Οικιακή βοηθός - Stephanie Land

Η αληθινή ιστορία της Στέφανι, όπως μας τη διηγείται η ίδια. Η απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη της άλλαξε τελείως τη ζωή της και επιπλέον την ανάγκασε να ακυρώσει το όνειρό της για σπουδές. Εμείς παρακολουθούμε τη συνεχή προσπάθειά της να συντηρήσει την κόρη της και τον εαυτό της στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στο ελάχιστο εισόδημά της, σε μια μικρή διατροφή που της δίνει ο πατέρας της μικρής και στα κρατικά επιδόματα.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι προφανώς πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί ολομόναχος, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει ούτε το εισόδημα που χρειάζεται για τα πιο βασικά. Στις ΗΠΑ, που θεωρούνται ανεπτυγμένο κράτος, υπάρχει κρατική πρόνοια για άτομα με ελάχιστο εισόδημα και η Στέφανι με την κόρη της ζουν βασίζοντας κατά μεγάλο ποσοστό την επιβίωσή τους στα κουπόνια για τρόφιμα και στα διάφορα επιδόματα που δικαιούνται. Χρειάστηκε μάλιστα να ζήσουν για κάποια περίοδο και σε καταφύγιο αστέγων. Αυτά όλα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, γιατί όσο διάβαζα για τις δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετώπιζαν η Στέφανι και η κόρη της, συνέχεια γυρνούσε στο μυαλό μου η σκέψη ότι στην Ελλάδα τα πράγματα πιθανόν να είναι ακόμη χειρότερα και να είναι απλά αδύνατον να επιβιώσεις σε μια τέτοια περίπτωση.

Αυτό που θα μου μείνει σαν κύριο συναίσθημα τώρα που τελείωσα το βιβλίο, είναι το άγχος και η αγωνία της Στέφανι μήπως συμβεί κάτι έκτακτο στο οποίο δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει. Και όταν λέω έκτακτο εννοώ να αρρωστήσει η κόρη της και να αναγκαστεί να την κρατήσει στο σπίτι- οπότε θα χάσει μεροκάματα, να αρρωστήσει η ίδια και να μην μπορέσει να πάει στη δουλειά- οπότε θα χάσει μεροκάματα, να χαλάσει το αυτοκίνητό της και να μην μπορεί να πάει στις δουλειές της- οπότε θα χάσει μεροκάματα. Εκτός όμως από αυτά που την αγχώνουν, μας μιλά Ακαι για όσα τη στεναχωρούν, όπως η απαξίωση που αντιμετωπίζει ακόμη και από φιλικά της πρόσωπα που θεωρούν ότι στην ουσία πληρώνουν (μέσω των φόρων) για να ζει αυτή δωρεάν, για τους γονείς της που αδυνατούν να σταθούν δίπλα της και να τη βοηθήσουν, για τη μοναξιά της και την ανάγκη της να αγαπηθεί. Αλλά μιλά και για τα όνειρά και τις ελπίδες της για το μέλλον.

Μου άρεσε πολύ που περιγράφει τα σπίτια που καθαρίζει. Γράφει για τις συνήθειες των ιδιοκτητών τους, για κάποια στοιχεία της καθημερινότητάς τους που μπορεί να τα καταλάβει παρατηρώντας τα σπίτια τους, και φυσικά για τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουν. Είναι νομίζω, μια συλλογή ανθρώπων και συμπεριφορών αρκετά αντιπροσωπευτική.

Όλη η ιστορία μου άρεσε. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, με όμορφες περιγραφές, γλυκόπικρο αλλά χωρίς να μεμψιμοιρεί. Χάρηκα που το διάβασα, ρίξτε μια ματιά σε λίγες σελίδες και νομίζω θα σας αρέσει, το συστήνω σε όλους θέλουν να διαβάσουν μια ιστορία ζωής.

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

"Η κόρη μου έμαθε να περπατάει σε καταφύγιο αστέγων".

Έτσι ξεκινάει η Οικιακή βοηθός, η δυνατή, συγκινητική και εντέλει εμψυχωτική αληθινή ιστορία της Στέφανι Λαντ. Η Στέφανι, που έγινε αναπάντεχα μητέρα στα 28 της, δούλευε ατελείωτες ώρες ως καθαρίστρια για να παρέχει στέγη στην κόρη της, καθαρίζοντας τις τουαλέτες των πλουσίων, ενώ προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με τις σπουδές της, την επιδοτούμενη στέγαση και μια σωρεία κρατικών επιδομάτων.

Μέσα σε όλα αυτά, η Στέφανι έγραφε. Έγραφε τις ιστορίες που δεν λέγονταν. Τις ιστορίες εκείνων που κυνηγούν το αμερικάνικο όνειρο, δουλεύουν μέχρι εξάντλησης και αμείβονται ελάχιστα. Έγραφε για να μην ξεχάσει τον αγώνα, για να καταρρίψει τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις για τους φτωχούς εργαζόμενους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το ειλικρινές και αριστοτεχνικά γραμμένο βιβλίο, που αποκαλύπτει τη σκοτεινή αλήθεια για όσα χρειάζεται να κάνεις για να επιβιώσεις και τελικά να τα καταφέρεις στη γεμάτη ανισότητες κοινωνία μας.

Η Οικιακή βοηθός είναι η ιστορία της Στέφανι, αλλά δεν ανήκει αποκλειστικά σε εκείνην. Είναι ένας φόρος τιμής στο θάρρος, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.