Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου (7), της J. K. Rowling

Επιτέλους το τελείωσα.  Μου πήρε σχεδόν μια βδομάδα, είχα χρόνο αλλά δεν κατάφερνα να συγκεντρωθώ. Ως ροή κειμένου δεν μου άρεσε καθόλου, βρίσκω ότι κάνει κοιλιά στο μεγαλύτερο τμήμα του και επίσης βαριόμουν και δεν μου μετέφερε κανένα απολύτως συναίσθημα. Ως ιδέα ήταν καλή, μου άρεσε πολύ που μας είπε και την ιστορία του Ντάμπλντορ.

Γενικά νομίζω ότι είναι το βιβλίο που μου άρεσε λιγότερο από τη σειρά, δεν έχει την αθωότητα των τριών πρώτων, ούτε την έμπνευση των υπολοίπων, απλώς είναι ένα αξιοπρεπές κλείσιμο για τη σειρά.  

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Ο Χάρι περιμένει στην οδό Πριβέτ 4. Το Τάγμα του Φοίνικα έρχεται να τον φυγαδέψει κρυφά από τον Βόλντεμορτ και τους οπαδούς του, αν τα καταφέρει. Είναι πια ώρα ο Χάρι να αναλάβει δράση και να προσπαθήσει να φέρει σε πέρας το σχεδόν ακατόρθωτο καθήκον που του άφησε ο καθηγητής Ντάμπλντορ.

Στο έβδομο και τελευταίο βιβλίο, η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ αποκαλύπτει με θεαματικό τρόπο τις απαντήσεις που όλοι περιμέναμε και αποδεικνύει ότι τα βιβλία του Χάρι Πότερ θα διαβαστούν ξανά και ξανά και ξανά...