Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις τελείωσα το βιβλίο είναι: "Γιατί έγραψε κι άλλα μετά από αυτό ο συγγραφέας;". Είναι από τα ελάχιστα βιβλία που διαβάζοντάς το άλλαξα ένα σωρό φορές συναισθήματα. Στις πρώτες σελίδες ενθουσιάστηκα και έψαχνα να δω τι τιμές έχουν τα άλλα δύο της σειράς που κυκλοφορούν στα Ελληνικά για να τα πάρω. Στη μέση άρχισα να βαριέμαι, λίγο μετά χαχάνιζα σαν χαζή και έλεγα "Μα τι ωραίο βιβλίο είναι τελικά" και στο τέλος βαριόμουν τόσο αφόρητα που απλά διάβαζα τις σελίδες για να το τελειώσω. Οπότε σαν βαθμό θα βάλω ένα μεγαλόπρεπο πεντάρι.
Λοιπόν. Έχουμε τον Γκέραλτ, ο οποίος είναι κατ' επάγγελμα γητευτής, δηλαδή, ας πούμε, τριγυρνάει και σκοτώνει τέρατα. Ακούγεται πάρα πολύ ωραίο ως ιδέα και είναι ξεκάθαρα ο λόγος που ήθελα να διαβάσω το βιβλίο. Το πρόβλημα είναι ότι σε κάποιες από τις ιστορίες του βιβλίου δεν μου άρεσε η συμπεριφορά του. Ειδικά στην τελευταία οι πράξεις του μου ήταν τελείως ακατανόητες, η τελική του κίνηση δεν ανταποκρινόταν στην ιδέα και στην εικόνα που είχα φτιάξει στο μυαλό μου για αυτόν. Επίσης, για επαγγελματίας δολοφόνος μιλούσε πολύ. Πάρα πολύ. Αντί να σκοτώνει σε κάποιες ιστορίες απλά μίλαγε. Ε, δεν ξέρω, δεν μου ταίριαξε.
Άλλο που δεν μου άρεσε στο βιβλίο ήταν ότι δεν είχε ροή, συνέχεια. Εννοώ, στην ουσία πρόκειται για διήγηση των περιπετειών του Γητευτή, αυτοτελείς ιστορίες και όχι ένα διήγημα που ρέει χρονικά.
Στα θετικά του βιβλίου είναι το χιούμορ του συγγραφέα. Πραγματικά, υπήρχαν σκηνές που γέλαγα δυνατά. Επίσης, μου άρεσε σε κάποια κεφάλαια η περιγραφή των τεράτων και των "γητειών", καθώς και ο τρόπος που τα αντιμετώπισε ο Γκέραλτ. Αντιστοίχως, σε κάποια άλλα κεφάλαια οι περιγραφές των μαχών μου ήταν παντελώς ακατανόητες και η πληθώρα των ονομάτων άσκοπη, το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να μπερδευτώ.
Τέλος πάντων, καλή συνέχεια σε όσους επιλέξετε να διαβάσετε όλη τη σειρά των βιβλίων, εγώ δεν ξέρω καν αν θα δω την τηλεοπτική μεταφορά...
Βαθμολογία: 5/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου