Κλείνοντας την τελευταία σελίδα του βιβλίου, αυτό που γυρνάει στο μυαλό μου πιο έντονα ακόμα και από την ίδια την ιστορία που μόλις διάβασα, είναι ότι ο συγγραφέας τελικά φαίνεται να έχει συγγραφικές ικανότητες που λίγοι μπορούν να παινευτούν πως έχουν.
Ο τρόπος που γράφει μου θύμισε αμυδρά κάτι από King, ή μάλλον για να μιλήσω πιο σωστά, μου θύμισε τα συναισθήματα που μου δημιουργούνταν όταν νεότερη (προ εικοσαετίας) διάβαζα τα βιβλία του King. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική και οι χαρακτήρες αναλύονται στον βαθμό που πρέπει, χωρίς να γίνει η παραμικρή προσπάθεια να γίνουν συμπαθείς στους αναγνώστες (παίρνουν όλοι ανεξαιρέτως από εμένα το βραβείο των πιο αντιπαθητικών μυθιστορηματικών ηρώων του 2020). Η πλοκή εξελίσσεται με τεράστια μαεστρία, οι σκέψεις των πρωταγωνιστών και τα όσα διαδραματίζονται περιγράφονται με μεγάλη προσοχή, ενώ οι αποκαλύψεις του παρελθόντος δίνονται ακριβώς τη χρονική στιγμή που πρέπει. Πραγματικά, πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς θα καταφέρει να κλείσει αυτήν την ιστορία, αλλά τελικά όλα μπήκαν στη θέση τους χωρίς να μου μείνουν κενά.
Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι ότι κατάφερε και με έπιασε εντελώς απροετοίμαστη αρκετές φορές. Εκεί που ήμουν απορροφημένη από τη διήγηση, συνέβαινε κάτι και βρισκόμουν να ανατρέχω σε ήδη διαβασμένες σελίδες, σίγουρη ότι είχα εντοπίσει λάθος ή κενά στην πλοκή. Τελικά όλα ήταν τόσο μελετημένα, που δεν βρήκα πουθενά τέτοιο κενό, οπότε οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ένα πολύ καλοδουλεμένο βιβλίο.
Στο οπισθόφυλλο υπάρχει ο χαρακτηρισμός «ανατρεπτικό». Δεν ξέρω αν θα το θεωρήσετε όλοι έτσι (για εμένα σίγουρα ήταν, με εξέπληξε πολλές φορές με την τροπή που πήραν τα γεγονότα, αλλά σίγουρα μάντεψα κάποιες εξελίξεις). Το θέμα είναι ότι είναι καλογραμμένο, δεν κάνει κοιλιά και ακόμη και αν είχα μαντέψει τον τρόπο που τελειώνει όταν ήμουν στην πρώτη σελίδα (που δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση) σίγουρα πάλι θα το έβρισκα εξαιρετικό αφού ανήκω στην μερίδα εκείνη των αναγνωστών που διαβάζω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για να μπω μέσα στο μυαλό του δολοφόνου, της αστυνομίας ή όποιου άλλου παρουσιάζεται στο βιβλίο και δεν με ενδιαφέρει τόσο το ποιος είναι ο δολοφόνος. Ειδικά ο συγκεκριμένος συγγραφέας, στο άλλο του βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά ( το "13" ), μας δίνει τον δολοφόνο από τις πρώτες κιόλας σελίδες και κανέναν δεν πείραξε αυτό.
(Α, με την ευκαιρία που αναφέρθηκα στο "13", να πω ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι δικαστικού περιεχομένου, είναι ξεκάθαρα αστυνομικό, οπότε όσοι περιμένετε να βρείτε μέσα τον Έντι Φλιν....ε, δεν θα τον βρείτε.)
Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, να πω ότι βρήκα το βιβλίο εξαιρετικό, είχα καιρό να χαρώ τόσο πολύ με την ανάγνωση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος, οπότε ξεκάθαρα το συνιστώ σε όλους όσους αρέσκονται στο είδος.
Βαθμολογία: 9/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
ΠΡΙΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ:
1. Η αστυνομία προσπαθεί να με κατηγορήσει για φόνο.
2. Κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι ή πώς τον έκανα.
3. Αν πιστεύεις ότι με έχεις βρει, είσαι το επόμενο θύμα.
Όταν διαβάσεις το βιβλίο, θα καταλάβεις ότι η αλήθεια είναι ακόμα πιο ανατρεπτική απ’ ό,τι νόμιζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου