Πρόκειται για βιβλίο με πρωτότυπη δομή. Ένα ζευγάρι που αγαπήθηκε πολύ έχει καταλήξει στο χωρισμό και στην ουσία όλο το βιβλίο είναι εξιστόρηση των αναμνήσεων και των συναισθημάτων που τους δημιουργούνται όταν βλέπουν ρούχα ή αντικείμενα που στο παρελθόν και κατά τη διάρκεια της σχέσης τους ανήκαν στον άλλον. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου μας μιλά η γυναίκα και στο δεύτερο ο άντρας.
Αυτό που σκεφτόμουν όσο διάβαζα το βιβλίο είναι ότι ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει είναι "αληθινό". Ένα απλό, καθημερινό, μάλλον αταίριαστο ζευγάρι που έζησε μαζί για κάποιο χρονικό διάστημα, δημιούργησε αναμνήσεις που πια πονάνε και τους δυο, διηγούνται περιστατικά που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη τους (διαφορετικά ο καθένας) αλλά και κάποια γεγονότα που ο καθένας μας δίνει τη δική του άποψη και τον τρόπο που το βίωσε.
Ως βιβλίο είναι καλογραμμένο, δεν κουράζει ούτε στο ελάχιστο, δεν φορτίζει πολύ συναισθηματικά αλλά σε βάζει με ευκολία μέσα στο μυαλό του άντρα ή της γυναίκας. Αξιοσημείωτο είναι και το ότι η γραφή αλλάζει στα δύο μέρη, οι αναμνήσεις της γυναίκας είναι πιο συναισθηματικές, του άντρα λίγο πιο σκληρές, επικεντρωμένες σε διαφορετικά πράγματα, αλλά εξίσου αληθινές.
Γενικά, είναι από τα βιβλία που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχουν γίνει πιο γνωστά. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, μάλιστα και διπλάσιο να ήταν σε μέγεθος θα το διάβαζα με ευχαρίστηση.
Βαθμολογία: 9/10.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
"Αυτό που δεν περίμενα ποτέ ήταν να χαρίσεις ένα από τα Ωμέγα σου στον πατέρα μου, δε θυμάμαι ποιο, μπορεί να ήταν και το πιο ασήμαντό σου, αλλά ήταν Ωμέγα, και μάλιστα όταν δε θα μπορούσε ούτε να σ' ευχαριστήσει ούτε και να το ευχαριστηθεί. Του το χάρισες όταν ήταν πεθαμένος, ναι, του το βάλαμε στον τάφο του, όπως κάτι βασιλιάδες που τους θάβανε με τα κτερίσματά τους. Έτσι θάφτηκε κι ο πατέρας μου, με ένα Ωμέγα, σαν βασιλιάς, και με συγκίνησες και σου είμαι ευγνώμων γι' αυτή σου την κίνηση, να αναβαθμίσεις τον πατέρα μου μετά θάνατον, αλλά να, τώρα που το σκέφτομαι, ενοχλούμαι, να είναι ο πατέρας μου δυο μέτρα κάτω απ' τη γη, λιωμένος, και στον καρπό του, στο κόκαλο που έχει απομείνει απ' τον καρπό του, να κρέμεται το αγαπημένο σου Ωμέγα κι εσύ να μην είσαι πια στη ζωή μου, μέρος απ' τη ζωή μου, αλλά ανάμνηση".
Ένας άνδρας και μια γυναίκα αφηγούνται. Μοναδικό τεκμήριο της προηγηθείσας κοινής ζωής τους, τα ρούχα της και τα ρούχα του, άλλα λησμονημένα την ώρα του αποχωρισμού, άλλα απλώς ορόσημο μνήμης.
Η συγγραφέας, μέσα από την αφήγηση κάθε προσώπου, με έναυσμα τα ρούχα του άλλου, χτίζει, αναλύει και ψυχογραφεί τους ήρωές της. Παρακολουθεί την πορεία μιας σχέσης ζωής, τοποθετημένης στο πλαίσιο της σημερινής εποχής, τις αξίες της οποίας ανατέμνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου