Σκότωσε τον πατέρα - Sandrone Dazieri

Είναι ένα από τα βιβλία που θα μπορούσαν να μου αρέσουν πολύ, αλλά κάτι δεν πήγε καλά και τελικά δεν ενθουσιάστηκα. Μην παρεξηγηθώ, μου άρεσε το βιβλίο, απλώς δεν ενθουσιάστηκα. Σαν ιδέα είναι πολύ καλή, πρωτότυπη. Ο Ντάντε είχε απαχθεί σε παιδική ηλικία και επιβίωσε σε αιχμαλωσία για πολλά χρόνια, υπό την κυριαρχία του επονομαζόμενου "πατέρα", μέχρι που δραπέτευσε. Η Κολόμπα είναι μια αστυνομικός που κατάφερε να επιβιώσει μετά από ένα φριχτό γεγονός. Αυτοί είναι οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας.  Καθένας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του και κάνει ότι μπορεί για να προχωρήσει στη ζωή του, μέχρι που καλούνται να συνεργαστούν για να εντοπίσουν ένα παιδί που υπάρχει πιθανότητα να έχει απαχθεί από τον "πατέρα".

Μου άρεσε τα όσα τραγικά έβαλε τον Ντάντε να ζήσει στην αιχμαλωσία του. Τα βρήκα φρικιαστικά, φριχτά, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι.  Μου άρεσε επίσης πολύ το πώς περιγράφει τη ζωή του στο παρόν και όλες τις ψυχώσεις που έχει αναπτύξει, το βρήκα απόλυτα φυσιολογικό και πλήρως αιτιολογημένο. Το πρόβλημά μου είναι ότι οι εν λόγω ψυχώσεις άλλες φορές επηρέαζαν τις κινήσεις του (σε σημείο που πάγωνε και δεν μπορούσε να λειτουργήσει) και άλλες κατάφερνε να τις ξεπεράσει και να λειτουργεί σχεδόν φυσιολογικά, ακριβώς όπως βόλευε την πλοκή. Επίσης, δεν μου άρεσε που ο Ντάντε έπαιρνε συνέχεια μεγάλες ποσότητες χαπιών χωρίς να περιγράφονται οι συνέπειες στον οργανισμό του (πάντα φοβάμαι ότι τέτοιες σκηνές αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα).

Επίσης η Κολόμπα. Πολύ ωραίος χαρακτήρας, μακάρι όλοι οι αστυνομικοί να ήταν σαν αυτή.  Όμως ο συγγραφέας το παρακάνει λίγο, στο μισό βιβλίο τη δέρνουν ή την τραυματίζουν και μάλιστα πολύ άσχημα. Παθαίνει διάσειση, τη σακατεύουν στα χτυπήματα και αυτή μετά από δύο μέρες σηκώνεται, ζαλίζεται μεν αλλά οκ, γυρνάει τη μισή Ιταλία σαν να μην τρέχει τίποτα. Λίγο ξεφεύγει από το πιστευτό και είναι κρίμα, υπάρχουν σκηνές που θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς να αλλάξει κάτι στην πλοκή (όπως μια με ένα σκύλο για παράδειγμα) .

Αυτά, γενικά ήταν ωραίο, δικαίως έκανε ντόρο όταν κυκλοφόρησε. 

Βαθμολογία: 6/10 

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Ένα παιδί εξαφανίζεται σ’ ένα πάρκο έξω από τη Ρώμη. Λίγο πιο μακριά από το σημείο όπου το είδαν για τελευταία φορά, βρίσκεται νεκρή η μητέρα του, αποκεφαλισμένη. Ο εισαγγελέας και οι αστυνομικές αρχές πιστεύουν ότι δράστης είναι ο σύζυγος της γυναίκας, ο οποίος, τελώντας σε κατάσταση παροξυσμού, σκότωσε και τον γιο του, κρύβοντας το πτώμα. Αλλά, όταν η Κολόμπα Καζέλλι φτάνει στον τόπο του εγκλήματος, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Η Κολόμπα είναι τριάντα χρόνων, όμορφη, αθλητική, σκληρή. Αλλά δεν είναι πια στην υπηρεσία εξαιτίας ενός τραγικού συμβάντος στο οποίο δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Κι όμως, εξακολουθεί να είναι αστυνομικός, και μάλιστα από τις καλύτερες. Το παλιό της αφεντικό το ξέρει και της ζητά να δουλέψει διακριτικά στην υπόθεση, ενώ τη φέρνει σε επαφή με τον Ντάντε Τόρρε, ο οποίος εξειδικεύεται στις εξαφανίσεις ατόμων και σε περιστατικά παιδικής κακοποίησης. Ο Ντάντε θεωρείται ιδιοφυΐα, αλλά οι απίστευτες ικανότητές του στην εξαγωγή συμπερασμάτων φημολογείται ότι είναι εφάμιλλες μόνο με τις φοβίες και την παράνοιά του. Όταν ήταν παιδί, είχε απαχθεί και, ενώ όλοι τον θεωρούσαν νεκρό, εκείνος μεγάλωνε φυλακισμένος σε μια σιταποθήκη, όπου την ανατροφή του είχε αναλάβει η μοναδική επαφή του με τον κόσμο, ένα μυστηριώδες άτομο που απαιτούσε από τον Ντάντε να τον αποκαλεί Πατέρα. Τώρα το αίτημα της Κολόμπα να τη βοηθήσει θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει τον χειρότερό του εφιάλτη. Διότι πίσω από την εξαφάνιση του παιδιού, ο Ντάντε αναγνωρίζει το χέρι του Πατέρα. Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί ο δεσμοφύλακάς του αποφάσισε να ξαναχτυπήσει μετά από τόσα χρόνια; Και η Κολόμπα μπορεί να έχει πραγματικά εμπιστοσύνη στον «σύμμαχό» της ή ο Ντάντε θα την παρασύρει σ’ ένα κυνήγι φαντασμάτων;