14/2/17

Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά, του κ. Αύγουστου Κορτώ


Πρόκειται για αναμνήσεις από τη ζωή του συγγραφέα δοσμένες με ευχάριστο τρόπο. Υπήρχαν στιγμές και περιγραφές που γέλασα φωναχτά, υπήρχαν και άλλες που πέρασα στα γρήγορα το κείμενο. Διαβάζεται εύκολα και δεν με εκνεύρισε όπως συμβαίνει με πολλά υποτίθεται χιουμοριστικά βιβλία που προσπαθούν τόσο πολύ να εκβιάσουν το γέλιο σε κάθε παράγραφο που στο τέλος τα αφήνω αδιάβαστα.
Επίσης αν θέλεις μπορείς να διακρίνεις και κάποια μηνύματα μέσα από τα βιωματικά του κείμενα: μιλάει για την παχυσαρκία, την κατάθλιψη, την ανάγκη για ενηλικίωση που όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή, τα χρέη σε τράπεζες και άλλα παρόμοια καθημερινά. 
Μου άρεσε το βιβλίο και μπράβο του που άνοιξε έτσι την ψυχή του και μοιράστηκε τις αναμνήσεις του.

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά: ένα βιβλίο με προσωπικές ιστορίες καθημερινής παραφροσύνης, ακρότητας και αθεράπευτου πάθους – με το φαΐ, το ποτό, τα βιβλία, τον έρωτα. Aληθινά παραμύθια πίσω από τα κάγκελα, αλλά και μπροστά από αυτά, εκεί όπου λικνίζονται ή αιωρούνται μικροί γοργόνοι, μεγάλες ρουφιάνες, αλλεργικοί στο χρήμα, κατά φαντασίαν ετοιμοθάνατοι, γεννημένοι τύφλα, ηλίθιοι και e-λίθιοι, άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε γουρούνια και το αντίστροφο, έντομα από το Κολωνάκι ή τα Εξάρχεια, καλοθελητές που παραδίδουν μαθήματα ερωτικών στάσεων και παθήματα ανατομίας, παραδιδόμενοι στη ζούγκλα της πραγματικότητας, που κάθε τόσο έρχεται για να μας δέσει φιόγκο την καρδιά μας, και μοναχά το γέλιο μπορεί να μας τον λύσει. Γιατί τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο, πιο ιαματικό για την ψυχή, από το γέλιο: ό,τι κι αν το προκαλεί, είναι η ύψιστη στιγμή αγάπης για τη ζωή – για τις σκοτεινές αλλά και τις φωτεινές πτυχές της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου