26/10/18

Ο άνθρωπος της λίμνης, Arnaldur Indridason


Δεν μου άρεσε. Βαρέθηκα πολύ, όχι τόσο όμως ώστε να το αφήσω αδιάβαστο, και αυτό οφείλεται μόνο στον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Να πω την αλήθεια, έμεινα έκπληκτη όταν είδα ότι είναι το έκτο της σειράς με τον επιθεωρητή Έρλεντουρ, πίστευα ότι είναι το πρώτο και έλεγα στον εαυτό μου ότι εξελίχθηκε πάρα πολύ ο συγγραφέας (έχω διαβάσει και την σιωπή του τάφου, το οποίο με ενθουσίασε). 
Γενικά, δεν έχω πρόβλημα με τα βιβλία που περιγράφουν τη ζωή και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην καθημερινότητα των πολιτών του Ανατολικού μπλοκ, όμως με αυτό βαρέθηκα. Δεν μου άρεσε ούτε και η πλοκή της ιστορίας στα σημερινά χρόνια, δεν μου άρεσε ούτε και η σύνδεση ανάμεσα στις δύο ιστορίες. 
Τέλος πάντων, δεν πειράζει, θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του (όσα έχω τουλάχιστον), αφού όταν διάβασα τη σιωπή του τάφου πήγα και αγόρασα όσα κυκλοφορούσαν τότε από το Μεταίχμιο, αλλά δεν θα πάρω άλλο προς το παρόν. 

Βαθμολογία: 3/10


Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ένας σκελετός βρίσκεται μισοθαμμένος στον πυθμένα μιας αποστραγγισμένης λίμνης. Τα οστά είναι δεμένα με έναν παλιό ρωσικό ραδιοπομπό. Μπορεί, άραγε, αυτό το στοιχείο να οδηγήσει στην εξακρίβωση της ταυτότητας του θύματος και του δολοφόνου;

Ο αστυνομικός ερευνητής Έτλεντουρ αναλαμβάνει να ερευνήσει την υπόθεση και ανακαλύπτει ότι μπορεί να συνδέεται με μια ομάδα φοιτητών που σπούδαζαν στην Ανατολική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και μ’ έναν νεαρό άντρα που έφυγε από το πατρικό του σπίτι μια μέρα για να μην επιστρέψει ποτέ. Καθώς πυκνώνει το μυστήριο, ο Έτλεντουρ και η ομάδα του καλούνται να ξετυλίξουν το νήμα μιας ιστορίας διεθνούς κατασκοπείας, φόνου και προδοσίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου