Κοινωνικό μυθιστόρημα αλλά από τα σκληρά, αυτά που σου σφίγγουν το στομάχι, σε στεναχωρούν, σε κάνουν να σιχαίνεσαι το ανθρώπινο είδος.
Πρωταγωνίστρια είναι η Τερτλ, μια κοπέλα 14 ετών, ορφανή από μητέρα που ζει με τον πατέρα της. Θα μπορούσε να είναι ένα συνηθισμένο σενάριο, η ζωή μιας φυσιολογικής μονογονεϊκής οικογένειας, όμως όχι, δεν είναι έτσι. Ο Μάρτιν, ο πατέρας, είναι ένα άτομο εμονικό, βίαιο, που μεγαλώνει την κόρη του με εντελώς αντισυμβατικό (χρησιμοποιώ εδώ την λέξη με κάθε κακιά έννοια) τρόπο, κρατώντας την ουσιαστικά αποκλεισμένη από την κοινωνία και εκμεταλλευόμενος με κάθε τρόπο την αγάπη και την εμπιστοσύνη που η Τερτλ νιώθει για αυτόν.
Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που εξελίσσεται η πρωταγωνίστρια όσο προχωρά η υπόθεση. Η απρόσμενη επαφή της με άτομα της ηλικίας της την κάνει να συνειδητοποιήσει ότι ο τρόπος που μεγαλώνει δεν είναι ο ίδιος με των υπολοίπων παιδιών και ότι η κοινωνία δεν είναι τόσο φριχτή όσο την παρουσιάζει ο πατέρας της. Η αντίληψή της για τον κόσμο αλλάζει όταν συναναστρέφεται με οικογένειες από τις οποίες απουσιάζει η βία και οι εξελίξεις επιταχύνονται όταν αλλάζει ξαφνικά η δομή της οικογένειάς της.
Ο συγγραφέας μας περιγράφει πολύ παραστατικά τις διεργασίες που γίνονται μέσα της, τις σκέψεις και τα συναισθήματά της όταν σιγά σιγά μεταβαίνει από την απόλυτη υποταγή στον πατέρα της στην συνειδητοποίηση του πόσο ανάρμοστα της φέρεται. Οι προσπάθειές της να απεμπλακεί σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά από αυτόν, να σπάσει τον δεσμό μαζί του, είναι σίγουρα από τις πιο παραστατικές περιγραφές που έχω συναντήσεις σε βιβλίο. Επίσης, τα συναισθήματά της περιγράφονται εξαιρετικά. Ο φόβος, η αγάπη της, η ταραχή της κάθε φορά που δεν ξέρει τι να κάνει ή όταν πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα αλλάξουν όλη τη ζωή της.
Να τονίσω ότι υπάρχουν αρκετές βίαιες σκηνές μέσα; Φυσικά θα το τονίσω, να είστε προετοιμασμένοι. Ο συγγραφέας φαίνεται να έχει μια πολύ σημαντική ικανότητα: από τη μια περιγράφει με λεπτομέρεια την σκηνή της βίας και από την άλλη καταφέρνει ταυτόχρονα να σου μεταφέρει την ψυχολογική πίεση, τον φόβο και την ένταση που επικρατεί. Μια σκηνή νομίζω ότι δεν θα την ξεχάσω εύκολα- έχουν περάσει περίπου δέκα μέρες που τελείωσα το βιβλίο και ακόμη σφίγγεται το στομάχι μου όταν τη θυμάμαι.
Έχει όμως και κάποια αρνητικά το βιβλίο που φυσικά δεν είναι δυνατόν να μειώσουν την ποιότητα της ιστορίας του. Στις πρώτες περίπου 100 σελίδες (ίσως και λίγο παραπάνω) σκέφτηκα αρκετές φορές να το κλείσω και να το αφήσω για άλλη φορά. Μου φαινόταν όλα περίεργα, δύσκολα, από τη μια ο τρόπος που επικοινωνούσαν μεταξύ τους οι πρωταγωνιστές και από την άλλη οι πολύ λεπτομερείς περιγραφές με δυσκόλεψαν. Επίσης, βρήκα τελείως αταίριαστο για εφήβους τον τρόπο που μιλάνε τα δύο νεαρά αγόρια της ιστορίας. Αλλά τέλος πάντων, δεν πειράζει και τόσο.
Σε κάθε περίπτωση είναι ένα βιβλίο που άξιζε μεγαλύτερης αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό. Ασχολείται με το πολύ σημαντικό θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και μάλιστα με θύμα ένα έφηβο κορίτσι, εξηγεί πολύ καλά την ψυχοσύνθεση του θύματος και προσπαθεί να δώσει και μια απάντηση στο ερώτημα "γιατί δεν φεύγεις;" που πολύ εύκολα απευθύνεται στα θύματα βίας. Δεν υπάρχει περίπτωση να το κλείσεις και να μην είσαι λίγο διαφορετικός άνθρωπος. Πολύ ωραίο βιβλίο, αξίζει θέση σε όσο γίνεται περισσότερες βιβλιοθήκες ώστε να ανοίξουν τα μάτια όσο γίνεται περισσότερων ανθρώπων.
Βαθμολογία: Κάπου ανάμεσα σε 9 και 10/10.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στα δεκατέσσερά της, η Τερτλ Άλβεστον, περιφέρεται στα δάση κατά µήκος της ακτής της Βόρειας Καλιφόρνια. Τα ποτάµια, οι λιµνούλες που σχηµατίζει η παλίρροια, τα βραχώδη νησάκια είναι τα στέκια, οι κρυψώνες, τα καταφύγιά της. Μπορεί να περιπλανιέται χιλιόµετρα ολόκληρα. Όµως, ενώ ο φυσικός κόσµος γύρω της είναι αχανής, το προσωπικό της σύµπαν είναι στενό, ασφυκτικό, επικίνδυνο. Η Τερτλ έχει µεγαλώσει µέσα στην αποµόνωση µετά τον θάνατο της µητέρας της, υπό την απόλυτη κυριαρχία του πατέρα της, ενός µονοµανούς αντισυστηµικού που προετοιµάζεται για την επερχόµενη περιβαλλοντική καταστροφή, ενός άντρα µε εντυπωσιακή ευγλωττία που εντελώς απρόβλεπτα γίνεται βίαιος και τροµακτικός.
Η ζωή της Τερτλ περιορίζεται στο σχολείο, όπου όχι µόνο δεν καταφέρνει να δηµιουργήσει φιλίες αλλά συστηµατικά αποµακρύνει οποιονδήποτε επιχειρεί να την πλησιάσει, στις συναντήσεις µε τον γέρο παππού της και στις νύχτες που περνάει µε τον διαταραγµένο πατέρα της. Και τότε η Τερτλ συναντάει τον Τζέικοµπ, ένα λίγο µεγαλύτερό της αγόρι, που περνάει τον καιρό του κάνοντας αστεία και καταστρώνοντας απίθανα σχέδια για τη σωτηρία του κόσµου, περιτριγυρισµένος από φίλους και τη στοργική του οικογένεια. Δεν µοιάζει µε κανέναν απ’ όσους έχει ως τότε συναντήσει και αντιπροσωπεύει την κοινωνία που ο πατέρας της χλευάζει και περιφρονεί. Σιγά σιγά, η Τερτλ αντιλαµβάνεται ότι υπάρχει ένας άλλος κόσµος γύρω της και ότι η ζωή της στο σπίτι δεν είναι ούτε ασφαλής ούτε βιώσιµη.
Η Απόλυτη αγάπη µου είναι ένα σπουδαίο, θαρραλέο και συγκινητικό µυθιστόρηµα που σηµατοδοτεί το ξεκίνηµα ενός εξαιρετικού νέου συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου