Η αρχαία πληγή. Το πρώτο βιβλίο της σειράς "Το κέλυφος", κάτι ανάμεσα σε αστυνομικό και θρίλερ, αγαπημένο είδος που πολύ σπάνια πετυχαίνω.
Η εξέλιξη είναι πολύ γρήγορη και η πλοκή εξαιρετική, οι σελίδες έφυγαν χωρίς να το καταλάβω. Δεν έχει πρωταγωνιστή, οι εμπλεκόμενοι είναι πολλοί, σε κάθε κεφάλαιο ο συγγραφέας σε τρίτο πρόσωπο μας διηγείται τις κινήσεις άλλου ατόμου και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε όλες τις απόψεις (και των κακών). Μιλά για συνωμοσίες, για άτομα πανίσχυρα που πειραματίζονται πάνω σε ανθρώπινα σώματα, εξουσιάζουν τη ζωή ή το θάνατό τους θεωρώντας πως έχουν αυτό το δικαίωμα, ενώ οι "καλοί" βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά από το να καταλάβουν τι συμβαίνει. Είχα μόνιμα μια αγωνία για το τι θα συμβεί στη συνέχεια και ποιος από τους πρωταγωνιστές θα επιβιώσει, επειδή φυσικά και δεν επιβιώνουν όλοι τους, ενώ διάβαζα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση τα όσα αφορούσαν το παρελθόν.
Ο λόγος του συγγραφέα είναι άλλες φορές βίαιος και άλλες σχεδόν ποιητικός. Σίγουρα έχει ικανότητα στις ζωντανές περιγραφές, τόσο η εμφάνιση των πρωταγωνιστών (όπου αυτή παίζει ρόλο) όσο και των τοπίων δημιουργούν στο μυαλό αβίαστα έντονες εικόνες. Ας πω λίγο περισσότερα πράγματα εδώ. Το βιβλίο είναι λίγο βίαιο και αυτό προφανώς σημαίνει ότι έχει κάποιες περιγραφές από σκηνές εγκλημάτων αρκετά σκληρές. Επίσης, υπάρχουν κάποιες (λίγες δυστυχώς) μεταφυσικές σκηνές που τις περιγράφει τόσο απλά αλλά ταυτόχρονα τόσο αληθινά που στο τέλος νιώθεις παγωμένες ανάσες στην πλάτη σου. Και κάπου εδώ έρχεται η ικανότητα του συγγραφέα να δίνει παραστατικές περιγραφές: χωρίς πολλά λόγια στήνει στο χαρτί μια τέλεια απεικόνιση της σκηνής του εγκλήματος, αλλά ταυτόχρονα με αυτά που υπονοεί αφήνει τόσο πολλά στη φαντασία του κάθε αναγνώστη, που καταλήγεις να φαντάζεσαι πολύ χειρότερα σκηνικά από αυτά που διαβάζεις. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ σε δύο περιπτώσεις μέσα στο βιβλίο, έφτιαξα πολύ άσχημες και βίαιες εικόνες στο μυαλό μου, από αυτές προήλθε η αηδία που νιώθω προς έναν από τους "κακούς".
Δεν έχω καταλάβει αν η κατά τόπους έλλειψη σημείων στίξεως (κυρίως κομμάτων) είναι ηθελημένη ή αν ξέφυγε στην επιμέλεια, πάντως στα σημεία που την πρόσεξα κάνει τη ροή πιο γρήγορη, σαν να ακούς κάποιον παρανοϊκό να σου μιλά χωρίς να σταματά για να πάρει ανάσα. Δεν κυριαρχεί σε όλο το κείμενο, ήταν όμως αισθητή σε κάποια σημεία έντονης δράσης και από τη στιγμή που τη συνήθισα μου άρεσε.
Το βιβλίο αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, αν και στο τέλος του κλείνει ολοκληρωμένα ένας κύκλος πλοκής. Σίγουρα θα διαβάσω και το δεύτερο που ήδη κυκλοφορεί (και λογικά και το τρίτο όταν με το καλό κυκλοφορήσει), εξάλλου μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που γράφει ο συγγραφέας. Είναι σύγχρονο, γρήγορο και πλήρως ικανοποιητικό, θα μπορούσε να γίνει ταινία πολύ εύκολα. Πιστεύω πως θα δούμε πολλά στο μέλλον από τον συγγραφέα, έχει τεράστια φαντασία και ικανότητες.
Βαθμολογία: 9/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ούτε οι αστυνομικοί που ερευνούσαν την απαγωγή της Έλσας Γεωργίου αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την υπόθεση με τα ρεπορτάζ τους θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι εκείνη η ιστορία θα εξελισσόταν στον μεγαλύτερο εφιάλτη της καριέρας τους. Κανείς τους δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι μία φαινομενικά συνηθισμένη πράξη βίας έκρυβε μυστικά τα οποία σύντομα θα έφερναν όχι μόνον τις ζωές τους αλλά ολόκληρο τον κόσμο στο χείλος του ολέθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου