Φόνοι στο οικοτροφείο - Lucinda Riley

Είναι από τις λίγες φορές που διαφωνώ τόσο πολύ με τη γενική βαθμολογία (στο goodreads) που έχει ένα βιβλίο. Δεν μου άρεσε καθόλου. Το βρήκα υποτονικό, δεν είχα καν ενδιαφέρον αν δω τι γίνεται στη συνέχεια και ποιος είναι ο δολοφόνος. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμία έντονη σκηνή στο βιβλίο, μου πήρε περίπου δέκα μέρες να το τελειώσω και σε τέτοιο χρονικό διάστημα μπορώ να διαβάσω τριπλάσιο όγκο σελίδων όταν με ενδιαφέρει το θέμα. 

Διαβάζοντας στο οπισθόφυλλο ότι γίνονται φόνοι σε ένα οικοτροφείο περίμενα ότι η ιστορία θα διαδραματίζεται εντός του οικοτροφείου, ότι θα είναι πιο "κλειστοφοβικό" ας πούμε το βιβλίο. Δεν ήταν. Ούτε καν μας περιέγραψε τον χώρο του σχολείου, σχεδόν δεν ασχολήθηκε με τους συμμαθητές του νεκρού μαθητή, τίποτα. Με το ζόρι περιέγραφε τις ανακρίσεις, δεν μου δημιούργησε μυστήριο, μη σου πω ότι στο τέλος συγχίστηκα κιόλας γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι στην ιστορία αποδείχτηκε ότι είχαν και δεύτερο ρόλο που δεν ήταν δυνατόν να τον μαντέψω από τα όσα διάβαζα.

Επίσης, τι στο καλό είναι η "σαββατική άδεια" και γιατί εγώ θα πρέπει να το ξέρω αυτό και το αναφέρει αρκετές φορές; Και η πρωταγωνίστρια ήταν βαρετή, κανένα από τα συναισθήματά της δεν με ενδιέφερε, δεν τη συμπάθησα καν (φυσικά και μαθαίνουμε την προσωπική της ιστορία για να γεμίσουν λίγες ακόμη σελίδες χωρίς ιδιαίτερο νόημα). 

Δεν έχω διαβάσει τη σειρά "οι κόρες των αστεριών" οπότε δεν ξέρω ακριβώς τον τρόπο που γράφει, ελπίζω να φταίει η θεματολογία του συγκεκριμένου βιβλίου και η σειρά να είναι στ' αλήθεια πιο ενδιαφέρουσα.... 

Βαθμολογία: 4/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Ο ξαφνικός θάνατος ενός μαθητή του Σχολείου του Αγίου Στεφάνου -ενός μικρού ιδιωτικού οικοτροφείου στα βάθη του Νόρφολκ- που διέμενε στην Εστία Φλιτ τους σοκάρει όλους και ο διευθυντής του σχολείου σπεύδει να το χαρακτηρίσει τραγικό δυστύχημα.

Μόνο που η τοπική αστυνομία δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας και η υπόθεση αυτή γίνεται η αφορμή να επιστρέφει στο Σώμα η επιθεωρήτρια με τις πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της Τζάζμιν "Τζαζ" Χάντερ. Η Τζαζ, παρότι εγκατέλειψε για προσωπικούς λόγους την αστυνομική καριέρα της στο Λονδίνο, δέχεται με βαριά καρδιά να ηγηθεί της έρευνας, για χάρη του πρώην αφεντικού της.

Με σύμμαχο ξανά τον πιστό αρχιφύλακά της Άλιστερ Μάιλς, η Τζαζ διεισδύει στην κλειστή κοινωνία του σχολείου. Καθώς όμως αρχίζει να διερευνά τις συνθήκες του τραγικού χαμού του Τσάρλι Κάβεντις, τα γεγονότα αρχίζουν πολύ γρήγορα να παίρνουν μια άλλη, άκρως δυσάρεστη τροπή.

Αποκαλύπτεται ότι ο Τσάρλι ήταν ένας αλαζονικός τραμπούκος και ότι όλοι γύρω του είχαν εκτός από το κίνητρο και την ευκαιρία να αλλάξουν τα χάπια για την επιληψία που έπαιρνε σε καθημερινή βάση.

Κι ενώ το προσωπικό του σχολείου γίνεται μια γροθιά απέναντί της, η εξαφάνιση ενός νεαρού μαθητή, του Ρόρι Μίλερ, και ο θάνατος ενός ηλικιωμένου καθηγητή, ειδήμονα στις κλασικές σπουδές, παρέχουν στην Τζαζ σημαντικότατα στοιχεία, που όμως περιπλέκουν κι άλλο την έρευνα. Όταν το χιόνι σκεπάζει τη χώρα και εξαφανίζεται άλλος ένας ύποπτος, η Τζαζ καλείται να αντιμετωπίσει και τους δικούς της δαίμονες...

Και τότε μια ειδεχθής ανακάλυψη στο σχολείο μετατρέπει αυτομάτως την έρευνα στη δυσκολότερη υπόθεση φόνου που έχει αναλάβει ποτέ στην καριέρα της. Γιατί η Εστία Φλιτ κρύβει μυστικά πολύ πιο σκοτεινά απ' όσο θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ η Τζαζ...

Ό,τι αγαπώ το φέρνω μαζί μου - William Landay

Άλλο ένα βιβλίο του συγγραφέα που μου άρεσε πολύ. Γενικά βρίσκω τον τρόπο που αναλύει τις ιστορίες του εξαιρετικό, σε κάθε βιβλίο έχει κάτι διαφορετικό να σου πει. 

Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι κοινωνικό. Μαθαίνουμε την ιστορία αποσπασματικά, μέσα από την αφήγηση τεσσάρων διαφορετικών προσώπων, τριών μελών της οικογένειας και ενός φίλου. Μετακινούμαστε στον χρόνο μέσα από τις αφηγήσεις τους (όλες σε πρώτο πρόσωπο) και μαθαίνουμε την ιστορία της ζωής της Τζέιν και το πώς η εξαφάνισή της επηρέασε τις ζωές των κοντινών μελών της οικογένειας. Νομίζω ότι δεν γίνεται να μην συμπαθήσεις την Μιράντα, το μικρότερο παιδί της οικογένειας που στην ουσία μεγάλωσε χωρίς τη μητέρα του...  

Όλο το βιβλίο είναι γραμμένο έτσι ώστε να μην μπορώ να καταλήξω αν όντως ο ένοχος της δολοφονίας είναι ο άντρας της Τζέιν. Είναι πολύ ωραίος ο τρόπος που περιγράφεται η αμφιταλάντευση των παιδιών τους και η αλλαγή στα συναισθήματά τους όσο μεγαλώνουν ή όταν εντοπίζεται το πτώμα της μητέρας τους. Μόνο στο τέλος αποκαλύφθηκε ο αληθινός ένοχος της δολοφονίας, σε όλο το βιβλίο άλλαζα άποψη όλη την ώρα. 

Δεν είναι πολύ γρήγορες οι εξελίξεις, δεν θα ταίριαζε κάτι τέτοιο στον τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο, σίγουρα όμως δεν είναι καθόλου βαρετό. Απλά έχει δοθεί ο χρόνος στους αφηγητές να μας πουν την ιστορία τους ήρεμα και χωρίς βιασύνη. Έχει πολλούς διαλόγους που κάνουν την ροή γρήγορη, όμως για κάποιο λόγο ο επιμελητής του βιβλίου δεν έχει βάλει ούτε παύλες ούτε εισαγωγικά κάθε φορά που μιλάει κάποιος, απλά αλλάζει η παράγραφος και αυτό κάποιες στιγμές ήταν ενοχλητικό, ειδικά προς το τέλος που οι διάλογοι καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου. 

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, πιο πολύ πλησιάζει στην ποιότητα του "Υπόθεση Jacob" και λιγότερο στην "Διπλή παγίδα". 

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Μια μητέρα εξαφανίζεται.

Ένας πατέρας θεωρείται ένοχος.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη.

Δεν υπάρχουν μάρτυρες.

Για τα παιδιά υπάρχει μόνο αμφιβολία.

Ένα απόγευμα του Νοέμβρη του 1975 η δεκάχρονη Μιράντα Λάρκιν επιστρέφει από το σχολείο και βρίσκει το σπίτι τρομερά ήσυχο. Η μητέρα της λείπει. Τίποτε άλλο δεν είναι παράταιρο. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι πάλης. Το χαρτζιλίκι που της έχει αφήσει η μαμά της παραμένει στο χολ, στο συνηθισμένο σημείο. Έτσι ξεκινά ένα μυστήριο που θα διαρκέσει μια ζωή. Τι απέγινε η Τζέιν Λάρκιν;

Οι αστυνομικοί υποπτεύονται τον σύζυγο της Τζέιν. Ως συνήγορος υπεράσπισης, σίγουρα ο Νταν Λάρκιν είναι ο καταλληλότερος για να ξεφύγει από την αστυνομία. Όμως δεν βρέθηκαν στοιχεία που να τον συνδέουν με την εξαφάνιση και η υπόθεση σβήνει σιγά σιγά· παραμένει ένα μυστήριο που σιγοβράζει άλυτο. Τα τρία παιδιά της Τζέιν –ο Άλεξ, ο Τζεφ και η Μιράντα– αφήνονται στα χέρια ενός άντρα που μπορεί να έχει δολοφονήσει τη μητέρα τους.

Δύο δεκαετίες αργότερα ανακαλύπτονται τα λείψανα της Τζέιν Λάρκιν. Η έρευνα αρχίζει ξανά. Τα παιδιά, ενήλικες πλέον, αναγκάζονται να διαλέξουν πλευρά. Με τον πατέρα τους ή εναντίον του; Ένοχος ή αθώος; Και τι γίνεται αν κάνουν λάθος;

Μια ιστορία για τα οικογενειακά μυστικά και την εκδίκηση, αλλά και την αγάπη και την ενηλικίωση.

Ξένο δέρμα - Tana French

Λοιπόν, το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Η Κάσι αναλαμβάνει (ξανά) καθήκοντα μυστικού αστυνομικού και αυτή τη φορά πηγαίνει να ζήσει με μια παρέα τεσσάρων νεαρών που συγκατοικούν σε ένα σπίτι. Έχει γίνει καταπληκτική δουλειά στην περιγραφή της καθημερινότητας των συγκατοίκων, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, κάθε φορά που κάποιος υποπτεύεται κάτι και προσπαθεί να στήσει παγίδα στην Κάσι πραγματικά συναισθάνεσαι την παγωμάρα που την καταλαμβάνει. Δεν μπορώ να πω ότι αγχώθηκα, σφίχτηκα όμως πολλές φορές.

Αν θέλετε να διαβάσετε κάποιο αστυνομικό με πολλές σκηνές βίας, με αίματα και λεπτομερείς περιγραφές πτωμάτων, αυτό το βιβλίο δεν είναι για εσάς. Εδώ, ακόμη και τα πτώματα περιγράφονται με ευγένεια και διακριτικότητα, επαρκώς όμως ώστε να δημιουργηθεί στο μυαλό η εικόνα. Από κάποια στιγμή και μετά, προσωπικά δεν με ενδιέφερε καν ποιος είναι ο δολοφόνος. Πιο πολύ νοιαζόμουν για τις αποφάσεις που θα πάρει η Κάσι στην προσωπική της ζωή, πως θα εξελιχθεί η συγκατοίκηση και η σχέση της με τα υπόλοιπα άτομα. 

Μου άρεσαν πάρα πολύ οι χαρακτήρες των συγκατοίκων της Κάσι. Δεν μπορώ να θυμηθώ εμφανισιακά χαρακτηριστικά τους αν και φαντάζομαι ότι η συγγραφέας θα έδωσε περιγραφές τους, σίγουρα όμως οι χαρακτήρες είναι πολύ προσεκτικά και με λεπτομέρεια σκιαγραφημένοι. Έχει δώσει τόση προσοχή στην λεπτομέρεια που μοιάζουν σαν αληθινοί άνθρωποι. Μπράβο της. 

Για να προλάβω κάποιους από εσάς που ίσως να μην το ξέρετε: το βιβλίο είναι συνέχεια του "Στο δάσος", συνεχίζει λίγους μήνες μετά το τέλος του και μάλιστα απ' ότι καταλαβαίνω έχει τους ίδιους βασικούς πρωταγωνιστές. Δεν έχω διαβάσει το "Στο δάσος", τώρα το πήρα και θα το διαβάσω και εκείνο παρότι πιθανότατα ξέρω μια πολύ καλή περίληψη της υπόθεσης αφού πολλές φορές η συγγραφέας ανατρέχει στο παρελθόν της Κάσι. Αν όντως συμβαίνει αυτό, προσωπικά δεν με πειράζει να ξέρω την υπόθεση, καθόλου, όχι όταν το βιβλίο είναι καλογραμμένο. Εσείς, αν σας ενοχλεί, διαβάστε πρώτα το "Δάσος". 

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Η συγκλονιστική συνέχεια του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος Στο δάσος

Έξι μήνες μετά τα τραγικά περιστατικά στο Νοκναρί που ανέτρεψαν όλες τις βεβαιότητες στη ζωή της, η Κάσι Μάντοξ έχει μετατεθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και δεν προτίθεται να επιστρέψει ως τη στιγμή που ένα επείγον τηλεφώνημα τη στέλνει σε μια σχεδόν απόκοσμη σκηνή εγκλήματος. Το θύμα μοιάζει τρομερά με την Κάσι, ενώ το όνομα της νεκρής γυναίκας, Αλεξάντρα Μάντισον, είναι ένα ψευδώνυμο που η νεαρή αστυνομικός χρησιμοποιούσε όταν δούλευε ως μυστική. Η Κάσι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπει σε ξένο δέρμα, προκειμένου να ανακαλύψει όχι μόνο ποιος σκότωσε αυτή την κοπέλα, αλλά και, το σημαντικότερο, ποια ήταν η πραγματική της ταυτότητα.