Η χορτοφάγος - Han Kang

Μερικές φορές νιώθω ότι διαβάζω άλλο βιβλίο εγώ και άλλο όλοι οι υπόλοιποι. Μια από αυτές τις φορές είναι και αυτή, με την χορτοφάγο. Ρε παιδιά, δεν μου άρεσε. Εντάξει, έχω διαβάσει και χειρότερα, έχω αφήσει και αδιάβαστα βιβλία, δεν ήταν και τόσο κακό το συγκεκριμένο αλλά δεν μου άρεσε, για εμένα απέχει χιλιόμετρα ολόκληρα από αυτό που εγώ θα χαρακτήριζα ως εξαιρετικό βιβλίο,.

Καταρχήν, βρήκα την πρωταγωνίστρια εντελώς αχώνευτη. Μα εντελώς όμως. Ένας άνθρωπος υποταγμένος, υποτονικός, υπάκουος, που ξαφνικά αποφασίζει να βγάλει από τη ζωή της οτιδήποτε σχετίζεται με τα ζώα. Γίνεται vegan (νομίζω αυτός είναι ο σωστός όρος...τέλος πάντων σταματά να χρησιμοποιεί ό,τι προέρχεται από ζώα). Και με αφορμή αυτό το γεγονός, η συγγραφέας περιγράφει πώς αντέδρασε η οικογένειά της και γενικότερα η κοινωνία. Μέχρι τη στιγμή που η πρωταγωνίστρια... αποφασίζει να ζήσει σαν να είναι φυτό. Ναι. 

Σαν ιδέα είναι μια χαρά, το πρόβλημα είναι στην πορεία που πήρε  η ιστορία και κυρίως στις αντιδράσεις των εμπλεκομένων. Σε μια κριτική στο goodreds κάποιος έγραψε ότι στο βιβλίο: "όλοι ο άντρες είναι γουρούνια.." κτλ και έχει απόλυτο δίκιο, με βρίσκει σύμφωνη, βρίσκω το βιβλίο ρατσιστικό σε αυτόν τον τομέα. Να προσθέσω επίσης ότι προβάλλεται και εξυμνείται  "η γυναικεία αλληλεγγύη και αγάπη προς τις άλλες γυναίκες σε όλο της το μεγαλείο", που επίσης είναι εκτός πραγματικότητας έτσι όπως παρουσιάζεται, στην Ελλάδα τουλάχιστον . Κάτι θέλει να περάσει η συγγραφέας, κάτι εννοεί προφανώς, αλλά δεν το πιάνω, μάλλον τα ήθη στην Κορέα διαφέρουν πολύ από τα σημερινά δικά μας. Ή από ότι συμβαίνει στον δικό μου περίγυρο τέλος πάντων. 

Οπότε, η πλοκή δεν μου άρεσε καθόλου. 

Τι μου άρεσε; Ο τρόπος που είναι δομημένη η ιστορία. Τρία άτομα μιλούν, περιγράφουν όλη την πορεία της ΓιονγκΧιε από υποταγμένη σύζυγος σε ...εεεε, ας πούμε σε φυτό (τέλος πάντων). Ακόμη κι αν όλοι (μα όλοι ανεξαιρέτως) οι εμπλεκόμενοι στην ιστορία μού ήταν εξαιρετικά αντιπαθείς, ο κάθε χαρακτήρας περιγράφεται εξαιρετικά και είναι τόσο σαφείς οι διαφορές στον χαρακτήρα και στο πώς αντιμετωπίζουν τη ζωή, που σπάνια συναντάς σε μυθιστόρημα. 

Επίσης, το διάβασα εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα. Δεν βαρέθηκα, απλά δεν μου άρεσε. 

Βαθμολογία: Ξέρω κι εγώ; Ας βάλω 5

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η ΓιόνγκΧιε και ο σύζυγός της είναι δύο άνθρωποι του μέσου όρου. Εκείνος πηγαινοέρχεται δουλοπρεπώς στο γραφείο του, δεν διακατέχεται από καμία φιλοδοξία. Εκείνη δεν τη χαρακτηρίζει κανένα πάθος, είναι απλώς μια αφοσιωμένη νοικοκυρά. Η μονοτονία του γάμου τους ανατρέπεται όταν η ΓιόνγκΧιε αποφασίζει μια μέρα να μην ξαναφάει κρέας. Δεν δίνει εξηγήσεις. «Είδα ένα όνειρο», αυτό λέει μονάχα. Πρόκειται για μια μικρή ένδειξη ανεξαρτησίας, η οποία όμως μπορεί να θεωρηθεί ακραία και να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη σε μια χώρα όπως η Νότια Κορέα. Και δεν φτάνει αυτό. Η παθητική αντίσταση της ΓιόνγκΧιε, μια διαδικασία ιδιότυπης μεταμόρφωσης, ξεπερνά κάθε όριο γκροτέσκου. Ποτέ δεν φορούσε με ευχαρίστηση σουτιέν, αλλά τώρα αρχίζει να το κάνει και δημοσίως. Επιπλέον, ονειρεύεται να ζήσει σαν φυτό. Σύσσωμη η οικογένεια θα στραφεί τελικά εναντίον της. Η βραβευμένη Χορτοφάγος είναι μια ιστορία καφκικής σύλληψης που αναπτύσσεται σε τρεις πράξεις. Ένα μυθιστόρημα σαγηνευτικό και αλλόκοτο, βίαιο και αισθησιακό, με το οποίο η ΧανΓκανγκ, από τις δημοφιλέστερες λογοτεχνικές φωνές της Άπω Ανατολής, διερευνά την επιθυμία και την ντροπή, την καταπίεση και την εξουσία.