Ο μεγάλος ύπνος - Raymond Chandler

Αστυνομικό μυθιστόρημα, πιθανόν από τα πρώτα του είδους, αφού απ' ότι διαβάζω εκδόθηκε το 1939. Επίσης είναι και η πρώτη μου επαφή με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου που έχει δημιουργήσει για πρωταγωνιστή ο συγγραφέας.

Η υπόθεση που αναλαμβάνει ο Μάρλοου αφορά τον εκβιασμό για χρήματα που δέχεται ένας γέρος στρατηγός, όμως στην πορεία ο ντετέκτιβ καλείται να αντιμετωπίσει εξαφανίσεις ανθρώπων, λαθρεμπόριο βιβλίων, απειλές για τη ζωή του, αρκετούς νεκρούς και γενικά πολλά απ’ όσα προκαλούν στους συνομιλητές τους τα άτομα που κινούνται σε κύκλους του υποκόσμου. Και πέραν όλων αυτών έχει ένα ακόμη πολύ βασικό πρόβλημα. Τις κόρες του στρατηγού που εμφανίζονται συνέχεια μπροστά του και μπλέκονται στα πόδια του με ένα σωρό τρόπους.

Έχοντας διαβάσει αρκετά σύγχρονα αστυνομικά, διακρίνω αρκετές διαφορές με αυτό που είναι αρκετά παλιότερο. Αρχικά, δεν υπάρχουν σκηνές πολύ μεγάλης βίας, όπως συμβαίνει κατά κόρον στα σκανδιναβικά αστυνομικά. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει αρκετούς νεκρούς μέσα, λείπουν όμως οι λεπτομερείς περιγραφές του τρόπου θανάτωσης ή των τραυμάτων. Επίσης, ο λόγος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι εξευγενισμένος. Παρά του ότι εμπλέκονται άτομα που δεν κωλύονται να δολοφονήσουν τον συνομιλητή τους, ο τρόπος που μιλάνε όλοι είναι θα έλεγα ευγενικός, δεν υπάρχουν βωμολοχίες ούτε άσχημες λέξεις μέσα στο κείμενο. Διαφωνούν χρησιμοποιώντας όμορφο λεξιλόγιο, χωρίς βρισιές, Και το γυμνό επίσης υπάρχει στο βιβλίο, χωρίς ωστόσο να υπάρχει χυδαιότητα στις περιγραφές. Η ροή είναι αργή, ήρεμη, χωρίς πολλές εντάσεις, ωστόσο είναι ένα ωραίο βιβλίο.

Τον Μάρλοου ως ντετέκτιβ τον συμπάθησα πολύ. Ήρεμος, χρησιμοποιεί το μυαλό του και τον διάλογο και όχι τη σωματική του δύναμη, κινείται στα μέρη που πρέπει και προσπαθεί να μην εκμεταλλεύεται τα άτομα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Τουλάχιστον όχι περισσότερο απ' όσο χρειάζεται για να αποσπάσει τις πληροφορίες που θέλει. Ήδη από το πρώτο βιβλίο της σειράς καταλαβαίνω για ποιο λόγο έγινε τόσο αγαπητός στο κοινό.

Γενικά, ο συγγραφέας μου άρεσε. Φαντάζομαι για την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο πιθανόν να ήταν αρκετά προκλητικό, εγώ όμως τώρα θα το χαρακτήριζα ένα ήρεμο αστυνομικό με γρήγορη πλοκή και αρκετές εκπλήξεις.

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Λος Άντζελες. O ιδιωτικός ντετέκτιβ Φίλιπ Mάρλοου αναλαμβάνει μια υπόθεση για λογαριασμό της οικογένειας Στέρνγουντ. O γέρος στρατηγός Στέρνγουντ, καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι, δέχεται εκβιασμό και ζητά από τον Mάρλοου να δώσει λύση στο πρόβλημά του. Όμως ο Mάρλοου έρχεται αντιμέτωπος και με ένα άλλο πρόβλημα: οι δύο ατίθασες, ανέμελες κόρες του Στέρνγουντ τριγυρίζουν στα κακόφημα στέκια της Πόλης των Aγγέλων. O Mάρλοου τις ακολουθεί κι αποσπάται από τη δουλειά του - και αυτό πριν καν σκοντάψει στο πρώτο πτώμα...