Όταν το φεγγάρι έκλεισαν τα μάτια, της Ζωγραφιάς Τσαβέα

Για να σου πω την αλήθεια, αυτό το βιβλίο το πήρα επειδή μιλάει για την Ανατολική Θράκη (τόπο καταγωγής των προγόνων μου) και επειδή είναι δύσκολο να βρω μυθιστορήματα με αυτό το θέμα δεν κάθισα καθόλου να το σκεφτώ. Όμως τελικά μου άρεσε απρόσμενα πολύ.  

Είναι η ιστορία της Ζώγιας, που στην εφηβεία της γνωρίζει τον Ρήγα και τον ερωτεύεται βαθιά. Με αφορμή αυτόν τον έρωτα η συγγραφέας μας περιγράφει τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα των κατοίκων της Ανατολικής Θράκης στις αρχές του εικοστού αιώνα, ενώ ταυτόχρονα κάνει και αναφορές και στα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα που συνέβαιναν στην ευρύτερη περιοχή εκείνη την τόσο ταραγμένη περίοδο. 

Η έρευνα που έχει κάνει η κ. Τσαβέα για τα λαογραφικά στοιχεία είναι σίγουρα πολύ μεγάλη. Μας περιγράφει πολύ όμορφα και αρκετά λεπτομερειακά τον τρόπο ντυσίματος, τις καθημερινές οικιακές δουλειές, κάποια έθιμα και τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της περιοχής. Ιδιαίτερη ένταση δίνει στον ασφυκτικό κοινωνικό κλοιό που απαγόρευε οποιαδήποτε παρεκτροπή από τα επιτρεπόμενα, και πάνω σε αυτό είναι βασισμένη η βασική ιστορία του βιβλίου.

Τα ιστορικά γεγονότα είναι δοσμένα στο βαθμό που πρέπει ώστε να προσδιοριστεί η χρονική περίοδος (Μακεδονικός Αγώνας, Βαλκανικοί πόλεμοι, αμαχητί παράδοση της Ανατολικής Θράκης) αλλά δεν κουράζουν καθόλου. Κανένα ιστορικό γεγονός δεν περιγράφεται σε περισσότερη από μισή σελίδα, και αυτό για εμένα είναι επαρκές για να καταλάβω τις συνθήκες που επικρατούν αλλά να μην αποσπαστώ από την πλοκή. 

Ο τρόπος γραφής μου άρεσε πολύ.  Η ιστορία ρέει εύκολα, η γλώσσα είναι απλή. Δεν μπορώ να πω ότι είχε πολλές ανατροπές που να με εκπλήξουν, δε νομίζω ότι χρειαζόταν κιόλας, η ιστορία με κράτησε έτσι και αλλιώς απορροφημένη. Λέει στο εξώφυλλο ότι είναι αληθινή ιστορία. Ίσως και να είναι, δεν το αποκλείω, οι εποχές που περιγράφει είναι αρκετά άγριες ώστε να επιτρέπουν στα γεγονότα να έχουν συμβεί έτσι όπως περιγράφονται. 

Γενικά, θέλω να πω ότι είναι ένα από τα πολύ καλά κοινωνικά μυθιστορήματα συγκρινόμενο με όσα έχω διαβάσει. Εκτός από τη μυθιστορία έχει να δώσει και πολλές πληροφορίες που αφορούν τη λαογραφία μιας περιοχής με τόσο ταραγμένη ιστορία που όμως δεν έχει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο της λογοτεχνίας.  

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Ανατολική Θράκη, 1908. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό,τι κι αν συμβεί, εκείνος θα γυρίσει. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη...
Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και στα βάσανά τους...

Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας… «Το παιδί σου πέθανε στη γέννα…», θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πώς να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά...
Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους. Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.
Η λύτρωση βρίσκεται στη φυγή, στην αναζήτηση της εξιλέωσης και στη βαθιά πίστη της ότι η αγάπη δεν πεθαίνει… Γιατί βαθιά μέσα της ξέρει πως ο Ρήγας δεν τη λησμόνησε… Γιατί μια μάνα νιώθει την ανάσα του παιδιού της, ακόμα κι αν της έχουν πει πως το παιδί της χάθηκε...

Το οδοιπορικό μας αγάπης μέσα από τον πόνο της απώλειας. Μια αγάπης που δεν μπορεί να ξεχαστεί όσα χρόνια και αν περάσουν, που είναι γραφτό της να αναγεννηθεί από τις στάχτες της...

Σχολή για συζύγους ανεπίδεκτους μαθήσεως, Wendy Holden

Ελαφρύ (με κάθε έννοια της λέξης βιβλίο). Με λίγη καλή θέληση μπορώ να πω ότι ίσως και να είναι καλούτσικο για να το διαβάσεις δίπλα στη θάλασσα. Δεν γέλασα, δεν ενθουσιάστηκα με τίποτα, το μόνο συναίσθημα που μου δημιούργησε (αλλά και αυτό όχι έντονα) ήταν ένας ελαφρύς εκνευρισμός για τον άντρα μου, αφού τονίζει όσα άσχημα κάνουν οι άντρες και οδηγούν σε δυσκολίες στο γάμο. Μόνο οι άντρες, έτσι; Καμία αναφορά για τα όσα κάνουν οι γυναίκες που μπορεί αντιστοίχως να δημιουργήσουν προβλήματα. Αν και γυναίκα, δεν συμφωνώ με όσα γράφονται μέσα, βρίσκω το περιεχόμενο του βιβλίου λίγο ρατσιστικό (και όχι χιουμοριστικό). 

Επίσης, οι γυναίκες που παρουσιάζονται και ιδιαίτερα η βασική πρωταγωνίστρια είναι "ελαφριά" και εύπιστη, μου φαίνεται σαν να μην έχει ιδιαίτερη αντίληψη του τι ακριβώς συμβαίνει γύρω της. 

Τέλος πάντων, το διάβασα τώρα και τελείωσε. Αφού δεν το άφησα μετά τις πρώτες σελίδες λογικά κάτι είχε που με κράτησε και το διάβασα μέχρι το τέλος, μόνο που δεν μπορώ να το προσδιορίσω. 

Βαθμολογία: 3/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ο γάμος της Σόφι ήταν τέλειος αλλά τώρα κάτι δεν πάει καλά. Ο Μαρκ αργεί να γυρίσει από το γραφείο και η Σόφι έχει να ασχοληθεί με το μωρό, το νοικοκυριό και τη δική της καριέρα. Άσε που έχει και την εντύπωση ότι ο Μαρκ κάτι σχεδιάζει πίσω απ' την πλάτη της. Μέχρι τη στιγμή που ο Μαρκ δεν επιστρέφει ένα βράδυ, και το ποτήρι ξεχειλίζει.
Αυτή θέλει διαζύγιο. Αυτός δε θέλει. Δεν ήταν άπιστος, απλώς ξεχασιάρης. Αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να σώσει το γάμο του, ο Μαρκ γράφεται στο Σχολείο Συζύγων. Άραγε, τα ενταντικά μαθήματα καλής συμπεριφοράς συζύγων θα καταφέρουν να φέρουν και πάλι τη Σόφι κοντά του; Ειδικά τώρα που την κυνηγάει ένας εκατομμυριούχος εργένης...

Η γυναίκα στο παράθυρο, του A. J. Finn

Να πάθω άλλη μια φορά, μπας και μάθω επιτέλους να μην παίρνω βιβλία που διαφημίζονται και που τα παινεύει όλος ο κόσμος χωρίς να κάτσω να διαβάσω πρώτα λίγο. 

Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Ίσως αν δεν είχε τόσο καλές κριτικές (έχει βαθμολογία 3,99 στο goodreads αυτή τη στιγμή) να μην ήμουν τόσο απογοητευμένη, αλλά όταν περιμένω να διαβάσω ένα εκπληκτικό βιβλίο θρίλερ/μυστηρίου σίγουρα ελπίζω ότι θα είναι κάτι πιο ενδιαφέρον από αυτό. 

Με εκνεύρισε που σε κάθε αλλαγή κεφαλαίου (κάθε κεφάλαιο ταυτίζεται με μια ημερολογιακή ημέρα) υπήρχαν πολλές κενές σελίδες. Με κούρασαν οι υπερβολικά πολλές αναφορές σε ασπρόμαυρες ταινίες, δεν με ενδιαφέρει, με αφήνει παγερά αδιάφορη ποιες παλιές ταινίες άρεσαν στο συγγραφέα και θέλει να κάνει αναφορά σε αυτές. Επίσης, και επειδή είμαι άσχετη με τον αμερικανικό ασπρόμαυρο κινηματογράφο με καταμπέρδεψε όλες τις φορές που μετέφερε μέσα στην πλοκή διαλόγους από τις ταινίες. 

Βρήκα επίσης το βιβλίο επιφανειακό. Προσπάθησε να πιάσει πολλά θέματα, πολύ σοβαρά, όπως την απώλεια, το μετατραυματικό σοκ και κάποιες  σοβαρότατες ψυχικές διαταραχές χωρίς να εξηγεί και να εμβαθύνει σε κάτι, εκτός από το φόβο της ηρωίδας να βγει από το σπίτι της. Και πάλι όμως, ακόμη και σε αυτό δεν κατάφερε να μου μεταφέρει το συναίσθημά της. Τέλος πάντων. 

Το καλό είναι ότι διαβάζεται εύκολα.  Από τις 500 περίπου σελίδες καμιά 50 είναι κενές, καμιά 150 είναι διάλογοι, καμιά 20 είναι οι αναφορές σε ταινίες (οκ, εδώ ίσως υπερβάλλω λίγο), ε, ότι μένει διαβάζεται εύκολα. Επίσης όντως έχει ανατροπές, αρκετές κιόλας, οπότε αν δε σε πειράζουν αυτά που ενόχλησαν εμένα παρ' το και διάβασέ το, μπορεί και να σου αρέσει εσένα. 

Βαθμολογία:  3/10.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Δεν είναι παράνοια αν πραγματικά συμβαίνει…
Η Άννα Φοξ ζει μόνη της, κλεισμένη στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη, του οποίου το κατώφλι αδυνατεί να διαβεί. Περνά τις μέρες της με τις αναμνήσεις παλιών ευτυχισμένων στιγμών, πίνοντας κρασί, βλέποντας παλιές ταινίες και… κατασκοπεύοντας τους γείτονές της.
Μια μέρα μετακομίζει στο απέναντι σπίτι η οικογένεια Ράσελ – ο πατέρας, η μητέρα και ο έφηβος γιος τους. Η τέλεια οικογένεια. Αλλά, όταν η Άννα, παρακολουθώντας από το παράθυρό της, βλέπει κάτι που δεν έπρεπε να δει, ο κόσμος της αρχίζει να καταρρέει και τα τρομερά μυστικά του να αποκαλύπτονται.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Τι κινείται στη σφαίρα της φαντασίας; Ποιος διατρέχει κίνδυνο και ποιος έχει τον έλεγχο;
Σ’ αυτό το διαβολικά ανατριχιαστικό θρίλερ, κανένας και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Έξυπνο, δυνατό και συγκινητικό, Η γυναίκα στο παράθυρο είναι ένα θρίλερ που φέρνει στο μυαλό του αναγνώστη τις καλύτερες στιγμές του Χίτσκοκ.