Παρακολουθούμε τη ζωή του Βασίλη από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της εφηβείας του. Παιδί αγνώστου πατρός, έχασε και τη μητέρα του και μεγάλωσε με ανάδοχους γονείς. Κάποιοι τον πήραν κοντά τους για να δείξουν ένα καλό πρόσωπο στην κοινωνία, άλλοι όμως τον αγάπησαν έστω και με τον δικό τους τρόπο. Άνθρωποι που είχαν τους δικούς τους δαίμονες να αντιμετωπίσουν, το δικό τους παρελθόν, και ο Βασίλης έπρεπε να μάθει να συμβιώνει μαζί τους. Βλέπουμε τις διεξόδους του, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, όσα του δίνουν χαρά και όσα τον πληγώνουν. Μέχρι τον πρώτο εφηβικό, δυνατό έρωτα, που ο Βασίλης προσπαθεί να τον ζήσει σε όλη του την ένταση παρότι δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαιτερότητές του.
Είναι μια πάρα πολύ ωραία ιστορία, από αυτές που διαβάζεις και αγαπάς τον βασικό ήρωα, καταλαβαίνεις τις σκέψεις και τις επιθυμίες του, σου μένει στο μυαλό για καιρό. Έχει επίσης και τεράστιας σημασίας μηνύματα, ασχολείται με πολύ σοβαρά θέματα που σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή κοινωνία δεν θα έπρεπε πια να υφίστανται. Και όλα αυτά με μια αληθοφάνεια εξαιρετική, δεν ένιωσα ούτε στιγμή ότι ήταν παρατραβηγμένη η ιστορία. Βλέπεις, ο συγγραφέας δεν εκβίασε καθόλου το συναίσθημα και τον οίκτο μου για κάποιον από τους πρωταγωνιστές του, αντίθετα, περιέγραψε τα γεγονότα με τρόπο άμεσο, σαν να σου διηγείται υπαρκτό πρόσωπο την ιστορία της ζωής του, σαν να κάθεσαι στην καρέκλα δίπλα σε αυτήν του Βασίλη και απλά να τον ακούς να σου μιλά για το παρελθόν του.
Ο ήλιος βασίλευε. Μια μικρή φετούλα του είχε μείνει και θα βυθιζόταν εντελώς στη θάλασσα, Και τότε, τον είδα. Ανάμεσα στο ήμερο φως του ήλιου και στο σκοτάδι που χαμήλωνε, τον είδα.
Πόσο δυνατή είναι η παραπάνω πρόταση όταν τη διαβάζεις μέσα στο κείμενο....Πόσο πολύ ταιριάζει στο σημείο, πόση ένταση δίνει σε ό,τι συμβαίνει αργότερα...
Βρήκα τον λόγο του συγγραφέα, τον τρόπο γραφής του, εθιστικό. Μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ. Κάθε πρόταση ήταν προσεγμένη, οι λέξεις διαλεγμένες και χρησιμοποιημένες σωστά με τρόπο που να αξιοποιείται η δύναμή τους. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο είναι εξαιρετικά πετυχημένη και η χρήση της από τον συγγραφέα σωστή, το έκανε να φαίνεται εύκολο. Επίσης, το μέγεθος το βιβλίου είναι ιδανικό για την συγκεκριμένη ιστορία, ακριβώς όσο πρέπει, δεν πλατειάζει, δεν επαναλαμβάνεται, δεν λείπει τίποτα από την πλοκή, δεν μένουν κενά. Μιλά μέσα σου, είναι ασυνήθιστο και πολύ καλογραμμένο.
Βαθμολογία: 10/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η ζωή είχε τσακίσει τα φτερά του Βασίλη. Πράγµατα, καταστάσεις, άνθρωποι – κυρίως οι άνθρωποι. Ορφανός από µια µητέρα που φυλακίστηκε κι έναν πατέρα που τον εγκατέλειψε, γνώρισε ανασφαλή παιδικά χρόνια, τονισµένα µε γκρίζα χρώµατα από µια θεία που µπρος του σκότωνε ποντίκια σε µια γέρικη αυλή, και µια δικηγόρο που τον δίκαζε σ’ ένα ψυχρό γραφείο.
Υπήρχαν όµως και καλές στιγµές. Κάτι καταφύγια που ξεχείλιζαν ήρωες από βιβλία, πίνακες που ζωντάνευαν ένα λούνα παρκ µε ξύλινα αλογάκια στο καρουζέλ, ένα σιδερένιο ανοιχτήρι της κονσέρβας που πέταγε σαν µαγεµένη πεταλούδα…
Πόνος, δάκρυ, και µερικά διαλείµµατα χαράς… µα πάντα ένα τεράστιο, παγωµένο ερωτηµατικό. Καλά, κακά, αυτά έγιναν, µα τι τα θες; Συνήθεια. Όλα κατέληξαν κλουβί. Όλα!
Ώσπου µπήκε στη ζωή του αυτός. Με δυο πράσινα, γατίσια µάτια κι ένα ζεστό χαµόγελο. Ο Μάξιµος ήταν εκείνος που θα ερχόταν ν’ ανοίξει τα µάτια του Βασίλη για να τον κάνει να δει για πρώτη φορά αληθινά. Που θα τον γέµιζε µε έρωτα. Που θα του χάριζε φτερά, τα φτερά του Ίκαρου.
Θα καταφέρει ο Βασίλης να τα ταιριάξει στις δικές του πλάτες; Να τα ανοιγοκλείσει κόντρα στη φορά του ανέµου; Και το σπουδαιότερο: θα καταφέρει µια µέρα να πετάξει µακριά;
Ένας έρωτας ανάµεσα σε δυο ανθρώπους,
που δείχνει πως η δοτικότητα στην αγάπη
είναι σηµαντικότερη από την ασφάλεια της αρνητικότητας
στις τολµηρές δυνατότητες για ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου