Το πρώτο μέρος μου άρεσε πάρα πολύ. Η συγγραφέας ξεκινά με τη γέννηση της Λεϊλά στην πόλη Bαν, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και φτάνει μέχρι τα γεγονότα που προηγήθηκαν της δολοφονίας της σε ένα στενό της Κωνσταντινούπολης περίπου σαράντα χρόνια αργότερα. Βρήκα πολύ ενδιαφέροντα όσα λέει για την παιδική της ηλικία. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έναν νομίμως δίγαμο πατέρα που ακολουθούσε τις επιταγές της θρησκείας αρκετά πιστά, οπότε τα λίγα πράγματα που αφορούν την δομή και τη λειτουργία της οικογένειάς της αν και φάνταζαν εξωπραγματικά στα μάτια μου, σίγουρα τα διάβασα προσηλωμένη. Μιλά επίσης και για τα γεγονότα που την οδήγησαν να το σκάσει από το σπίτι και να πάει στην Κωνσταντινούπολη, και μέσα απ' όσα λέει γίνεται φανερή η άκρως υποβιβασμένη θέση στην οποία είχαν την γυναίκα στην Τουρκία. Ταυτόχρονα γνωρίζουμε τους φίλους της και μέσα από τις δικές τους ιστορίες βλέπουμε τον τρόπο που αντιμετώπιζαν την εποχή εκείνη τα άτομα που λόγω κάποιων χαρακτηριστικών τους διαφοροποιούνταν από το ευρύ ποσοστό του πληθυσμού (όπως για παράδειγμα οι τρανσέξουαλ και τα άτομα με γενετικές διαφοροποιήσεις όπως ο νανισμός). Όλη η ιστορία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Το δεύτερο και το τρίτο μέρος δεν μου φάνηκαν ισάξια του πρώτου. Δεν θα αποκαλύψω για την πλοκή περισσότερα απ' όσα έχω ήδη πει στην δεύτερη παράγραφο, θα πω μόνο ότι τμήμα της ιστορίας και συγκεκριμένα το κομμάτι που μιλά για την κηδεία της Λεϊλά θα προτιμούσα να λείπει ολόκληρο. Το βρήκα εντελώς αταίριαστο σαν ιστορία με όσα μας περιγράφονται πριν, "δεν κολλάει" για να γίνω πιο σαφής. Αντίθετα, μου άρεσε πολύ το κομμάτι που μιλά για την επίδραση που έχει ο θάνατος της Λεϊλά στους φίλους της, η συγγραφέας περιέγραψε ωραία τη θλίψη και τις σκέψεις τους, όπως και τις αποφάσεις που πήραν για να αλλάξουν τη ζωή τους. Και αν είχε κλείσει κάπως έτσι το βιβλίο, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη. Τέλος πάντων.
Η ροή της ιστορίας είναι γρήγορη, η περιγραφή των χαρακτήρων άψογη αφού όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε υπάρχουν στο κείμενο. Και σίγουρα η συγγραφέας μέσα από τις εξελίξεις της ιστορίας έχει καταφέρει να τονίσει όσα ήθελε να πει σχετικά με τον τρόπο που η τουρκική κοινωνία της εποχής που περιγράφει επηρεάζει και καθορίζει τη ζωή των γυναικών. Πάρα το ότι ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας δεν μου άρεσε, το βιβλίο στο σύνολό του μου άρεσε πολύ, νομίζω ότι έμαθα αρκετά πράγματα και με γέμισε με συναισθήματα. Σίγουρα το συστήνω, αξίζει πέρα από κάθε αμφιβολία να διαβαστεί.
Βαθμολογία: 7/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Το πρώτο λεπτό μετά τον θάνατό της, η συνείδηση της Τεκίλα Λεϊλά άρχισε να φθίνει, αργά και σταθερά, σαν την άμπωτη που απομακρύνεται από την ακτή…»
Για τη Λεϊλά, κάθε λεπτό μετά τον θάνατό της φέρνει στην επιφάνεια μια ανάμνηση των αισθήσεών της: κατσίκι με μπαχαρικά στιφάδο, εκείνο που θυσίασε ο πατέρας της για να γιορτάσει τη γέννηση του πολυπόθητου γιου• μπρίκια όπου αχνίζουν το λεμόνι με τη ζάχαρη για να αποτριχώνουν οι γυναίκες τις γάμπες τους, ενόσω οι άντρες προσεύχονται• τον καφέ με τους σπόρους καρδάμωμου που μοιράζεται μ’ έναν ωραίο φοιτητή στο πορνείο όπου δουλεύει. Κάθε ανάμνηση που αχνοσβήνει φέρνει πίσω τους φίλους που απέκτησε στη γλυκόπικρη ζωή της – φίλους που τώρα ψάχνουν απελπισμένα να τη βρουν…
Ένα πολύ δυνατό και υποβλητικό μυθιστόρημα από την πένα μιας από τις πιο σπουδαίες συγγραφείς της εποχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου