Τα βλέπω - Γιώτα Καλαμαρά

Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα  που αν και μικρό σε έκταση είναι πλήρες τόσο σε πλοκή όσο και σε νοήματα.

Ο πρωταγωνιστής είναι ένα σιχαμερό ανθρωπόμορφο ον, ο Δημήτρης. Αλκοολικός και εθισμένος στον τζόγο, πιστεύει ακράδαντα ότι όλοι του χρωστάνε σε αυτήν τη ζωή και ότι έχει μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Βασανίζει τη γυναίκα του και στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορεί για την κόρη του.

Κάποια στιγμή γνωρίζει τον Νίκο, έναν νεαρό που του θυμίζει τον εαυτό του σε νεότερη ηλικία και είναι ο γιος που πάντα ήθελε και ποτέ δεν απέκτησε. Από αυτή τη στιγμή η πλοκή ξεκινά να εκτυλίσσεται με γρήγορους ρυθμούς.

Το βιβλίο θίγει με πολύ περιγραφικό τρόπο κάποια πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα. Η μητέρα του Δημήτρη τον μεγάλωσε δίνοντάς του ότι επιθυμούσε, κάνοντάς τον να πιστέψει ότι είναι ο απόλυτος άρχοντας και οι γυναίκες πρέπει να τον υπηρετούν. Συνεπώς, όταν πια αυτός παντρεύεται, απαιτεί από τη σύζυγό του να του παρέχει τροφή και καθαρά ρούχα αφού της έκανε την τιμή να την παντρευτεί. Μάλιστα, γίνεται εξαιρετικά βίαιος απέναντί της όταν δεν ικανοποιείται πλήρως. Η ενδοοικογενειακή βία, η βία γενικά, είναι ένα ζήτημα που πια (ευτυχώς) το συναντάμε αρκετά συχνά σε βιβλία. Προσωπικά πιστεύω ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετή η ενημέρωση που υπάρχει πάνω σε αυτό το θέμα, οπότε υποστηρίζω έντονα όλα τα βιβλία που ασχολούνται με το θέμα. Ωστόσο, σε αυτό το βιβλίο υπάρχει μια πολύ παραστατική περιγραφή της βιαιότητας του Δημήτρη, η οποία πιστεύω θα προκαλέσει ανατριχίλα σε πολλούς αναγνώστες.

Ο εθισμός στον τζόγο και το αλκοόλ είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, πόσο μάλλον που συχνά συναντάμε στον εθισμένο άνθρωπο και βίαιες συμπεριφορές. Η συγγραφέας βρήκε τα κατάλληλα λόγια και μετέφερε την εικόνα του μεθυσμένου Δημήτρη αρκετές φορές. Όσον αφορά τον τζόγο: η ιδέα του τουρνουά πόκερ ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να πατήσει πάνω της μεγάλο και πολύ σημαντικό τμήμα της πλοκής. Προσωπικά δεν παίζω χαρτιά σχεδόν καθόλου, ωστόσο μέσα στο βιβλίο η συγγραφέας δίνει κάποιες βασικές διευκρινήσεις για τους κανόνες του παιχνιδιού, τίποτα περισσότερο από ότι μας χρειάζεται για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Επίσης, δεν περιγράφει τόσο τη διαδικασία του παιχνιδιού αλλά επικεντρώνεται στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του Δημήτρη κατά τη διάρκεια αυτού.

Στο βιβλίο υπάρχει και το στοιχείο του μεταφυσικού, «η σκιά» που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Δεν θα πω πολλά για αυτήν, μόνο ότι είναι ένα εύρημα που λύνει τα χέρια της συγγραφέως ώστε να δώσει στην ιστορία την πλοκή που επιθυμεί.

Γενικά, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και μας παρουσιάζει μια άσχημη πλευρά της ζωής

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Χαρτοπαιξία, βιαιότητα, αλκοολισμός.

Ο Δημήτρης είναι ένας άντρας εθισμένος σε καταστροφικά πάθη. 

Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνει τον νεότερο εαυτό του. Ένας περίεργος δεσμός πλέκεται μεταξύ τους καθώς τα πάθη ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο.

Ένα τουρνουά πόκερ, ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και ένοχα μυστικά που απειλούν να αποκαλυφθούν, υπό το άγρυπνο βλέμμα μια σκιάς.