημα, το οποίο ψηφίστηκε από το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό ως το Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου στα Goodreads Choice Awards 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου