Η αγχωτική συνέχεια του 1793 που μας μεταφέρει ξανά στην Σουηδία του 18ου αιώνα. Ασφυκτικό, σκοτεινό και βίαιο, ένα ακόμη βιβλίο που δεν είναι για ευαίσθητους αναγνώστες.
Να πούμε πρώτα λίγα πράγματα για την ιστορία. Συναντάμε ξανά κάποιους από τους ήρωες του πρώτου τόμου, τους οποίους και ακολουθούμε στην πορεία της ζωής τους. Αυτή τη φορά τον πιο σημαντικό ρόλο στην πλοκή τον έχει ο Μίκελ Καρντέλ, τον οποίο βρίσκω πιο κατασταλαγμένο στο τι θέλει από τη ζωή του και λίιιγο πιο ήρεμο σε σχέση με τον βίαιο χαρακτήρα που ξέραμε. Όταν λέω "λίγο" το εννοώ, έτσι; Εξακολουθεί να μη διστάζει να μπλεχτεί σε καβγάδες και να τιμωρήσει όπως κρίνει ότι αξίζει. Επίσης, εμφανίζονται και άλλοι από τους πρωταγωνιστές του πρώτου τόμου, όπως η Άννα Στίνα, η εξέλιξη της ζωής της έχει μάλιστα μεγάλο ενδιαφέρον. Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι, εμφανίζονται είτε για λίγο είτε για πιο πολύ οι περισσότεροι περιφερειακοί χαρακτήρες του πρώτου τόμου ...
Φυσικά, γνωρίζουμε και πολλά καινούρια άτομα, πρόκειται για μια ολοκαίνουρια δολοφονία την οποία ο Καρντέλ πρέπει να ερευνήσει. Ο Έρικ Τρε Ρούσουρ μας διηγείται μέσα από τα χειρόγραφά του την ιστορία του και μας μιλά για μια μεγάλη αγάπη αλλά και για μια μεγάλη στενοχώρια. Ο Τίκο Σέτον μας συστήνει έναν άσχημο, αηδιαστικό κόσμο, όπου αυτός που έχει οικονομική δύναμη υπερέχει όλων των υπολοίπων. Και πόσοι ακόμη που με τις ιστορίες τους συμβάλλουν στη δημιουργία του άρτιου αυτού μυθιστορήματος..
Το αγαπημένο μου στοιχείο εξακολουθεί να είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργείται η οποία αφήνει σε δεύτερο πλάνο τη λύση του μυστηρίου του θανάτου της κοπέλας που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Τα στοιχεία για την εποχή είναι άφθονα, το βιβλίο είναι γεμάτο από πληροφορίες για τον τρόπο ζωής ενσωματωμένες εξαιρετικά στην πλοκή. Ακόμη και κάποια ιστορικά γεγονότα που ο συγγραφέας έχει επιλέξει να περιγράψει, είναι απόλυτα ταιριαστά με το πνεύμα του βιβλίου και απολύτως ικανά να δημιουργήσουν εφιάλτες στον σύγχρονο άνθρωπο. Η περιγραφή της ζωής στο Μπαρτελεμί για παράδειγμα είναι σίγουρα κάτι που δεν θα ξεχάσω εύκολα. Αν και δεν πλατειάζει στις περιγραφές οι εικόνες που δημιουργούνται είναι έντονες, ιδιαίτερα για όσους έχουμε ζωηρή φαντασία, οπότε να το έχετε αυτό λίγο στο νου σας για να ξέρετε τι θα συναντήσετε.
Γραμμένο με γρήγορη αφήγηση, σκοτεινό και βίαιο (όσο πρέπει), μας μεταφέρει στην βρωμιά και στο σκοτάδι της εποχής. Σίγουρα θα αρέσει πολύ στους αναγνώστες του 1973, το μόνο που λείπει είναι το στοιχείο της έκπληξης που προφανώς νιώσαμε οι περισσότεροι στην πρώτη μας επαφή με τον τρόπο γραφής του συγγραφέα.
Βαθμολογία: 9/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Μετά τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς, ο Ζαν Μίκαελ Καρντέλ αισθάνεται χαμένος. Η έρευνα σχετικά με το ακρωτηριασμένο πτώμα είχε δώσει νόημα στην ύπαρξή του. Τώρα βρίσκεται και πάλι στο πουθενά. Ως τη στιγμή που δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας: η κόρη της βρέθηκε κατακρεουργημένη την πρώτη νύχτα του γάμου της. Για το έγκλημα κατηγορήθηκε ο σύζυγός της και κλείστηκε στο τρελάδικο. Η μητέρα της νεκρής νύφης ωστόσο δεν πιστεύει ότι αληθεύει αυτή η εκδοχή των γεγονότων και ζητά τη βοήθεια του Καρντέλ. Η εξιχνίαση αυτής της υπόθεσης τον οδηγεί πίσω στην άβυσσο της Στοκχόλμης που θα γνωρίσει τις σκοτεινότερες μέρες της καθώς τα προσωπεία πέφτουν και η λάμψη του παλιού καθεστώτος υποχωρεί μπροστά στον ζόφο που κρύβεται στις γωνιές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου