Το "Άθραυστες" είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που μας περιγράφει την ιστορία τριών γυναικών που έζησαν σε τρεις διαφορετικές εποχές. Συνδετικοί κρίκοι των ιστοριών: ένα σπίτι και το κοινό αίμα των γυναικών.
Η Άλθα ζει τον 17ο αιώνα και κατηγορείται για μαγεία. Η συγγραφέας έχει επικεντρωθεί στα συναισθήματα και στις σκέψεις της Άλθας και όχι στον τρόπο ζωής, οπότε δεν υπάρχουν τόσες περιγραφές της καθημερινότητας την εποχή εκείνη (το λέω για όσους σαν εμένα αρέσκονται στο να διαβάζουν ιστορίες για τον Μεσαίωνα). Είναι όμως πάρα πολύ ωραία ιστορία και οι εικόνες από τους χώρους όπου κινείται η πρωταγωνίστρια είναι έντονες.
Η δεύτερη γυναίκα είναι η Βάιολετ, κόρη υποκόμη, που ζει απομονωμένη στην έπαυλη της οικογένειας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Με τον τρόπο που είναι γραμμένη η ιστορία της θα μπορούσε με ελάχιστες αλλαγές να διαδραματίζεται οποιαδήποτε εποχή, στον 17ο αιώνα ή και σήμερα, δεν υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που να απαιτούν να βρισκόμαστε στα μισά του 20ου αιώνα. Τα περισσότερα μυστικά και πολλές από τις πιο σοβαρές ανατροπές υπάρχουν σε αυτή την ιστορία, νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου- με μικρή διαφορά από την ιστορία της Άλθα
Η τρίτη ηρωίδα είναι η Κέιτ, ζει στην εποχή μας και αντιμετωπίζει τη φρίκη της ενδοοικογενειακής βίας από τον άντρα της μέχρι τη στιγμή που παίρνει κουράγιο και φεύγει, πηγαίνει να ζήσει σε μια επαρχιακή πόλη όπου κρύβεται από αυτόν. Αν και από μόνη της έχει πολύ ωραία πλοκή είναι η λιγότερο αγαπημένη μου ιστορία, μάλλον επειδή τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κέιτ είναι πολύ αληθινά και καθημερινά στην εποχή μας, δεν είναι βγαλμένα από τη φαντασία της συγγραφέως.
Η αφήγηση γίνεται σε κεφάλαια που εναλλάσσονται με τίτλο το όνομα της γυναίκας που αφορά το καθένα. Η ιστορία προχωρά αρκετά στο κάθε κεφάλαιο και η πλοκή είναι χορταστική, ταυτόχρονα όμως δεν απλώνεται σε πολλές σελίδες οπότε δεν προλάβαινα να ξεχάσω τι συνέβη στις ζωές των άλλων κοριτσιών. Βρήκα εξαιρετικό τον τρόπο που δένονται μεταξύ τους οι ιστορίες, μου άρεσε πάρα πολύ ότι η πλοκή ξεκαθάριζε ή μπλεκόταν από τις κινήσεις και των τριών γυναικών, το ότι οι κινήσεις των γυναικών του παρελθόντος είχαν επίπτωση (θετική ή αρνητική) στη ζωή των πιο σύγχρονων.
Γέμισε το μυαλό μου με εικόνες δέντρων, πουλιών και εντόμων, από το σκοτάδι σπιτιών εγκαταλειμμένων για χρόνια, από τη σκόνη αχρησιμοποίητων συρταριών και από τη μυρωδιά του παλιού χαρτιού που αποκαλύπτει μυστικά ζωής. Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο, καλογραμμένο, γρήγορο με μια μικρή, πολύ μικρή δόση μαγείας, ίσα για να κλείσει η ιστορία.
Βαθμολογία: 10/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Τρεις γυναίκες, πέντε αιώνες, ένα μυστικό που τις ενώνει για πάντα.
2019: Θέλοντας να αποδράσει από το κακοποιητικό παρελθόν της, η Κέιτ φεύγει από το Λονδίνο και βρίσκει καταφύγιο σε ένα ερειπωμένο εξοχικό που έχει κληρονομήσει. Σύντομα ανακαλύπτει ότι το σπίτι κρύβει ένα μυστικό που χάνεται στα βάθη του 17ου αιώνα.
1619: Η Άλθα κατηγορείται για χρήση μαγείας που οδήγησε στον θάνατο ενός αγρότη. Καθώς όλα τα στοιχεία είναι εναντίον της, θα χρειαστεί να επιστρατεύσει όλες της τις δυνάμεις για να διατηρήσει την ελευθερία της.
1942: Ενώ ο Β ́ Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, η Βάιολετ ζει παγιδευμένη στη μεγαλοπρεπή, ετοιμόρροπη έπαυλη της οικογένειάς της και νοσταλγεί τη μητέρα της, που φημολογείται ότι τρελάθηκε πριν από τον θάνατό της. Τα μόνα ενθύμια που έχει από εκείνη είναι ένα μενταγιόν με το αρχικό Γ και η σκαλισμένη λέξη «γουέιγουορντ» στο υπνοδωμάτιό της.
