Το παιδί του Άουσβιτς - Lily Graham

Αν είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο λίγα χρόνια πριν, νομίζω πως θα μου άρεσε περισσότερο,. Τον τελευταίο καιρό όμως έχω την αίσθηση ότι έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία με θέμα τη ζωή στο Άουσβιτς (ή πιο σωστά με γενικότερο θέμα τη ζωή στα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου) και έχω διαβάσει αρκετά από αυτά, οπότε δυστυχώς το συγκεκριμένο δεν με ενθουσίασε. 

Οι περιγραφές της καθημερινότητας των κρατουμένων στο στρατόπεδο ήταν πολύ καλές, κατάφερε να μου δώσει μια ιδέα, αλλά έλειπε η ένταση, δεν κατάφερε να με κάνει να τους συναισθανθώ.  Για παράδειγμα, ανέφερε πολλές φορές το πόσο πολύ κρύωναν ή πεινούσαν όλοι εκεί, αλλά δεν περιέγραφε τα συναισθήματα και τις σκέψεις των κρατουμένων ή το πώς ένιωθαν, έμενε στην επιφάνεια. Κάποιες λίγες στιγμές που εμβάθυνε στη θλίψη των γυναικών πάνω στις οποίες βασίζεται η ιστορία ήταν καλύτερο, δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα όμως. 

Στο βιβλίο ωστόσο εκτός από τις μέρες που πέρασαν στο στρατόπεδο περιγράφεται και η ζωή της Εύας και της Σόφι πριν τον πόλεμο και ο τρόπος που έφτασαν εκεί. Και οι δύο ιστορίες ήταν πολύ όμορφες, ειδικά της Σόφι μου άρεσε περισσότερο. Δεν ήταν ωστόσο μια ιστορία που θα μπορούσε να σταθεί από μόνη της σαν κοινωνικού περιεχομένου μυθιστόρημα, το βάρος του βιβλίου δίνεται στην ζωή στο Άουσβιτς. 

Είναι πολύ καλογραμμένο, διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα, με απορρόφησε και δεν βαρέθηκα στιγμή. Δεν ήταν κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο, χαίρομαι όμως που το διάβασα. 

Βαθμολογία: 6/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Τo 1942 η Εύα Αντάμι επιβιβάζεται σ’ ένα τρένο για το Άουσβιτς. Στριμωγμένη ασφυκτικά ανάμεσα σε δεκάδες άλλους και εξουθενωμένη, το μόνο που την απασχολεί είναι να βρει τον σύζυγό της, Μίχαλ, ο οποίος είχε μεταφερθεί εκεί έξι μήνες νωρίτερα. Φτάνοντας, δεν βρίσκει κανένα ίχνος του άντρα της, παρά μόνο τη σκληρή, ισοπεδωτική πραγματικότητα του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ξαπλωμένη στο λεπτό στρώμα της κουκέτας που μοιράζεται με άλλες γυναίκες, συντετριμμένη και με το κεφάλι της ξυρισμένο, ακούει έναν ψίθυρο: Η συγκρατούμενή της, Σόφι, της δίνει το χέρι…
Με το πέρασμα των ημερών, οι δύο γυναίκες γίνονται φίλες και μοιράζονται τα όνειρα και τις ελπίδες τους – η Εύα ελπίζει να βρει τον Μίχαλ ζωντανό σ’ αυτό το φριχτό μέρος και η Σόφι να ανταμώσει ξανά με τον γιο της, Τόμας. Μαθαίνουν να επιβιώνουν και να προστατεύουν η μία την άλλη, έως τη στιγμή που η Εύα αντιλαμβάνεται ότι έχει μείνει έγκυος·οι ζωές και των δύο βρίσκονται πλέον σε κίνδυνο… Οι δύο γυναίκες είναι, όμως, αποφασισμένες να κρατήσουν ζωντανό τον τελευταίο σπόρο ελπίδας μέσα στις σκιές και την εξαθλίωση, τα μονάκριβα παιδιά τους, που ελπίζουν ότι θα ζήσουν για να διηγηθούν την ιστορία τους όταν εκείνες δεν θα μπορούν πια να το κάνουν…
Μια σπαραχτική ιστορία επιβίωσης, όπου η ζωή ή ο θάνατος εξαρτώνται από την παραμικρή λεπτομέρεια και η ελπίδα και η αγάπη επιζούν ακόμα και στο πιο ζοφερό περιβάλλον.