Κοινωνικό μυθιστόρημα που περνάει κάποια μηνύματα σχετικά με την αγάπη.
Μου άρεσε που ασχολήθηκε με τις επιμέρους ιστορίες όλων των ηρώων που εμφανίζονται στο βιβλίο, αλλά υπήρχαν γεγονότα που η λογική μου δεν μπορεί να τα δεχτεί, πχ: είναι δυνατόν να καταφέρεις να κρυφτείς για χρόνια σε μια επαρχιακή πόλη ενώ ζεις και κινείσαι κανονικά και καθημερινά; Τέλος πάντων, υπάρχει και η μυθοπλασία, δεν πειράζει. Επίσης οι συμπτώσεις μου φάνηκαν πολλές αριθμητικά.
Η γραφή της κ. Τέκου μου άρεσε, ήταν στρωτή και απλή, και το βιβλίο σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα όταν το τελειώσεις.
Να πω ότι τα κοινωνικά μυθιστορήματα αυτού του είδους δεν είναι και πολύ το είδος που ευχαριστιέμαι να διαβάζω...
Επίσης να τονίσω το καταπληκτικό εξώφυλλο που έχει το βιβλίο με τα ανάγλυφα λουλούδια του.
Βαθμολογία: 5/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ξέρεις τι θα ’θελα, Ρουμπίνα; Να κάνω όνειρα ξανά.
Όχι τίποτα μεγάλα κι εντυπωσιακά.
Από κείνα τ’ άλλα έστω, τα όνειρα "δεύτερης ευκαιρίας".
Αυτά που δεν σε απογειώνουν, όμως σε συντηρούν.
Να τι θα ήθελα, αν γινόταν. Να ονειρευτώ ξανά!
Κέρκυρα, Σεπτέμβριος 1943. Ανήμερα της εορτής του Σταυρού το νησί σημαδεύεται με φωτιά, καταστροφές και απώλειες. Δύο νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χθες, τρέχουν να σωθούν από τα γερμανικά βομβαρδιστικά. H μοίρα, όμως, θα τους ενώσει μονάχα για λίγο και μπροστά στη γερμανική κατοχή, τα όνειρά τους θα πάρουν μια απρόβλεπτη τροπή. Δίπλα τους άνθρωποι που τους αγάπησαν και τους μίσησαν πολύ σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανατροπών.
Άραγε είναι εφικτή μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ακόμα κι όταν το κακό παραμονεύει ενώ ο έρωτας μοιράζει τις υποσχέσεις του;
Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου