2/12/16

Έθιμα ταφής, της κ. Hannah Kent



Γενικά είμαι λίγο δύσπιστη όταν πρόκειται να διαβάσω βιβλίο που το παινεύει πολύς κόσμος, όμως αυτή τη φορά οι διθυραμβικές κριτικές που συναντούσα παντού με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. 
Για την ιστορία δεν έχω να πω κάτι, διαβάστε το οπισθόφυλλο, μια χαρά περίληψη δίνει, σωστά τα λέει. Το αξιοθαύμαστο είναι ο τρόπος που η συγγραφέας καταφέρνει να μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα (αν και σίγουρα πρέπει να αναφερθούμε και να δώσουμε τα εύσημα και στη μεταφράστρια που έκανε επίσης εξαιρετική δουλειά χρησιμοποιώντας τις σωστές λέξεις στα σωστά σημεία). 
Πιστεύω ότι η Kent ανήκει στην εξαιρετικά ολιγομελή ομάδα συγγραφέων που καταφέρνουν με λίγες λέξεις να σου μεταφέρουν "αισθήσεις" που κανονικά δεν μεταφέρονται μέσω του γραπτού λόγου- άκουσα το βήχα της Μαργκρέτ, μύρισα τη θάλασσα και τις μυρωδιές του στάβλου και της κάπνας, ένιωσα την παγωνιά του πολικού χειμώνα και "είδα" το Βόρειο Σέλας, πείνασα, ένιωσα το κορμί μου κουρασμένο από τις βαριές δουλειές των χωρικών της Ισλανδίας στις αρχές του 1800... Αισθάνθηκα μέχρι βαθιά μέσα στο στομάχι μου το φόβο και την απελπισία της Άγκνες...
Να αναφερθώ λίγο στο ιστορικό υπόβαθρο του βιβλίου; Η γυναίκα έκανε τεράστια έρευνα για τις συνθήκες ζωής των Ισλανδών στις αρχές του 19ου αιώνα. Εγώ μέχρι τώρα είχα στο μυαλό μου ότι τότε οι Ισλανδοί ήταν βίκινγκς, και μέχρι εκεί έφτασε η σκέψη μου. Το βιβλίο αυτό όμως έρχεται να σου αναπαραστήσει μια εξαιρετικά δύσκολη καθημερινότητα, γεμάτη από αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες σε ένα τοπίο αφιλόξενο, παγωμένο και κρύο, όπου για να θαφτεί ο νεκρός τον φυλάνε στο κελάρι κοντά στα τρόφιμα μέχρι να ανέβει η θερμοκρασία, να ξεπαγώσει το χώμα για να μπορέσουν να σκάψουν. Το φαγητό μετρημένο, ελάχιστο, οι δουλειές ασταμάτητες και βαριές, οι συνθήκες ζωής ανθυγιεινές και αποτρόπαιες για τα δικά μας δεδομένα και τις ανέσεις με τις οποίες ζούμε. Οι άνθρωποι ψυχροί, τα λόγια μετρημένα. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ μεταφορά στην τότε εποχή. 
Εξίσου εξαιρετική είναι και η μεταφορά συναισθημάτων. Χωρίς να χρησιμοποιεί πολλές λέξεις όπως φοβάμαι, ανησυχώ, αγαπώ, απεχθάνομαι κτλ, ως αναγνώστης ξέρεις κάθε στιγμή τι ακριβώς αισθάνονται οι ήρωες του βιβλίου και παρακολουθείς την αλλαγή των συναισθημάτων με την πάροδο του χρόνου καθώς ξετυλίγεται η ιστορία. Επίσης έχει τρομερή ένταση στο φινάλε της ιστορίας- το τελευταίο κεφάλαιο διαβάζεται με μια ανάσα, δεν νομίζω να υπάρξει άνθρωπος που θα αφήσει κάτω το βιβλίο.
Το συστήνω σε όλους, δε νομίζω ότι κάποιος θα το κλείσει απογοητευμένος.

Βαθμολογία: 10/10


Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 


Στη Βόρεια Ισλανδία του 1829 η Agnes Magnúsdóttir καταδικάζεται σε θάνατο για την άγρια δολοφονία δύο ανδρών. Υποχρεώνεται να περάσει το χρόνο μέχρι την εκτέλεσή της στη φάρμα του Jón Jónsson με την οικογένειά του, την γυναίκα του και τις δύο κόρες τους. Η οικογένεια, τρομοκρατημένη που αναγκάζεται να συμβιώσει με μια καταδικασμένη δολοφόνο, αποφεύγει να της μιλήσει.
Μόνον ο Tóti, που έχει οριστεί πνευματικός σύμβουλός της έχει επαφή μαζί της, προσπαθώντας να σώσει την ψυχή της. Καθώς περνά ο καιρός και έρχεται ο χειμώνας, οι δουλειές στη φάρμα τους φέρνουν όλους πιο κοντά. Η ιστορία της Agnes ξεδιπλώνεται ενώ αναδύεται και το ερώτημα της πραγματικής ή μη ενοχής της.
Βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία το Έθιμα Ταφής είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για την προσωπική ελευθερία: πως βλέπουμε τον εαυτό μας, πως μας βλέπουν οι άλλοι, και ως που θα φτάσει ο καθένας για την αγάπη.
Η Hannah Kent μέσα από τις περιγραφές της Βορείου Ισλανδίας, όπου κάθε μέρα είναι μια μάχη για την επιβίωση, θέτει ένα καίριο ερώτημα: πως μπορεί μια γυναίκα να αντέξει όταν η ζωή της εξαρτάται από τις ιστορίες των άλλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου