Λάχεσις. Η μια από τις τρεις Μοίρες που κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία καθόριζαν την ζωή του ανθρώπου λίγο μετά τη γέννησή του και συγκεκριμένα αυτή που καθορίζει την πορεία της ζωής. Πολύ πετυχημένος τίτλος για βιβλίο, από τους πιο ταιριαστούς, αποδίδει στην εντέλεια την πλοκή του μυθιστορήματος.
Η ιστορία ξεκινά με την Άννα, την πρωταγωνίστρια, που πηγαίνει από το μικρό χωριό όπου κατοικεί με τους γονείς της στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει ιατρική. Εκεί γνωρίζει τον Σταύρο που θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή της και θα αλλάξει την μέχρι τότε πορεία της. Στο (άτυπο) πρώτο μέρος του βιβλίου παρακολουθούμε τον γάμο της Άννας με τον Σταύρο και την άσχημη τροπή που παίρνει η ζωή της, αφού ο Σταύρος είναι ένας βίαιος άνθρωπος. Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα πολύ συνηθισμένο όπως δυστυχώς ακούμε καθημερινά, με το θύμα να μην μπορεί να απεγκλωβιστεί εύκολα από την επώδυνη και επικίνδυνη κατάσταση. Έτσι και η Άννα, δένεται σε έναν γάμο γεμάτο βία κάθε μορφής, γεμάτο περιορισμούς και απαγορεύσεις, που καθιστά αδύνατη την απελευθέρωσή της. Πολύ δυνατό το μήνυμα που περνά η συγγραφέας, οι περιγραφές του τρόπου με τον οποίο εξελίσσεται η κατάσταση και η βία αυξάνεται όλο και περισσότερο είναι έντονες και πολύ καλές. Εξίσου δυνατός είναι και ο τρόπος που περιγράφει τα συναισθήματα της Άννας και τις προσπάθειές της να απεγκλωβιστεί από αυτήν την κατάσταση και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Μέχρι τη στιγμή που με κάποιον τρόπο ο γάμος αυτός τελειώνει και την αφήνει εξουθενωμένη ψυχολογικά, πληγωμένη και αλλαγμένη.
Στο (άτυπο) δεύτερο μέρος παρακολουθούμε τη ζωή της Άννας όταν η βία εξαφανίζεται από τη ζωή της και την ακολουθούμε στη σταδιακή επαναφορά της σε μια τυπική κανονικότητα. Σαφώς αυτή η μετάβαση δεν είναι εύκολη, αφού πάντα οι βίαιοι άνθρωποι καταφέρνουν και απομονώνουν το θύμα τους ενώ ταυτόχρονα το γεμίζουν με ενοχές και αίσθημα ανικανότητας. Σιγά σιγά όμως, βρίσκει άτομα πρόθυμα να τη βοηθήσουν να σταθεί ξανά στα πόδια της, ανθρώπους που στέκονται δίπλα της και τη βοηθούν να ξαναστήσει τη ζωή της.
Το πρώτο μέρος μου άρεσε λίγο πιο πολύ, οφείλω να ομολογήσω. Λόγω θεματολογίας υπάρχει περισσότερη ένταση και οι εξελίξεις είναι πιο γρήγορες, ενώ το δεύτερο μέρος είναι πιο συναισθηματικό, με περισσότερους διαλόγους και πολύ ενδοσκόπηση. Στο σύνολό του το βιβλίο έχει πολλά να πει και όχι μόνο για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, αφού μέσα από τις ιστορίες των ατόμων που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια θίγονται πολλά διαφορετικά κοινωνικά ζητήματα.
Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω (αν και σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς ήδη την γνωρίζετε) και πραγματικά με χαρά διαπιστώνω ότι είναι μια άξια συγγραφέας, σίγουρα θα διαβάσω και άλλα δικά της. Όμορφος λόγος, σωστή γραφή, ωραία ιστορία και προσεγμένη πλοκή. Μπράβο της.
Βαθμολογία: 7/10Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αν υπάρχει κάποιος λόγος που γίνονται όλα…»
Ορεινή Κορινθία - Φενεός, λίμνη Δόξα, μοναστήρι Αγίου Γεωργίου
Η Άννα ζει μια ευτυχισμένη ζωή και κάνει όνειρα για το μέλλον. Κάποια μέρα, αποχαιρετά τον επίγειο παράδεισο της εφηβείας της κι ανοίγει τα φτερά της, για να πετάξει μακριά και να κατακτήσει τη ζωή. Παίρνει μαζί της σαν κληρονομιά, ένα μεγάλο μυστικό και τα σοφά λόγια της προγιαγιάς της, αποφασισμένη να τα κρατήσει φυλαχτό.
Η ζωή, όμως, είναι μια μεγάλη ανατροπή κι αυτό η Άννα δεν το είχε υπολογίσει. Αναγκάζεται να εγκαταλείψει τους στόχους και τα όνειρά της που μετατρέπονται σε εφιάλτες και τη στοιχειώνουν.
Αδιέξοδο η ζωή της, ο γάμος της κόλαση. Ο άντρας της, ένας χειριστικός, βίαιος κι επικίνδυνος άνθρωπος, γίνεται τροχοπέδη στα σχέδιά της, εξουσιαστής και δυνάστης της. Άκαρπη η προσπάθειά της να ξεγελάσει τον εαυτό της, πως όλα μπορούν ν’ αλλάξουν… και το μεγαλύτερο ψέμα, η αλήθεια της, γίνεται ιστός που την τυλίγει.
Ένας μοναχός και ένας γιατρός στέκονται δίπλα της και συντρέχουν τον αγώνα της να ελευθερωθεί και να λυτρωθεί. Δυστυχώς, οι ευκαιρίες της ζωής δεν είναι ατελείωτες και ποτέ δεν ξέρουμε ποια είναι η τελευταία.
«Η συγχώρεση θέλει δύναμη, τόλμη και γενναιότητα που ο άνθρωπος δεν έχει πάντα. Ξεχνώντας πώς είναι ν’ αγαπάς και να συγχωρείς, έχοντας ως σκοπό μόνο την εκδίκηση, ίσως ζεις μικρές στιγμές ευτυχίας, που τελικά πληρώνεις υπερτιμημένες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου