Τελείωσα χτες το βράδυ την ανάγνωση αυτού του βιβλίου και ψάχνω να βρω τρόπο να πω τις εντυπώσεις που μου άφησε. Εδώ και καιρό διαβάζω παντού εγκωμιαστικές κριτικές, ενδιάμεσα και κάνα δύο που το "θάβουν", όπως πολύ συχνά συμβαίνει με βιβλία που αγάπησε μεγάλος αριθμός αναγνωστών. Αυτό έχει συμβεί και σε εμένα πολλές φορές, βιβλία που εκθειάζονται εμένα να μη μου αρέσουν, ίσως επειδή έχω τεράστιες προσδοκίες. Άφησα λοιπόν να ξεφουσκώσει όλος ο ενθουσιασμός που αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο και μετά το έπιασα. Και, εντάξει, είναι πραγματικά καλό.
Δεν ξέρω αν είναι ένα "βιβλίο αριστούργημα", είναι σίγουρα όμως εξαιρετικά καλογραμμένο και μας λέει μια πολύ όμορφη ιστορία. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο που να μοιάζει στην πλοκή με αυτό. Η Κάια, παιδί ακόμη, αναγκάζεται να επιβιώσει μόνη της σε ένα σπίτι (καλύβα πες καλύτερα) δίπλα σε έναν βάλτο, αφού όλη της η οικογένεια φεύγει και την αφήνει ολομόναχη. Είναι εξαιρετικές οι σελίδες που περιγράφονται τα συναισθήματά της όταν φεύγει η μητέρα της, το ίδιο και ο τρόπος που η συγγραφέας μας μεταφέρει τον πόνο και το βαθύ αίσθημα της εγκατάληψης που στοιχειώνει την Κάια για όλη της τη ζωή. Με πανέμορφο τρόπο περιγράφει τη ζωή των κατοίκων του βάλτου, αλλά και γενικότερα τη ζωή στην Αμερική τις δεκαετίες του 1950 και 1960 καθώς και το πώς αλλάζει ο τρόπος που η Κάια αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της όσο μεγαλώνει.
Εκτός από την όμορφη ιστορία, μου άρεσε πολύ και ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας περνά πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα στον βάλτο. Δεν κουράζει, δεν πλατειάζει και όλες μα όλες οι πληροφορίες είναι άριστα ενσωματωμένες στην πλοκή. Εξίσου όμορφος είναι και ο τρόπος που δένει την ιστορία του παρελθόντος με την ιστορία του "παρόντος".
Δεν υπάρχει από εμένα κάτι αρνητικό να πω για το βιβλίο, είναι μια πολύ καλογραμμένη όμορφη ιστορία.
Βαθμολογία: 9/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;
Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.
Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου