Πέτρα και μέλι, Χριστίνα Ζέμπη

(Μερικές φορές απλά πέφτω πάνω σε βιβλία που με κάνουν να αισθάνομαι λιγότερες τύψεις που δύσκολα δέχομαι τη λογική "είναι πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, μην κρίνεις πολύ αυστηρά".)

Για καιρό έβλεπα συνέχεια μπροστά μου το συγκεκριμένο βιβλίο (και ένα άλλο που έχει ακριβώς το ίδιο εξώφυλλο  και μπερδευόμουν), κάποια στιγμή το αγόρασα και μετά το είχα να κάθεται στη βιβλιοθήκη και να περιμένει πότε θα το διαβάσω- με τρόμαζαν βλέπεις οι πολλές σελίδες του και το γεγονός ότι από την περίληψη φαίνεται ότι είναι κοινωνικό βιβλίο και γενικά τα κοινωνικά δεν τα έχω σε προτεραιότητα. 

Ευτυχώς το έπιασα. Τρεις μέρες μου πήρε να το διαβάσω, κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου μου το διέθεσα στο βιβλίο, καιρό είχα να ευχαριστηθώ τόσο με κοινωνικό βιβλίο. 

Στην ουσία είναι η εξιστόρηση της ζωής του Οδυσσέα, ενός Μανιάτη που λόγω της αναβίωσης μιας βεντέτας φεύγει από τον τόπο του στα δεκαεπτά του και πηγαίνει στην Αμερική.  Με πάρα πολύ ωραίο τρόπο, με εναλλαγές ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν παρακολουθούμε ολόκληρη τη ζωή του Οδυσσέα όπως μας την περιγράφει κατά κύριο λόγο ο ίδιος, αλλά κάποια κομμάτια τα μαθαίνουμε από τον Αλέξη, έναν νεαρό Μανιάτη που ζει τώρα στη Μάνη και γνωρίζει το παρελθόν του Οδυσσέα. 

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Προσοχή: όχι εξαιρετικό για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, είναι εξαιρετικό γενικά. Το ευχαριστήθηκα. Οι περιγραφές του τοπίου και των εθίμων της Μάνης, οι συνήθειες των ανθρώπων, ο τρόπος ζωής πριν από τριάντα χρόνια και ο τρόπος ζωής σήμερα, οι δυσκολίες και το κουράγιο που χρειάζεται για να μην τα παρατήσεις, ο έρωτας, η αγάπη, η αφοσίωση, η ανθρώπινη ανοησία και ο εγωισμός, όλα δοσμένα πολύ όμορφα στις σελίδες του βιβλίου. Η πλοκή ήταν ωραία και στρωτή και δεν υπήρχαν επαναλήψεις που κουράζουν. Αξιοσημείωτα όμορφη ήταν και η γραφή της συγγραφέως, οι λέξεις και η σύνταξή των προτάσεων. Μπράβο στην κ. Ζέμπη και συγχαρητήρια,  μακάρι να τη δούμε και σε κάτι άλλο και μάλιστα σύντομα, πραγματικά το ευχαριστήθηκα πολύ

Βαθμολογία: 9/10 (επειδή λίγο πριν το τέλος θα μπορούσε να συμπτύξει λίγο κάποιες σελίδες. αν και πραγματικά τώρα γίνομαι στριμμένη). 

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Όλους με κάποιο τρόπο μας σημαδεύει ο τόπος μας, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Μάνη. Ο αέρας που μπαίνει σφυρίζοντας στις πολεμότρυπες των πύργων ακόμα ψιθυρίζει ιστορίες για πειρατές και δικιωμούς. Μοιάζουν παλιές και ξεχασμένες, όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ένα ατύχημα με τραγική κατάληξη γίνεται αιτία να αναβιώσει μια ξεχασμένη βεντέτα σε ένα χωριό τής Μέσα Μάνης. Ο Οδυσσέας, δεκαπέντε χρονών, αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο του για να ζήσει κοντά στο θείο του, που είναι εγκατεστημένος από χρόνια στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφει, δεκαεπτά χρόνια μετά, να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Όμως σ' αυτή την πρώτη του επιστροφή, ανέλπιστα, τον περιμένει ο έρωτας. Ένας φλογερός έρωτας που τα σαρώνει όλα. Παρελθόν και παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον.

Δυο επισκέψεις στην πατρώα γη με διαφορά δεκαεπτά χρόνων. Δυο καλοκαίρια. Πολύ λίγος χρόνος για να χορτάσεις μια επιστροφή, αρκετός για να ζωντανέψει το παρελθόν που σε καταδιώκει. Να αγαπήσεις, να προδοθείς, να προδώσεις. Να διεκδικήσεις εκείνο που σου χρωστάει η ζωή και να το χάσεις. Για πάντα;