Βλέπω ότι στο εξώφυλλο το έχουν χαρακτηρισμένο ως μυθιστόρημα, αν και προσωπικά πιστεύω ότι έχει όλα τα βασικά στοιχεία που θα επέτρεπαν τον χαρακτηρισμό του ως ιστορικό μυθιστόρημα. Ο βασικός πρωταγωνιστής, ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης αναλαμβάνει να ερευνήσει τη δολοφονία ενός λοχαγού των Ες Ες και να εντοπίσει ένα φάκελλο που χάθηκε μετά τη δολοφονία καθώς και τα έγγραφα που είχε μέσα.
Το σκέλος που αφορά στην πλοκή του αστυνομικού μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον. Δεν έχει πολλή ένταση ούτε αγωνία, όμως η δράση είναι συνεχόμενη και οι εξελίξεις έρχονται ομαλά. Μου άρεσε επίσης και ο τρόπος που περιγράφει τη "συνεργασία" μεταξύ της ελληνικής αστυνομίας και των δυνάμεων κατοχής εκείνη την περίοδο στην Αθήνα.
Ο κύριος όμως λόγος που ήθελα να διαβάσω το βιβλίο είναι το σκέλος του που αφορά στα ιστορικά γεγονότα του λιμού της Αθήνας. Θεώρησα ότι ένας δημοσιογράφος θα έκανε σοβαρή και εμπεριστατωμένη έρευνα οπότε και θα ενσωμάτωνε στο βιβλίο πολλά γεγονότα και πληροφορίες για εκείνη την περίοδο και ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα. Έβαλε σε μια σειρά τα γεγονότα που οδήγησαν τελικά στο λιμό της Αθήνας (και άλλων μεγάλων πόλεων) καθώς και τις κινήσεις που έγιναν προκειμένου να έρθει στην κατεχόμενη χώρα επισιτιστική βοήθεια. Επίσης, μου άρεσε που έδωσε ρόλο σε άγνωστα μέχρι τώρα (για εμένα) πρόσωπα που η συμβολή τους ήταν μεγάλη.
Οι περιγραφές της πείνας και των συνθηκών στις οποίες προσπαθούσαν να επιβιώσουν οι Αθηναίοι όπως και της ατμόσφαιρας φόβου που επικρατούσε είναι πολύ καλές, αν και φοβάμαι ότι ο συγγραφέας δεν κατάφερε να αποποιηθεί τελείως τον αποστασιοποιημένο τρόπο που επιβάλλει το επάγγελμά του, οπότε και λείπει αρκετά το συναίσθημα.
Ο λόγος του συγγραφέα είναι στρωτός, διατήρησε το ενδιαφέρον μου σε όλο το βιβλίο, τόσο για τα ιστορικά γεγονότα που παραθέτει όσο και για το αστυνομικό κομμάτι του. Πιστεύω ότι για όσους γνωρίζουν από Αθήνα το βιβλίο θα είναι ακόμη καλύτερο, αφού με αφορμή τις μετακινήσεις του Αγραφιώτη στην πόλη ο συγγραφέας περιγράφει κτίρια και περιοχές που εγώ δυστυχώς δεν τα ξέρω.
Υ.γ. Με "χαρά" διάβασα την ιστορία της Ελενίτσας! Ήταν σαν να συνάντησα μια παλιά γνώριμη, αφού την ίδια ιστορία είχα διαβάσει και παλιότερα ως έφηβη σε ένα άλλο βιβλίο με θέμα πάλι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. (Σπάω το κεφάλι μου και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο είναι αυτό το βιβλίο). Για δεύτερη φορά στη ζωή μου σκίστηκε η καρδιά μου με την ιστορία τη δική της και του αδερφού της, αλλά και αισθάνθηκα ελπίδα αφού ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για να δώσουν μια στάλα χαράς σε ένα παιδί που υποφέρει.
Βαθμολογία: 8/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Αθήνα, Δεκέμβριος 1941.
Η πόλη έχει βυθιστεί στον εφιάλτη του μεγάλου λιμού. Ένας λοχαγός των Ες Ες, ο οποίος ερευνά μια υπόθεση για λογαριασμό του υπουργού Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς, δολοφονείται άγρια στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία.
Την έρευνα της δολοφονίας αναλαμβάνει ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης, ο οποίος επιστρέφει στην ενεργό δράση ύστερα από το καθεστώς διαθεσιμότητας που είχε τεθεί μετά την κλοπή της σβάστικας στην Ακρόπολη.
Η υπόθεση παίρνει γρήγορα απρόβλεπτες διαστάσεις και ο υπαστυνόμος θα διαπιστώσει ότι έχει εμπλακεί σε ένα φονικό παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουν μαυραγορίτες, μέλη της δωσιλογικής κυβέρνησης, επίορκα στελέχη της Ειδικής Ασφάλειας και αξιωματικοί των Ες Ες.
Μέσα από την περιπλάνησή του σε παράνομα στέκια, καζίνο και καμπαρέ αλλά και στα κολαστήρια της Γκεστάπο, θα αναζητήσει την αλήθεια, ενώ με τη βοήθεια ενός βετεράνου της αστυνομίας και μιας μυστηριώδους κοπέλας θα βρεθεί μπροστά σε ένα παράτολμο σχέδιο που θα κρίνει χιλιάδες ζωές.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, που φωτίζει την πιο σκοτεινή περίοδο της Κατοχής και αναδεικνύει άγνωστους έως τώρα πρωταγωνιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου