Φτου και βγαίνω, ζωή - Ρούλα Σαμαϊλίδου

Η ιστορία αρχίζει με την περιγραφή της καθημερινότητας και των σχέσεων ανάμεσα στους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους που ζουν ήρεμα και αρμονικά στη Λήμνο του 1923. Η Ελλάδα έχει υποστεί καταστροφική ήττα στον επεκτατικό πόλεμο της Μικράς Ασίας και η Λήμνος είναι γεμάτη πρόσφυγες, όταν υπογράφεται η συνθήκη της Λωζάνης και αποφασίζεται η ανταλλαγή πληθυσμών. Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να φύγουν, να αφήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και στη θέση τους να έρθουν άλλοι, επίσης εκτοπισμένοι από τον χώρο κατοικίας τους, Έλληνες Χριστιανοί  από την Τουρκία. Και έτσι ξεκινά η εξιστόρηση της ταραχώδους ζωής της κύριας πρωταγωνίστριας του βιβλίου, της Ανδριανής, η οποία στα χρόνια που την παρακολουθούμε θα μας μεταφέρει στη Λήμνο και στην Αθήνα.

Μου άρεσε πολύ όλο το πρώτο μέρος της ιστορίας, αυτό που διαδραματίζεται στη Λήμνο. Βρήκα πολύ όμορφη την περιγραφή της συγγραφέως για τις συνήθειες των μουσουλμάνων αλλά και τον τρόπο με τον οποίο περιέγραψε το πώς έγιναν σιγά σιγά δεκτοί στην κοινωνία της Λήμνου οι πρόσφυγες. Ακόμη πιο παραστατικός είναι ο τρόπος που απέδωσε την απελπισία των Μουσουλμάνων που χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί, έπρεπε να αφήσουν πίσω όσα είχαν οικεία και να αρχίσουν από την αρχή σε ένα ξένο μέρος. Ακριβώς όπως αντίστοιχα έγινε και με τους Έλληνες δηλαδή... 

Στη συνέχεια ο χώρος αλλάζει και ακολουθούμε την Ανδριανή στην Αθήνα. Μέσα από τη ζωή της βλέπουμε στοιχεία της καθημερινότητας της εποχής του μεσοπολέμου, σε μια χώρα που  προσπαθεί από τη μια να διαχειριστεί τις συνέπειες μιας βαριάς ήττας και από την άλλη να ακολουθήσει την πορεία ενός κόσμου που αλλάζει. Ο φεμινισμός κάνει δειλά την εμφάνισή του και οι γυναίκες αρχίζουν να διεκδικούν δικαιώματα όπως το να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση. Η συγγραφέας μας περιγράφει της ζωή της Ανδριανής και εμείς από δίπλα παρακολουθούμε τη ζωή και των υπόλοιπων ατόμων που την περιβάλλουν, πολλές μικρές καθημερινές ιστορίες που καταφέρνουν με μεγάλη ευκολία να μας βάλουν στο κλίμα της εποχής. 

Μου άρεσε πολύ το βιβλίο, είναι από τα μυθιστορήματα που δίνουν μια πλήρη ιστορία και σε αφήνουν ικανοποιημένο. Ίσως να μου άρεσε λίγο περισσότερο η ιστορία που διαδραματίζεται στη Λήμνο, νομίζω ότι λόγω της τραγικότητας των (ιστορικών) γεγονότων τα συναισθήματα είναι πιο συμπυκνωμένα και πιο έντονα. Αλλά και η περιγραφή της ζωής στην Αθήνα είναι πολύ όμορφη... Αν στο πρώτο μέρος η ιστορία είναι πιο έντονη συναισθηματικά, στο δεύτερο μέρος τα πρωτεία παίρνουν οι ζωντανές εικόνες, ήταν σαν να παρακολουθώ ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. 

Ο τρόπος που γράφει η συγγραφέας μου είναι γνωστός και πολύ αγαπητός. Ήρεμη γραφή, στρωτή, εξιστόρηση χωρίς κοιλιά αλλά και χωρίς πολύ μεγάλες εντάσεις ( ή πιο σωστά θα έπρεπε να πω: χωρίς παράλογες κλιμακώσεις). Το κλείνω πλήρως καλυμμένη και ευχαριστημένη. 

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Φτου και βγαίνω. Μια έκφραση που χρησιµοποιούν τα παιδιά σε οµαδικά παιχνίδια τους. Φτου και βγαίνω, ζωή. Μια φράση που πρωταγωνιστεί στα χείλη της Ασιµέ, µιας γυναίκας που αγωνίζεται να αναδυθεί µέσα από τις στάχτες της παίρνοντας τη ζωή στα χέρια της κόντρα στη θέληση των δικών της, του κατεστηµένου και των συµφωνιών που είχαν υπογραφεί. Προειδοποίηση και πρόκληση µαζί. Η ίδια φράση και στα χείλη της Αδριανής Καλαϊτζή, όταν µε την ανταλλαγή οι πόρτες της Ελλάδας άνοιξαν να υποδεχθούν τους Έλληνες της Ανατολής και ο βοριάς την έφερε στο νησί της Λήµνου. Το παρελθόν της ένα µυστήριο… Η πορεία της ανάµεσα σε δίκαιους και άδικους, συνετούς και µισάνθρωπους.

Ένα µυθιστόρηµα γεµάτο πάθη και περιπέτεια σε µια περίοδο πολιτικοκοινωνικών ανατροπών. Ένας φλογερός έρωτας και µια δολοφονία αναστατώνουν τη µικρή κοινωνία του Κάστρου αλλά και την Αθήνα του Μεσοπολέµου.