Ξένο δέρμα - Tana French

Λοιπόν, το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Η Κάσι αναλαμβάνει (ξανά) καθήκοντα μυστικού αστυνομικού και αυτή τη φορά πηγαίνει να ζήσει με μια παρέα τεσσάρων νεαρών που συγκατοικούν σε ένα σπίτι. Έχει γίνει καταπληκτική δουλειά στην περιγραφή της καθημερινότητας των συγκατοίκων, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, κάθε φορά που κάποιος υποπτεύεται κάτι και προσπαθεί να στήσει παγίδα στην Κάσι πραγματικά συναισθάνεσαι την παγωμάρα που την καταλαμβάνει. Δεν μπορώ να πω ότι αγχώθηκα, σφίχτηκα όμως πολλές φορές.

Αν θέλετε να διαβάσετε κάποιο αστυνομικό με πολλές σκηνές βίας, με αίματα και λεπτομερείς περιγραφές πτωμάτων, αυτό το βιβλίο δεν είναι για εσάς. Εδώ, ακόμη και τα πτώματα περιγράφονται με ευγένεια και διακριτικότητα, επαρκώς όμως ώστε να δημιουργηθεί στο μυαλό η εικόνα. Από κάποια στιγμή και μετά, προσωπικά δεν με ενδιέφερε καν ποιος είναι ο δολοφόνος. Πιο πολύ νοιαζόμουν για τις αποφάσεις που θα πάρει η Κάσι στην προσωπική της ζωή, πως θα εξελιχθεί η συγκατοίκηση και η σχέση της με τα υπόλοιπα άτομα. 

Μου άρεσαν πάρα πολύ οι χαρακτήρες των συγκατοίκων της Κάσι. Δεν μπορώ να θυμηθώ εμφανισιακά χαρακτηριστικά τους αν και φαντάζομαι ότι η συγγραφέας θα έδωσε περιγραφές τους, σίγουρα όμως οι χαρακτήρες είναι πολύ προσεκτικά και με λεπτομέρεια σκιαγραφημένοι. Έχει δώσει τόση προσοχή στην λεπτομέρεια που μοιάζουν σαν αληθινοί άνθρωποι. Μπράβο της. 

Για να προλάβω κάποιους από εσάς που ίσως να μην το ξέρετε: το βιβλίο είναι συνέχεια του "Στο δάσος", συνεχίζει λίγους μήνες μετά το τέλος του και μάλιστα απ' ότι καταλαβαίνω έχει τους ίδιους βασικούς πρωταγωνιστές. Δεν έχω διαβάσει το "Στο δάσος", τώρα το πήρα και θα το διαβάσω και εκείνο παρότι πιθανότατα ξέρω μια πολύ καλή περίληψη της υπόθεσης αφού πολλές φορές η συγγραφέας ανατρέχει στο παρελθόν της Κάσι. Αν όντως συμβαίνει αυτό, προσωπικά δεν με πειράζει να ξέρω την υπόθεση, καθόλου, όχι όταν το βιβλίο είναι καλογραμμένο. Εσείς, αν σας ενοχλεί, διαβάστε πρώτα το "Δάσος". 

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Η συγκλονιστική συνέχεια του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος Στο δάσος

Έξι μήνες μετά τα τραγικά περιστατικά στο Νοκναρί που ανέτρεψαν όλες τις βεβαιότητες στη ζωή της, η Κάσι Μάντοξ έχει μετατεθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και δεν προτίθεται να επιστρέψει ως τη στιγμή που ένα επείγον τηλεφώνημα τη στέλνει σε μια σχεδόν απόκοσμη σκηνή εγκλήματος. Το θύμα μοιάζει τρομερά με την Κάσι, ενώ το όνομα της νεκρής γυναίκας, Αλεξάντρα Μάντισον, είναι ένα ψευδώνυμο που η νεαρή αστυνομικός χρησιμοποιούσε όταν δούλευε ως μυστική. Η Κάσι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπει σε ξένο δέρμα, προκειμένου να ανακαλύψει όχι μόνο ποιος σκότωσε αυτή την κοπέλα, αλλά και, το σημαντικότερο, ποια ήταν η πραγματική της ταυτότητα.

Το σπίτι των φωνών - Ντονάτο Καρρίζι

Το σπίτι των φωνών, είναι σίγουρα από τα βιβλία που δεν μπορείς να τα βάλεις εύκολα σε μια κατηγορία γιατί στην πραγματικότητα δεν ανήκουν πουθενά. Σίγουρα δεν θα το έβαζα μαζί με τα αστυνομικά μυθιστορήματα, πιο πολύ θα το χαρακτήριζα ως ψυχολογικό. Ο πρωταγωνιστής είναι παιδοψυχολόγος που ειδικεύεται στην ύπνωση ανηλίκων ασθενών ώστε να τους βοηθήσει να αποκαλύψουν όσα έχουν κρύψει στο υποσυνείδητό τους ή όσα φοβούνται να ομολογήσουν. Τώρα, αποφασίζει να αναλάβει μια ενήλικη που επιθυμεί να υποβληθεί σε ύπνωση ώστε να θυμηθεί τα άσχημα γεγονότα που της συνέβησαν όταν ήταν παιδί. 

Γενικά είναι ελάχιστα τα μυθιστορήματα που έχουν ως πρωταγωνιστή ψυχολόγο και ακόμη λιγότερα αυτά που ασχολούνται ταυτόχρονα και με την ύπνωση, οπότε ήθελα πολύ να το διαβάσω. Ευτυχώς, τα περισσότερα από τα σημεία που περιγράφει ύπνωση είναι γραμμένα με εξαιρετικό τρόπο, είναι από τις πολύ δυνατές στιγμές του βιβλίου. Καταφέρνει περιστασιακά και δημιουργεί μια εξαιρετικά αγχωτική ατμόσφαιρα, αντίστοιχη του καλού ονόματος που έχει ο συγγραφέας στον χώρο. Όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να φανταστώ πού το πήγαινε, και μέχρι το τέλος δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, οπότε του δίνω έξτρα βαθμούς για αυτό.

Όμως. Από τη σελίδα περίπου 250 και μέχρι το τέλος ήταν σαν να διαβάζω άλλο βιβλίο άλλου συγγραφέα. Αργόσυρτο, βαρετό θα τολμούσα να πω- ειδικά συγκρινόμενο με το προηγούμενο κομμάτι, το διάβαζα και ήλπιζα ότι θα στρώσει ξανά κάποια στιγμή. Δεν κατάφερε όμως να επανέλθει στην ένταση που είχε στις πρώτες σελίδες, δυστυχώς. Κρίμα γιατί όλη η λύση του μυστηρίου προκύπτει από αυτές τις σελίδες ωστόσο εμένα δεν μου άρεσαν και τόσο. Μάλλον ο Καρίζι ανέβασε πολύ τις προσδοκίες στις πρώτες σελίδες, τι να πω. 

Τέλος πάντων, γενικά δεν είναι κακό το βιβλίο, μην σας περάσω τέτοια εντύπωση. Απλά κάποιο τμήμα του (το μεγαλύτερο ευτυχώς) είναι πολύ πιο έντονο, σκοτεινό και αγχωτικό από το υπόλοιπο. 

Βαθμολογία: 6/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Οι ξένοι είναι κίνδυνος. Να εμπιστεύεσαι μόνο τη μαμά και τον μπαμπά.

Ο Πιέτρο Τζέρμπερ δεν είναι ένας συνηθισμένος ψυχολόγος. Η ειδικότητά του είναι η ύπνωση και οι ασθενείς του είναι αποκλειστικά και μόνο παιδιά. Συχνά τραυματισμένα, σημαδεμένα από δραματικά γεγονότα ή έχοντας σημαντικές πληροφορίες θαμμένες στην εύθραυστη μνήμη τους, πληροφορίες που χρειάζονται η αστυνομία και οι δικαστές στις έρευνές τους.

Ο Πιέτρο θεωρείται ο καλύτερος σε όλη τη Φλωρεντία, γνωστός και ως ο υπνωτιστής των παιδιών. Όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από την άλλη άκρη του κόσμου, από μια Αυστραλή συνάδελφο που του ζητά να αναλάβει μια ασθενή, ο Πιέτρο αντιδρά με αμηχανία και δυσπιστία. Γιατί η Χάννα Χολ είναι ενήλικη. Η Χάννα βασανίζεται από μια έντονη ανάμνηση, που ίσως να μην είναι πραγματική: μια ανθρωποκτονία. Και για να καταλάβει αν αυτό το θραύσμα μνήμης ανταποκρίνεται στην αλήθεια ή είναι ψευδαίσθηση, χρειάζεται απελπισμένα τον Πιέτρο Τζέρμπερ. Η ανάμνηση ανάγεται στην παιδική της ηλικία. Και ο Πιέτρο θα πρέπει να βγάλει στην επιφάνεια το κοριτσάκι που ακόμη υπάρχει μέσα της. Ένα κοριτσάκι με πολλά ονόματα, που έμενε πάντα μακριά από τους ξένους και ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του σ' ένα μαγεμένο μέρος: στο "Σπίτι των φωνών".

Εκείνο το κοριτσάκι, στα δέκα του χρόνια, υπήρξε μάρτυρας μιας δολοφονίας. Ή ίσως υπήρξε κάτι περισσότερο από αυτό. Ίσως η δολοφόνος να είναι η ίδια...

Κλυταιμνήστρα - Costanza Casati

Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, σε αυτό το μυθιστόρημα η συγγραφέας ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια μας ολόκληρη τη ζωή της Κλυταιμνήστρας, που έζησε σε μια εποχή για την οποία μέσα από τα αρχαία συγγράμματα γνωρίζουμε πολλά. 

Το γενεαλογικό της δέντρο είναι εντυπωσιακό. Γεννήθηκε και ανατράφηκε ως πριγκίπισσα της Σπάρτης, ήταν κόρη της Λύδας και του βασιλιά Τυνδάρεω, αδερφή του Κάστωρα, του Πολυδεύκη και της (ωραίας) Ελένης.  Βασίλισσα των Μυκηνών, κυβέρνησε το βασίλειο τη δεκαετία που ο Αγαμέμνονας (ο άντρας της) προσπαθούσε να κυριεύσει την Τροία, γέννησε τέσσερα παιδιά μαζί του (την Ιφιγένεια, την Ηλέκτρα, τον Ορέστη και την Χρυσοθέμιδα)  και αναγκάστηκε να ζήσει την φρίκη της θυσίας (δολοφονίας) της κόρης της από τα χέρια του άντρα της. Πραγματικά ανήκε σε μια οικογένεια που έμεινε στην ιστορία....

Η συγγραφέας πάτησε πάνω στα στοιχεία που είχε και περιέγραψε την Κλυταιμνήστρα όσο καλύτερα μπορούσε, όσο της επέτρεψαν οι γνώσεις, η φαντασία και η διαίσθησή της. Η ζωή των γυναικών στα ανάκτορα δύο εκ των σημαντικότερων βασιλείων περιγράφεται εξαιρετικά, το ίδιο και η διαφορετική αντιμετώπιση που είχαν οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες. Είναι λίγο σαν να μας άνοιξε ένα μικρό παράθυρο ώστε να μπορέσουμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στην αρχαία Ελλάδα. Ξεκάθαρα δημιουργείται συμπάθεια στο πρόσωπο της Κλυταιμνήστρας, η οποία παρουσιάζεται ως μια γυναίκα που προσπάθησε να αντιταχθεί στην υποχρεωτική (εκείνη την εποχή) υποταγή στη θέληση του άντρα, αγάπησε, πόνεσε και εκδικήθηκε. Την συμπάθησα πολύ. 

Παράλληλα με τη ζωή της Κλυταιμνήστρας περιγράφεται και ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Μιλάμε για την εποχή των μυθικών ηρώων, της αργοναυτικής εκστρατείας και του Τρωικού πολέμου. Σχεδόν όλα τα γνωστά πρόσωπα της μυθολογίας περνούν από το παλάτι της Σπάρτης ή των Μυκηνών, μαθαίνουμε πολλά για αυτούς είτε μέσα από προσωπική εμπειρία της Κλυταιμνήστρας είτε μέσα από αφηγήσεις γεγονότων που συνέβησαν παλαιότερα. Εξαιρετική και η ιστορία της Λύδας, είναι σχεδόν επώδυνο να παρακολουθείς την πτώση μιας γυναίκας που θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να μεγαλουργήσει. 

Το γράφει στο οπισθόφυλλο, θα το πω κι εγώ. Δεν συμμετέχουν Θεοί στο μυθιστόρημα. Υπάρχουν φυσικά, η θέλησή τους όμως εκφράζεται μέσα από τα λόγια των ιερέων, δεν εμφανίζονται αυτοπροσώπως. Επίσης δεν υπάρχουν ημίθεοι, γίνεται προσπάθεια να εξηγηθούν όλα με τη λογική και η θεϊκή υπόσταση μένει εκτός. 

Είναι ένα πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα με πολύ γρήγορες εξελίξεις, δεν υπήρξε ούτε μία γραμμή που να τη θεωρήσω περιττή. Σίγουρα η συγγραφέας έχει κάνει κάποια έρευνα, φαίνεται ότι έχει γνώσεις πάνω στην αρχαία Ελλάδα, το εντυπωσιακό όμως είναι το πόσο όμορφα κατάφερε και ενσωμάτωσε όλες τις πληροφορίες στην ροή του μυθιστορήματος. Χαίρομαι πολύ που πρόκειται για μια νεαρή σε ηλικία συγγραφέα, το ξεκίνημά της είναι εντυπωσιακό και ελπίζω να δω πολλά από αυτήν στο μέλλον.

Βαθμολογία: 10/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Είναι κόρη βασιλιά αλλά παντρεύεται τύραννο.
Τον παρακολουθεί ανίσχυρη να θυσιάζει το παιδί της στους θεούς.
Περιμένει καρτερικά. Καταστρώνει την εκδίκησή της.
Την έχουν αποκαλέσει «υπερήφανη», «βάναυση», «μονόφρουρη», «τρελή από φιλοδοξία», «δολοφόνο». Την έχουν αποκαλέσει πολλά, τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει σημασία.
Ξέρει πώς να παίξει το παιχνίδι.
Αν δεν της δοθεί η εξουσία, θα την πάρει μόνη της.
Είναι η Κλυταιμνήστρα.