Το πράσινο σημειωματάριο - Clare Pooley

Αχ αυτή η υπερβολική διαφήμιση, το έκαψε για εμένα το βιβλίο. Μετά από τόσους διθυράμβους νόμιζα θα διαβάσω το καλύτερο και πιο γλυκό ανάλαφρο κοινωνικό μυθιστόρημα της χρονιάς...Ε, δεν είναι κάτι τέτοιο. Καλό είναι, δεν μπορώ να πω, μια χαρά είναι, όμως εγώ περίμενα ότι θα διαβάσω κάτι εξαιρετικό. Δεν μου ζέστανε την καρδιά, δεν μου έφτιαξε τη διάθεση, δεν το βρήκα ούτε καν γλυκούλικο. Ούτε πρόκειται φυσικά να με κάνει καλύτερο άνθρωπο . 

Σαν ιδέα είναι καλό, και σαν εκτέλεση μια χαρά είναι, η συγγραφέας είχε μια πολύ καλή ιδέα και την ανέπτυξε όσο καλύτερα μπορούσε. Όμως οι πρωταγωνιστές ήταν λίγο υπερβολικοί σαν χαρακτήρες, ήταν απόλυτοι στα "θέλω" τους αλλά μόλις γνωρίστηκαν μεταξύ τους άλλαξαν τρόπο σκέψης και είδαν τον κόσμο διαφορετικά. Τέλος πάντων, αυτό δεν με πείραξε τόσο. Όμως η γραφή ήταν απλή, οι διάλογοι ήταν πολλοί (καλό αυτό, κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη) αλλά ήταν λίγο απλοϊκοί. 

Γενικά πάντως δεν δυσανασχέτησα διαβάζοντάς το, αν δεν περίμενα να διαβάσω ένα, ας πούμε θαύμα της λογοτεχνίας θα μου άρεσε πιο πολύ. 

Βαθμολογία: Έλα μου ντε, είμαι ανάμεσα σε 5 - 7/10.

(Πραγματικά αυτή τη στιγμή νιώθω ότι αξίζει για 5, αλλά νομίζω ότι αν το διάβαζα χωρίς να έχω ακούσει τίποτα για αυτό θα έβαζα παραπάνω...)

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

«Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;»: Αυτή είναι η ερώτηση που γράφει σ’ ένα ανοιχτοπράσινο σημειωματάριο με την επιγραφή «Το πείραμα της αυθεντικότητας» ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος εβδομήντα εννέα ετών. Αφήνει το τετράδιο στο καφέ της Μόνικα στην Οδό Φούλαμ πυροδοτώντας έτσι μια αλυσίδα γεγονότων που θα αλλάξει τις ζωές των έξι πρωταγωνιστών.

Στο σημειωματάριο αυτό ο καθένας τους θα αποκαλύψει τις ενδόμυχες αλήθειες και επιθυμίες του και μέσα από την αλληλεπίδρασή τους θα ανακαλύψουν όλοι τη δύναμη αλλά και τον κίνδυνο της ειλικρίνειας.