Πρόκειται για αφηγήματα, ιστορίες (μάλλον) αληθινές που κατέγραψε και έσωσε από τη λήθη η συγγραφέας. Αναμνήσεις από μια εποχή που υπήρχε ακόμη αθωότητα και οι άνθρωποι είχαν αγάπη για το συνάνθρωπό τους. Αν και στο σύνολό τους τα αφηγήματα είναι κατ' ελάχιστον ευχάριστα με κάποια από αυτά να είναι πραγματικά αστεία, δεν καταφέρνουν να κρύψουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι την εποχή που περιγράφεται.
Θα σταθώ σε κάποια από τα διηγήματα, αυτά που μου έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση.
Το "Σαπό" και το χοιρινό: Μου άρεσε πολύ. Ήταν λίγο σαν να παρακολουθώ μια μελό ταινία, αλλά ήταν καλογραμμένο και απέδωσε όμορφα τον χαρακτήρα του Αντώνη.
Ο ουρανοκατέβατος γιατρός: Πολύ ευχάριστο διήγημα, μπορώ με ευκολία να το χαρακτηρίσω ακόμη και αστείο. Είναι γραμμένο πολύ παραστατικά και με πολύ όμορφη απόδοση της τοπικής διαλέκτου.
Τα κρεμμυδολούκουμα: Όμορφη αποτύπωση μιας εκδρομής ανθρώπων αγαπημένων μεταξύ τους, που όμως ταυτόχρονα αποτυπώνει την ανθρώπινη σκληρότητα απέναντι στο διαφορετικό.
Το Γιωργό το Ρουσάκι, ο σωματοφύλακας: Πολύ μου άρεσε, θα ήθελα στ' αλήθεια να έχω μια φίλη σαν τη Μαρουκώ.
Τα κουκιά και το αλάτι: Από τα πιο αστεία (για εμένα) διηγήματα. Μου άρεσε πάρα πολύ, μια ωραία ιστορία που καταγράφηκε με πολύ όμορφο τρόπο.
Τα αποκαλυπτήρια: Γραμμένο μεν με ευχάριστο και ανάλαφρο τρόπο, ωστόσο είναι στενάχωρο, ίσως το μόνο στενάχωρο διήγημα του βιβλίου. Μέσω της συζήτησης δύο γερόντων και με αφορμή την κηδεία μιας ηλικιωμένης αποτυπώνεται η φτώχεια μιας ολόκληρης γενιάς.
Το τάμα της Παναγιάς: Θα μπορούσε να είναι στενάχωρο ή και αγχωτικό αν δεν ήταν τόσο μα τόσο αστείο.
Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων αφηγημάτων είναι το χαμόγελο που μου άφησαν ανταποκρινόμενα πλήρως στον τίτλο του βιβλίου, και το ότι πραγματικά μπορώ να φανταστώ ανθρώπους να τα συζητάνε στις αυλές ή σε μια κοινωνική εκδήλωση.
Βαθμολογία: 10/10 (αφού πραγματικά με ευθύμησε, με έξτρα βαθμό για τις φωτογραφίες εποχής που έχει βάλει μέσα η συγγραφέας).
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η Αργυρώ Ζαννίκου - Ψώρα μέσα απο τα διηγήματα της καταφέρνει με ευθυμία να γνωστοποιήσει στοιχεία λαογραφίας, παραδόσεων και ηθών του περασμένου αιώνα στη Χίο. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που φέρνει στο μυαλό ανεξίτηλες αναμνήσεις, που όλοι, λιγότερο ή περισσότερο έχουμε βιώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου